Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Στέφανος Ξένος που πριν από λίγες ημέρες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία -60 κιλών του Παγκόσμιου πρωταθλήματος Κ21 που έγινε στο Σαντιάγκο, ο οποίος δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι ο αδελφός του Διονύσης είναι αυτός που πρέπει να πάει το ερχόμενο καλοκαίρι στο Τόκυο.

Ο 19χρονος καρατέκα, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Άαλμποργκ, μίλησε στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και την εκπομπή «η Λαίδη και ο Αλήτης», όπου χαρακτήρισε τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς «δύσκολο όνειρο», αναφέρθηκε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Σαντιάγκο, αλλά και τις ιδιαιτερότητες της διοργάνωσης, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στη Χιλή, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει το παράπονό του για το γεγονός ότι δεν υπάρχει η παραμικρή στήριξη στο πρόσωπό του ούτε από την Πολιτεία ούτε από κάποιο χορηγό, κάτι που σημαίνει ότι όλα τα έξοδα των συμμετοχών στις μεγάλες διοργανώσεις καλύπτονται από τον προϋπολογισμό της οικογένειας, η οποία σημειωτέον αποτελείται από δύο γονείς προπονητές και τέσσερα αδέλφια πρωταθλητές του καράτε.

Αναλυτικά μίλησε:

Για την οικογένειά του και τη σχέση της με το άθλημα: «Εντάξει, σίγουρα είμαστε μια οικογένεια… καράτε. Οι γονείς μας είναι οι και οι προπονητές των τεσσάρων παιδιών που όλοι μας είμαστε πρωταθλητές».

Για το αν συγκρίνει το χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, με το αντίστοιχο στο Ευρωπαϊκό: «Σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο από κάθε άποψη. Πανευρωπαϊκά μετάλλια έρχονται κάθε χρόνο, αλλά παγκόσμια όχι. Είχαμε να πάρουμε από το 2013 και φέτος καταφέραμε να κατακτήσουμε δύο, κάτι που είναι πολύ μεγάλο βήμα για την Ελλάδα. Εγώ πήρα το χρυσό και η Κωνστατίνα Χρυσοπούλου το αργυρό στην κατηγορία των Νεανίδων».

Για το πόσο δύσκολο ήταν να ανέβει στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου: «Όταν μιλάμε για ελληνικά χρώματα κι όταν κάτι τέτοιο έχει να γίνει από το 2007, αυτό μιλάει από μόνο του. Ήταν μια πολύ δύσκολη μάχη, αν και οι δικοί μου το περίμεναν. Όσο κι αν το περίμεναν, όμως, ήταν δύσκολο να φτάσεις στην πρώτη θέση».

Για το γεγονός ότι βρίσκεται στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης του αθλήματος στην κατηγορία του: «Είμαι με μεγάλη διαφορά πρώτος μετά το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μάλιστα, δεν έχω παίξει σε άλλο πρωτάθλημα στην κατηγορία Κ21, οπότε είμαι και αήττητος στην κατηγορία».

Για το αν ο επόμενος στόχος του είναι το Τόκιο: «Είναι ένα δύσκολο όνειρο το Τόκυο. Είμαι στην ίδια κατηγορία με τον Διονύση που, εκτός από αδελφός, είναι και το είδωλό μου. Και για να πω την αλήθεια ακόμη είναι πάρα πολύ καλύτερος από μένα. Το μετάλλιο που πήρα δεν αλλάζει τα πράγματα. Οπότε ευελπιστώ να πάει αυτός στο Τόκιο».

Για το πώς βίωσε την κατάσταση στη Χιλή: «Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Δεν μας άφηναν να βγούμε από το ξενοδοχείο λόγω των διαδηλώσεων, των συμπλοκών και των συλλήψεων. Ήταν πολύ περίεργο και για μας. Μάλιστα, υπήρχε η σκέψη να μη γίνουν καν οι αγώνες, οπότε δεν θα έπαιρνα ποτέ το μετάλλιο κι όταν το σκέφτεσαι είναι λίγο πικρό. Σίγουρα, δεν ευχαριστηθήκαμε πολύ τους αγώνες, λόγω της κατάστασης, ενώ ποτέ δεν πηγαίναμε στο στάδιο όλοι οι αθλητές των εθνικών, γιατί ο κόσμος και οι συνεχείς διαδηλώσεις μπορεί να αποτελούσε πρόβλημα. Τελικά, πάντως, όλα πήγαν καλά».

Αν ήρθαν σε επαφή με τους διαδηλωτές, σε κάποια από τις διαδρομές προς το στάδιο: «Το στάδιο δεν ήταν και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο, αλλά ακόμη και να μη θέλαμε να το δούμε στη διαδρομή, το βλέπαμε από τα δωμάτια. Άλλωστε, ακούγαμε σχεδόν συνέχεια ελικόπτερα ή ασθενοφόρα. Δεν ήταν όμορφο να βλέπεις αυτή την κατάσταση, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο να την αποφύγεις».

Για το αν κατάλαβαν τους λόγους που οδήγησαν στην έκρηξη του κόσμου: «Δεν καταλάβαμε και πολλά πράγματα, γιατί αν μπεις στη διαδικασία να προβληματιστείς, να στενοχωρηθείς και να μάθεις τι ακριβώς συμβαίνει, μετά ίσως να μην είσαι συγκεντρωμένος στο στόχο και σε αυτό που θέλεις να κάνεις».

Για το αν η κατάσταση επηρέασε την προσέλευση των φιλάθλων: «Όχι. Είχε πολύ κόσμο, αν και έλειπαν από την αρχή ή έφυγαν στην πορεία κάποιες χώρες όπως η Ιαπωνία και το Λουξεμβούργο».

Για το αν έχει στήριξη στην προσπάθειά του: «Χαίρομαι για την ερώτηση γιατί ήθελα να το πω. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάτι. Αυτό που έκανα έχει να το κάνει δώδεκα χρόνια κάποιος Έλληνας καρατέκα, να πάρει δηλαδή Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χρυσό μετάλλιο. Το κράτος δεν παρέχει καμία βοήθεια. Είμαστε πολύτεκνη οικογένεια με τέσσερα παιδιά, όλοι πρωταθλητές που πρέπει να ταξιδεύουμε συχνά και για συμμετοχή σε προολυμπιακά τουρνουά κι όχι μόνο για ένα μετάλλιο σε κάποια διοργάνωση. Δυστυχώς ακόμη και μια μικρή χορηγία είναι δύσκολη».

Για το αν τα έξοδα της συμμετοχής καλύπτονται από τον οικογενειακό προϋπολογισμό: «Δυστυχώς, για το χρυσό μετάλλιο έπρεπε να πληρώσει η οικογένειά μου. Όλα γίνονται με επιβάρυνση των γονιών μου κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το κάνω για πολύ. Όσο καλός αθλητής κι αν είμαι, κάποια στιγμή δεν νομίζω ότι θα μπορέσουμε να το συνεχίσουμε αυτό το πράγμα. Και υπάρχουν, φυσικά, κι άλλες οικογένειες που θα αναγκαστούν κάποια στιγμή να σταματήσουν τα παιδιά τους από τον αθλητισμό, επειδή δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά».