Μια ζωή στον Ολυμπιακό. Μια θητεία με πολλά πρόσωπα. Έφυγε το 1989 από το Βόλο για τον Πειραιά, ως τελευταία μεταγραφή της εποχής Κοσκωτά, και το 2018 είναι προπονητής του Πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακού.

Χιονοστιβάδα προσφορών* στο καζίνο της Novibet! *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Τα χρόνια... κύλησαν σαν νεράκι αλλά ο Θόδωρος Βλάχος δεν έχει ξεχάσει ούτε έναν από τους 34 τίτλους που έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό. Πρώτα ως παίκτης, μετά ως βοηθός προπονητή και από το 2011 έως σήμερα ως πρώτος προπονητής.

Στο παλμαρέ του, έχει 2 Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης. Τα Πρωταθλήματα Ελλάδος φτάνουν τα 15, τα Κύπελλα Ελλάδος τα 13 και τα Σούπερ Καπ Ελλάδος είναι 3. Τεράστια συγκομιδή.

Ο Θόδωρος Βλάχος έδωσε στο gazzetta.gr τη μεγαλύτερη συνέντευξη της καριέρας του στην οποία αποκαλύπτει αλήθειες, μυστικά, λάθη, πάθη και μιλάει για το μέλλον του στον Ολυμπιακό και στην εθνική ομάδα, στην οποία είναι προπονητής, από το 2015.

«Είδα το ΝΟΒΑ-Ολυμπιακός και κόλλησα»

Στο Βόλο αρχίζει η ιστορία της ζωής του Θόδωρου Βλάχου. Γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας το 1969. Έμενε κοντά στο παλιό γήπεδο του Ολυμπιακού Βόλου. Ο πατέρας του Απόστολος και η μητέρα του Ευαγγελία έβλεπαν ότι ο μικρός έχει κλίση προς τον αθλητισμό. Ξεκίνησε με στίβο. Πέρασε στην κολύμβηση και μετά στο πόλο. «Μου άρεσαν από μικρός τα σπορ. Το 1983 ξεκίνησα την κολύμβηση. Στο ελεύθερο. Συμμετείχα και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης και είχα πάρει την 8η θέση. Στο πόλο με τράβηξε ένα παιχνίδι που είχα δει. Τότε ήταν Α' Εθνική και είχα παρακολουθήσει από κοντά τον αγώνα ΝΟΒΑ-Ολυμπιακός. Αυτό ήταν. Κόλλησα. Άρχισα να παίζω πόλο στο ΝΟΒΑ. Γενικά από μικρός μου άρεσαν τα αθλήματα με τη μπάλα», μας λέει αρχικά ο Θόδωρος Βλάχος.

«Αξέχαστα τα μπαράζ του Βόλου»

Στο Βόλο σε μια πόλη με πολλούς φίλους του Ολυμπιακού ο νεαρός Θόδωρος δεν θα μπορούσε παρά να γίνει Ολυμπιακός. Στα προ εφηβικά του χρόνια είχε την τύχη να παρακολουθήσει και τα δυο μπαράζ του Ολυμπιακού στην πόλη και έτσι αγάπησε πιο πολύ την ομάδα του Πειραιά. «Στον Βόλο έχει πολλούς Ολυμπιακούς. Όταν ήμουν μικρός ήμουν φίλος του Ολυμπιακού Βόλου και αγάπησα και τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Ήμουν από τους τυχερούς που είδαν από κοντά τα δυο μπαράζ τίτλου. Το 1980 με τον Άρη και το 1982 με τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός πήρε δυο πρωταθλήματα στην πόλη μου. Ήταν μαγικό για μένα. Ήταν αξέχαστα παιχνίδια και τα δυο», υπογραμμίζει ο νυν τεχνικός του Ολυμπιακού.

«Ήμουν η τελευταία μεταγραφή του Κοσκωτά»

Το 1988 φτάνει στην Αθήνα για να σπουδάσει στα ΤΕΦΑΑ. Παίζει πόλο και το 1989 παίρνει μεταγραφή στον Ολυμπιακό: «Τα θυμάμαι σαν σήμερα όλα αυτά. Έπαιζα εθνικές ομάδες Παίδων, Εφήβων, Νέων και ο Ολυμπιακός τότε μάζευε σε όλα τα αθλήματα τα ταλέντα από όλη την Ελλάδα»,δηλώνει ο 49χρόνος τενικός και συνεχίζει: «Ο Ολυμπιακός είχε πάρει τότε τον Βενετόπουλο, τον Λούδη και εγώ ήμουν η τελευταία μεταγραφή της περιόδου Κοσκωτά. Ήταν δύσκολα χρόνια. Προπονητής μου ήταν ο Χάρης Μαλεβίτης. Εγώ έπαιζα πάντα στην περιφέρεια. Τα πρώτα χρόνια στα δεξιά και μετά αριστερά».

«Ο Πειραιάς ζούσε τότε για το πόλο»

Ο Θόδωρος Βλάχος είχε την τύχη να ζήσει τις μεγάλες μάχες με τον Εθνικό στο πόλο οι οποίες ήταν θέμα συζήτησεις σ' όλο τον Πειραιά: «Ναι ήταν άλλα χρόνια. Ο Πειραιάς συζητούσε τότε για το πόλο. Ήταν από τη μία ο Ολυμπιακός και από την άλλη ο Εθνικός. Όταν είχα πάρει μεταγραφή έμενα στην Καραϊσκου. Κοντά στο δημαρχείο. Πηγαίναμε σαν νεαροί στο Πασαλιμάνι. Στέκι μας για φαγητό ήταν η ταβέρνα του κυρ Σπύρου Κραβαρίτη που έχει φύγει πλέον από τη ζωή. Κάθε ημέρα εκεί ήμασταν. Για καφέ πίσω από το Δημοτικό Θέατρο . Βραζιλιάνικος... καφές.Ήταν στέκι του πόλο».

«Ήταν πολυτέλεια ο Ποπόφ»

Το καλοκαίρι του 1989 ο Κούλης Ιωσηφίδης καλεί τον Θόδωρο Βλάχο στην αποστολή της Ελλάδος για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών της Βόννης. Είναι η σπουδαιότερη στιγμή του με την εθνική ομάδα. Στον Ολυμπιακό μετά από τον Μαλεβίτη είχε τεχνικό το Νίκο Λουκάτο και μετά τον "Θρύλο" Μπόρις Ποπόφ: «Ήταν πολυτέλεια τότε να είναι στην Ελλάδα ο Ποπόφ. Τον έλεγαν «Στρατηγό» του πόλο στη Ρωσία και με την εθνική τους ομάδα είχε κατακτήσει τα πάντα σε παγκόσμιο επίπεδο την περασμένη δεκαετία. Τον είχα δυο χρόνια και έμαθα πάρα πολλά. Έφερε ένα νέο τρόπο σκέψης. Μας έμαθε να είμαστε πρωταγωνιστές. Τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός είχε κινδυνέψει ακόμη και με υποβιβασμό. Ήταν σημαντική η συμβολή του στην εξέλιξη όλων μας. Μετά ακολούθησε ο Μίλε Νάκιτς που είχε επιτυχημένη θητεία στον ΑΝΟΓ».

«Το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία»

Το 1992 ο Ολυμπιακός κατακτά το πρώτο Κύπελλο της ιστορίας του. Ο Θόδωρος Βλάχος παίζει στο ιστορικό ματς στο ΟΑΚΑ μ' αντίπαλο το ΝΟΠ και θυμάται: «Ήταν ένα γεμάτο κλειστό στο ΟΑΚΑ. Είχε από την μία Πατρινούς και από την άλλη Ολυμπιακούς. Ήταν σπουδαίο ματς και το κερδίσαμε με 9-8. Γράψαμε ιστορία. Ήταν το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου και σήμερα μετά από 26 χρόνια ο Ολυμπιακός έχει 19». Από τα 19 Κύπελλα ο Θόδωρος Βλάχος έχει συμμετοχή στα 13! Τα έτη 1992, 1993, 1997 και 1998 το κατακτά ως παίκτης, τα έτη 2001, 2002, 2003, 2004 ως βοηθός προπονητή και τα έτη 2013, 2014, 2015, 2016 και 2018 ως προπονητής!

«Ξεχωρίζω Βολτυράκη και Πέταρ»

Στα χρόνια που έπαιζε συνεργάστηκε με πολλά κορυφαία ονόματα του παγκόσμιο πόλο. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιον αλλά το κάνει: «Ο Μάκης (σ.σ Βολτυράκης) είναι ένας πολύ καλός συμπαίκτης και αρχηγός. Ξεχωρίζω επίσης τον Αρόγιο αλλά ως παίκτη που ήταν αντίπαλος μου αλλά και μετά παίκτης μου (ως βοηθός) ήταν ο Πέταρ Τρμπόγεβιτς. Εκπληκτικός παίκτης. Ο καλύτερος που έχω δει».

«Ξεχωριστό κάθε πρωτάθλημα»

Ο Θόδωρος Βλάχος έχει κατακτήσει 15 Πρωταθλήματα Ελλάδος με τον Ολυμπιακό. Τα έτη 1992, 1993, 1995 και 1996 το κέρδισε ως παίκτης, τα έτη 2001, 2002, 2003, 2004 και 2005 ως βοηθός προπονητής και τα έτη 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 ως προπονητής. «Κάθε πρωτάθλημα είναι ξεχωριστό. Ως παίκτης οι μάχες με τον Εθνικό και τη Βουλιαγμένη ήταν επικές. Θέλω να πω ότι τότε είχαμε και επιτυχίες στην Ευρώπη. Το 1998 φτάσαμε στους τελικούς του Κυπελλούχων αλλά είχαμε χάσει την κούπα από την Φερεντσβάρος. Ήταν σπουδαία στιγμή και η αρχή για τον ευρωπαίο Ολυμπιακό», σημειώνει ο Θόδωρος Βλάχος.

«Ήμουν έτοιμος ν' αναλάβω τον ΕΝΟΑ»

Το 1998 ο Ολυμπιακός επιχειρεί ανανέωση στην ομάδα και ο Θόδωρος Βλάχος αποχωρεί από αυτή. Επόμενος σταθμός του είναι ο ΠΑΟΚ και μετά ο Παναθηναϊκός. Το 2000 αποχωρεί από την ενεργό δράση αλλά ήθελε να μείνει στο άθλημα: «Δεν ήθελα να φύγω από το πόλο. Το είχα αγαπήσει. Ήμουν 30 ετών και ήθελα να συνεχίσω ως προπονητής. Είχα τελειώσει τη Γυμναστική Ακαδημία με ειδικότητα το πόλο και ήθελα να ξεκινήσω μια νέα καριέρα». Μάλιστα ήταν έτομος ν' αναλάβει στην Α2 τον ΕΝΟΑ (Αιγυπτιώτες) αλλά τον πρόλαβε ένα τηλεφώνημα: «Ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω στην Α2 και στον ΕΝΟΑ. Ξαφνικά δέχτηκα ένα τηλέφωνο από τον κ. Λεωνίδα Θεοδωρακάκη και μου έκανε πρόταση να είμαι δίπλα στο νέο προπονητή της ομάδας, τον Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς. Δεν το σκέφτηκα καθόλου και ξεκίνησα».

«Έξυπνος αλλά ιδιόρρυθμος ο Ντράγκαν»

Το 2000 ο Ολυμπιακός έχει προπονητή τον Κροάτη Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς ο οποίος είχε ήδη κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ανέλαβε μετά από τον Νίκολα Στάμενιτς και το έργο του ήταν δύσκολο. Έφτασε όμως την ομάδα στον πρώτο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της. Ο Θόδωρος Βλάχος θυμάται: «Ήταν πολύ έξυπνος αλλά ιδιόρρθυμος ο Ντράγκαν. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολύ δύσκολο έργο αφού είχε αναλάβει μετά από τον Στάμενιτς. Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστείς μια τέτοια ομάδα αλλά τα κατάφερε. Κέρδισε τους πάντες μέσα στο κλαμπ. Φτάσαμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και έτσι όπως χάσαμε το τρόπαιο λέγαμε ότι δεν θα φτάσουμε ξανά εκεί. Είχαμε απογοητευτεί αλλά τα καταφέραμε το 2002».

«Μαγική χρονιά το 2002»

Ο σημερινός τεχνικός του Ολυμπιακού ήταν από τους τυχερούς γιατί ως βοηθός προπονητή είχε κατακτήσει το 2002 και το Τσάμπιονς Λιγκ και το Σούπερ Καπ Ευρώπης. Μετά από τον Ματουτίνοβιτς στο τιμόνι του Ολυμπιακού είναι ο Ούγγρος Ζόλταν Κάσας και ο Θόδωρος θυμάται εκείνες τις μαγικές στιγμές που έζησε: «Ο Κάσας ήταν ένας άνθρωπος που κέρδισε τα πάντα στον Ολυμπιακό. Ήταν κύριος. Ένας αληθινός τζέντελμαν. Μαζί του ζήσαμε μαγικές στιγμές. Το 2002 ήταν μια χρονιά διαφήμιση για το πόλο του Ολυμπιακού. Πήγαμε στη Βουδαπέστη μετά από μια δύσκολη σειρά τελικών με τη Βουλιαγμένη. Δεν ήμασταν καλοί. Κάναμε μίνι προετοιμασία 10 ημερών και είχαμε πολλές ατυχίες. Ο Κάσας παρόλα αυτά δεν μετέδιδε άγχος στην ομάδα. Αλήθεια και στα δυο παιχνίδια ήμασταν εκπληκτικοί στον παραπάνω και στον λιγότερο. Η ομάδα τους κατάπινε όλους. Κερδίσαμε τη Χόνβεντ μέσα στην έδρα της».

«Αποφάσισα να δοκιμάσω μόνος»

Μετά από το 2002 από τον Ολυμπιακό φεύγει ο Βλοντάκης και ο Βολτυράκης και η ομάδα τα επόμενα χρόνια δεν είναι η ίδια στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει με τον Βέσκο Τζούχο στον πάγκο του, τον Κροάτη που είχε κερδίσει 2 Ολυμπιακά μετάλλια με την Γιουγκοσλαβία ως παίκτης στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και το Τσάμπιονς Λιγκ ως προπονητής της Γιουγκ. «Ο Βέσκο είναι υπέροχος άνθρωπος και καλός προπονητής. Η ομάδα όμως δεν είχε την ίδια πληρότητα για να φτάσει πάλι στην κορυφή της Ευρώπης», σημειώνει ο Θόδωρος Βλάχος και συνεχίζει: «Πήραμε τίτλους με τον Βέσκο και το 2005 αποφάσισα να φύγω και εγώ. Μπορούσα να μείνω πάλι ως βοηθός αλλά ήθελα να τεστάρω τις δυνάμεις μου».

«Ήταν σχολείο το Φάληρο»

Από το 2006 έως το 2011 ο κόουτς αναλαμβάνει το Παλαιό Φάληρο. Δίνει προτεραιότητα στην Ακαδημία, παίζει φάιναλ φορ Κυπέλλου και παίρνει ευρωπαϊκό εισιτήριο χωρίς όμως η ομάδα να δηλώσει συμμετοχή. «Ήταν όλα διαφορετικά. Το επίπεδο ήταν χαμηλότερο σε σχέση με τον Ολυμπιακό αλλά δέθηκα με το Φάληρο. Ο σύλλογος ανέβηκε πολύ σ' αυτά τα χρόνια. Με τον πρόεδρο είχαμε πει να ρίξουμε το βάρος στα νέα παιδιά αφού δεν είχε νόημα να κερδίσουμε απλά μια θέση παραπάνω στη βαθμολογία. Ήταν σχολείο το Φάληρο και έζησα εκεί 6 υπέροχα χρόνια», τονίζει αρχικά και συνεχίζει μιλώντας για τον Κώστα Γεννηδουνιά ο οποίος τότε έπαιξε 14 ετών στην Α1 και σήμερα είναι Πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό: «Ο Κωνσταντίνος έπαιξε στην Α1 στα 14. Όλοι είμαστε περήφανοι για την πορεία του αλλά μπορεί περισσότερα».

«Είπα αμέσως ναι στον κ. Κουντούρη»

Το καλοκαίρι του 2011 ενώ ο Θόδωρος Βλάχος ήταν στο Βόλο όπου το Φάληρο έπαιζε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νέων το τηλέφωνο του χτυπάει. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο νέος πρόεδρος του ΟΣΦΠ Μιχάλης Κουντούρης: «Δεν είχα χάσει ποτέ την επαφή μου με τον Ολυμπιακό. Μάθαινα από μέσα τι γινόταν. Μου έλεγαν ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Τα χρέη ήταν πολλά. Χτυπάει λοιπόν το τηλέφωνο και είναι ο κ. Κουντούρης. Με ρώτησε εάν θέλω ν' αναλάβω την ομάδα. Ήταν το όνειρο μου. Δεν σκέφτηκα τα προβλήματα. Είπα αμέσως ναι. Εκείνο το καλοκαίρι φεύγουν αρκετοί βασικοί παίκτες από τον Ολυμπιακό αλλά φτιάξαμε μια ανταγωνιστική ομάδα που διεκδικήσε και πρωτάθλημα και κύπελλο. Η απώλεια των τίτλων μας ανάγκασε σε νέο σχεδιασμό. Τα δυο πρώτα χρόνια το κύριο μέλημα της διοίκησης ήταν η ομάδα να απαλλαγεί από τα χρέη».

«Επιστρέψαμε...»

Τα δύσκολα χρόνια έφυγαν και ήρθε η καταξίωση για τον Ολυμπιακό. «Το 2013 ήρθαν οι τίτλοι. Το 2015 αρχίσαμε με τον κ. Κουντούρη να μιλάμε για διάκριση στην Ευρώπη. Πάντα ότι ζητούσα το είχα από την διοίκηση. Υπάρχει άψογη σχέση και κοινό όραμα. Το 2016 ήμασταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Χάσαμε από τη Γουγκ. Τότε πολλοί άνθρωποι του χώρου έλεγαν ότι ήταν η μοναδική μας ευκαιρία για κούπα αφού δεν είχαμε πετύχει την Ρέκο στον τελικό. Εμείς καθίσαμε με τον πρόεδρο και σχεδιάσαμε την ομάδα με στόχο να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ. Μιλούσαμε μόνο για κατάκτηση», σημειώμνει ο Έλληνας τεχνικός.

«Ζήσαμε ένα όνειρο στη Γένοβα»

Φτάσαμε στο 2018. Ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στη Γένοβα και κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ κερδίζοντας στον τελικό και στην έδρα της την πανίσχυρη Προ Ρέκο. Η στιγμή της δικαίωσης είχε φτάσει: «Είναι η μεγαλύτερη διάκριση μας σε συλλογικό επίπεδο. Το 2002 ήταν μαγικό. Ήμουν όμως βοηθός προπονητή. Τώρα είμαι πρώτος και έχω άλλο μερίδιο και διαφορετική ευθύνη. Στην επιτυχία και στην αποτυχία. Δεν ήταν εύκολο να φτάσουμε εκεί. Ζήσαμε ένα όνειρο στη Γένοβα».

«Το έβλεπα στα μάτια των παικτών μου»

Ο τελικός με την Προ Ρέκο δεν ήταν εύκολος αλλά κάτι μέσα του έλεγε στον Θόδωρο Βλάχο ότι θα τον κερδίσει: «Καμία ομάδα δεν είχε κερδίσει εκεί μέσα την Ρέκο. Αυτή η ομάδα ξόδευε απίστευτα χρήματα για να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Για εμάς ήταν σημαντικό πως ήταν το απόλυτο φαβορί. Είχαν άγχος ενώ στους δικούς μου παίκτες έβλεπα στα μάτια τους ότι το ήθελαν τόσο πολύ. Είδα και κάποια γελάκια ... από παίκτες μας πριν το ματς και λέω πάμε καλά. Σίγουρα θέλαμε και τύχη και την είχαμε. Πιστεύω όμως ότι σωματικά και πνευματικά ήμασταν πανέτοιμοι να γίνουμε Πρωταθλητές Ευρώπης».

«Στον Ολυμπιακό δεν χορταίνεις τίτλους»

Ο Θόδωρος Βλάχος έχει κατακτήσει τα πάντα με τον Ολυμπιακό αλλά σκοπεύει να συνεχίσει για χρόνια ακόμη να είναι προπονητής. Δεν έχει χορτάσει: «Στον Ολυμπιακό δεν χορταίνεις από τίτλους. Έχουμε την καλύτερη ομάδα και θέλουμε να συνεχίσουμε αήττητοι στην Ελλάδα και να διατηρηθούμε στην ελίτ της Ευρώπης. Το Τσάμπιονς Λιγκ το έχουμε κατακτήσει μια φορά μπορούμε να το ξαναπάρουμε. Δεν είναι πλέον απωθημένο. Είμαι μικρός για να σταματήσω. Μέσα μου αισθάνομαι ότι έχω πολλά να δώσω. Τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στην εθνική ομάδα».

«Να είμαστε στο Τόκιο»

Ανέλαβε την εθνική ομάδα τον Ιανουάριο του 2015 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους στο Καζάν την οδήγησε στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μέσα σ' αυτά τα χρόνια εκτός από την 3η θέση στο Παγκόσμιο έχει κατακτήσει το χάλκινο στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2016 (Γουόρλντ Λιγκ), το ασημένιο στους Μεσογειακούς του 2018, ενώ η ομάδα ήταν 6η στους Ολυμπιακούς του 2016 και ήταν 4η στο Ευρωπαϊκό του 2016 και 4η στο Παγκόσμιο του 2017. «Επιστρέψαμε στις διακρίσεις αφήνοντας έξω μεγάλες δυνάμεις του πόλο. Η ομάδα έχει αλλάξει σε σχέση με το Καζάν αλλά στόχος είναι η διάκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2019 αλλά και η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Έχουμε κάνει ανανέωση αλλά θα παλέψουμε. Με την εθνική θέλω κάτι μεγαλύτερο από την 3η θέση στον κόσμο και αυτό θέλουν και όλα τα παιδιά», τονίζει ο Θόδωρος Βλάχος.

«Παίρνω δύναμη από την οικογένεια μου»

Ο Έλληνας τεχνικός είναι πολλά χρόνια μαζί με την σύντροφο της ζωής του, την Αναστασία, και από το 2011 έχουν αποκτήσει και την κόρη τους Ολυμπία, η οποία είναι μέλος της Ακαδημίας βόλεϊ του Ολυμπιακού. «Η οικογένεια είναι το στήριγμα μου. Μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Η Αναστασία δεν είναι από το χώρο του αθλητισμού αλλά δείχνει τεράστια κατανόηση που λείπω όλο το χρόνο από το σπίτι μου. Λείπω πολύ και στην κόρη αλλά απολαμβάνω κάθε στιγμή μαζί της», τονίζει ο 49χρόνος Θόδωρος.