Η ελληνική κολύμβηση εδώ και χρόνια δεν έχει τον... δράκο της αλλά την Δράκου. Είναι η Νόρα Δράκου, μια έμπειρη πλέον και ταλαντούχα κολυμβήτρια, η οποία με το χαμόγελο στα χείλη και φυσικά με σκληρή δουλειά έφτασε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και του 2016 και να είναι σε φάση προετοιμασίας για το Τόκιο 2020.

Με καταγωγή από την Πάτρα, πέρασε δύσκολα την πρώτη της εβδομάδα στην κολύμβηση, δεν συνηθίζει να ... μετράει πλακάκια κάτι που λένε συνήθως οι κολυμβητές, σπουδάζει φιλολογία, ανήκει στον Παναθηναϊκό και στα όνειρα της. Η 26χρόνη Νόρα Δράκου μιλάει στο gazzetta.gr για την πορεία της, τα θέλω της, τα όνειρα της.

«Την πρώτη ημέρα δεν ήθελα να πέσω στο νερό»

Νόρα με τι στόχους ξεκινάς για το 2019;

«Αρχικά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα τον Ιούλιο. Έχω εξασφαλίσει τα όρια οπότε προετοιμάζομαι αυτή την περίοδο. Από την 1η Μαρτίου μπαίνουν σε ισχύ τα όρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπότε ένας μεγάλος στόχος για φέτος είναι και να μπορέσω το 2020 να είμαι στο Τόκιο».

Πως ήταν η πρώτη σου ημέρα στην κολύμβηση και πως ξεκίνησες;

«Η πρώτη μέρα ήταν επεισοδιακή. Ήμουν 3 στα 4 και θυμάμαι να κρατιέμαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου από τον τοίχο και να μη θέλω με τίποτα να βουτήξω μέσα. Γενικά η πρώτη εβδομάδα ήταν δύσκολη. Μετά όμως περίμενα την ώρα να περάσει για να πάω στην πισίνα. Λάτρευα τα σπορ και ακόμα τα λατρεύω. Ήμουν πολύ υπερκινητική οπότε το άθλημα με βοηθούσε πολύ να διοχετεύω αυτή την ενέργεια που δεν είχα τι να την κάνω σπίτι».

«Έδωσα μάχη με το... τέρας»

Ποια είναι η μεγαλύτερη σου επιτυχία έως σήμερα και πως περιμένεις το 2020 το Τόκιο;

«Σίγουρα η 8η θέση στο Παγκόσμιο του Καζάν είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι σήμερα. Το έχω πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις μου ότι αυτή η θέση ήρθε μετά από ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο και μετά από 1,5 χρόνο απουσίας. Αυτή την επιτυχία την ξεχωρίζω λοιπόν όχι τόσο για τη θέση, όσο για τη μάχη μου απέναντι στο «τέρας» του τραυματισμού και από την οποία βγήκα νικήτρια.

Τώρα όσον αφορά το Τόκιο το περιμένω πως και πως. Νομίζω θα είναι μια πολύ όμορφη διοργάνωση, μια πολύ πρωτοπόρα τεχνολογικά, και θα προσπαθήσω πολύ για να συμμετάσχω για 3η φορά και να πετύχω τους στόχους που έχω βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού μου».

«Έχουν αλλάξει όλα στον Παναθηναϊκό»

Ποσα χρόνια είσαι στον Παναθηναϊκό; Πόσο έχει αλλάξει ο σύλλογος με τη νέα διοίκηση;

«Βαδίζω τον τρίτο μου χρόνο στον Παναθηναϊκό. Ήμουν στον Παναθηναϊκό τα δύσκολα χρόνια του όπου τα προβλήματα ήταν πολλά και διαφόρων ειδών. Όμως ξέρω πολύ καλά ότι είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος που αγαπάει τους αθλητές που έχει στο δυναμικό του και που προσπαθεί πραγματικά για να τους έχει ικανοποιημένους. Φέτος τα πράγματα στον Παναθηναϊκό έχουν αλλάξει 360 μοίρες, έχει μπει μια σειρά σε όλα τα ζητήματα, νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και ελπίζω να μείνω στον σύλλογο για πολλά χρόνια ακόμα».

Φιλίες έχεις κάνει στο χώρο; Ποια είναι η κολλητή σου;

«Ποια άλλη; Μια παιδεύει τη ζωή μου τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια…(χαχα) Η Κρίστελ Βουρνά. Έχουμε μεγαλώσει μαζί στην ίδια γειτονιά στην Πάτρα μετά στο ίδιο κολυμβητήριο και μετά μαζί στην Αθήνα. Είναι ο πιο αγαπημένος μου άνθρωπος και εντός και εκτός πισίνας. Έχουμε περάσει πολλά μαζί καλά και κακά και κολυμβητικά και κυρίως μη κολυμβητικά οπότε δικαιωματικά ο τίτλος της ανήκει».

Γιατί σπουδαζεις φιλολογία;

«Πάντα μου άρεσαν τα θεωρητικά μαθήματα και ότι έχει να κάνει με τον κλάδο της φιλολογίας. Η θεία μου η Κατερίνα είναι φιλόλογος οπότε νομίζω με επηρέασε λίγο ως προς αυτή την κατεύθυνση. Ήθελα πάντα κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα, από την γυμναστική δηλαδή.

Ήθελα η σχολή μου να έχει ένα αντικείμενο τελείως διαφορετικό από αυτό που κάνω όλη τη ζωή μου για τις περισσότερες ώρες της ζωής μου ώστε το μυαλό μου να μπορεί να ξεφεύγει και να έρχεται σε επαφή και με άλλα πράγματα, άλλους ανθρώπους και άλλες συνήθειες. Αλλά και μετέπειτα επαγγελματικά να έχω τη δυνατότητα να εισχωρήσω και σε άλλους κλάδους πέρα του αθλητικού κομματιού».

«Ποτέ δεν μέτρησα πλακάκια»

Πόσο δύσκολη είναι η ζωή του κολύμβητη; Πόσο βαρετό είναι να μετράς πλακάκια;

«Χαχα. Αυτή η έκφραση (μετράς πλακάκια) πάντα μου άρεσε αν και ποτέ δεν έχω μπει στη διαδικασία να τα μετρήσω. Η ζωή του κολυμβητή σίγουρα είναι δύσκολή. Αλλά γενικά όλων των ατομικών αθλημάτων η ζωή είναι δύσκολη. Κρύβει μια μοναχικότητα, μια εσωστρέφεια και μια ανάγκη συνεχούς βελτίωσης του εαυτού σου με σκοπό το καλύτερο αποτέλεσμα.

Εγώ προσωπικά δεν βρίσκω βαρετή την κολύμβηση, την βρίσκω πολύ ιδιαίτερη. Πάντα μου άρεσε η επαφή με το νερό, η προσπάθεια του να γίνεις ένα με το νερό και η αίσθηση του νερού σε όλο σου το σώμα σε όλες του τις εκφάνσεις. Για αυτό και έμεινα σε αυτό το άθλημα. Στα ατομικά αθλήματα το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να προσπαθείς διαρκώς να ξεπερνάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Το δύσκολο δεν είναι να κάνεις μόνος σου προπόνηση εσύ και το νερό».

Το αγαπημένο σου αγώνισμα;
«Γενικά αγαπώ πολύ τα πενηντάρια. Το αγαπημένο μου είναι το 50 ελεύθερο. Μου αρέσει πολύ και να το βλέπω αλλά και να το κολυμπάω».

Έχεις δοκιμάσει στην ανοιχτή θάλασσα;

«Ναι το έκανα και αυτό. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχω στην πολύ επιτυχημένη διοργάνωση «Spetses mini marathon» κάθε Οκτώβριο στις Σπέτσες οπότε έμαθα να το κάνω και αυτό. Είναι όμως μια πολύ όμορφη εμπειρία και το κολύμπι στη θάλασσα είναι πραγματικά μια μαγεία».

Παρακολουθείς άλλα σπορ στην τηλεόραση; Πηγαίνεις γήπεδο;

«Μου αρέσουν πάρα πολύ τα σπορ. Βλέπω πάρα πολύ τένις και στίβο. Φυσικά ποδόσφαιρο και μπάσκετ και γενικά βλέπω πολύ Eurosport. Όταν μπορώ φροντίζω να πηγαίνω στο γήπεδο κυρίως στο μπάσκετ γιατί μου αρέσει πιο πολύ».

«Η δουλειά μου είναι η προπόνηση»

Δουλεύεις παράλληλα;

«Όχι δεν δουλεύω. Η δουλειά μου είναι η προπόνηση. Άλλωστε δεν θα προλάβαινα να κάνω και κάτι άλλο».

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου, τη ζωή σου σε λίγα χρόνια;

«Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είμαι μετα από 4- 5 χρόνια. Μπροστά μου έχω μεγάλα event που με περιμένουν οπότε θα αρχίσω να φαντάζομαι ακριβώς τι θέλω να κάνω αφού όλο αυτό με τον αθλητισμό κάπως καταλαγιάσει. Σίγουρα το να πάρω πτυχίο και να ασχοληθώ με αυτό που έχω σπουδάσει είναι ένα αρχικό βήμα».

Η Πάτρα είναι η πόλη σου. Τι σημαίνει πλέον για σένα;

«Η Πάτρα είναι η πόλη που μεγάλωσα που ζει η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Είναι μια πόλη που αγαπώ πολύ και που θέλω να γυρίσω μόλις τελειώσω με τον αθλητισμό. Σίγουρα είναι μια πόλη που δεν έχει αξιοποιηθεί όπως θα έπρεπε καθώς είναι πολύ όμορφη αλλά είναι στο ιδανικό μέγεθος για να ζήσει κανείς αξιοπρεπώς να κάνει οικογένεια και να περνάει όμορφα».

«Θα ήθελα να ήμουν τενίστρια ή δικαστής»

Εάν δεν ήσουν κολυμβήτρια τι έχεις φανταστεί να κάνεις στη ζωή σου;

«Αν δεν ήμουν κολυμβήτρια θα ήθελα να ήμουν παίχτρια του τένις. Πάλι αθλήτρια δηλαδή. Αν πάλι δεν ήμουν καθόλου αθλήτρια ίσως θα ήθελα να ήμουν δικαστικός. Πάντα μου άρεσε αυτό το επάγγελμα, η δυναμική που έχει και το αίσθημα της απονομής δικαιοσύνης».

Το μυαλό σου πάει στην δημιουργία οικογένειας ή είναι νωρίς ακόμη;

«Χαχα. Όχι… Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη μέση ενός αθλητικού «κυκλώνα». Η οικογένεια είναι μια foul time job και στη φάση ζωής που είμαι θα ήταν άδικο και για ένα παιδί και για ένα σύντροφο αλλά και για εμένα να μπούμε σε μια διαδικασία που εγώ δεν μπορώ να υποστηρίξω».

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου στιχος από τραγούδι;

«I'm falling, In all the good times I find myself, Longing' for change. And in the bad times I fear myself. Τελευταία έχω κολλήσει με αυτό το τραγούδι το “SHALLOW” και αυτός ο συγκεκριμένος στίχος νομίζω με εκφράζει απόλυτα».

Η σχέση σου με τον προπονητή σου;

«Ο προπονητής μου είναι ο Άκης Οικονόμου. Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Είναι ο άνθρωπος που με ανέλαβε μετά από ένα δύσκολο «διαζύγιο» από τον προηγούμενο προπονητή μου που είμασταν μαζί 10 χρόνια. Με τον Άκη έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση είναι πολύ δοτικός άνθρωπος, πολύ επαγγελματίας και πολύ καλός στα τεχνικά κομμάτια.

Επίσης ήταν πολύ καλός παλιός κολυμβητής οπότε μπορεί να καταλάβει ακριβώς πως μπορεί να αισθάνομαι μέρα με τη μέρα. Γενικά είναι ένας άνθρωπος που σε ηρεμεί και προσπαθεί να βγάλει το καλύτερο σου εαυτό είτε είσαι σε καλή είτε σε κακή μέρα. Θέλω να τον ευχαριστήσω όπως θέλω να ευχαριστήσω και τους χορηγούς μου, τη Herbalife, το φυσικοθεραπευτήριο Physiomedica και το πρατήριο παγωτού Achaiko entelvais».

Τι χόμπι έχει η Νόρα;

«Μου αρέσει πολύ το διάβασμα η ζωγραφική και οι βόλτες με το ποδήλατο».

Τι πρεσβεύεις ως αθλήτρια;

«Θεωρώ ότι οι αθλητές μπορούν να προσφέρουν στα κοινά, είναι άνθρωποι που έχουν περάσει δύσκολα που έχουν μάθει να παλεύουν και που προσπαθούν πάντα για το καλύτερο. Το βασικό όμως είναι να μπαίνουν στις σωστές θέσεις και να έχουν αρκετή ελευθερία στο πόστο τους να δημιουργήσουν κάτι όμορφο. Οπότε δεν τη βρίσκω λάθος κίνηση αρκεί να είναι σωστό το timing και πρόσφορο το έδαφος για δουλειά».