Ο Χανιώτης πρωταθλητής, ο οποίος τερμάτισε στην 53η θέση στο αγώνισμα ατομικής χρονομέτρησης, δεν μπόρεσε να τα βγάλει πέρα με τη ζέστη. Ίσως όχι τόσο σωματικά, όσο ψυχολογικά. Πέρυσι στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Αγώνων του Αζερμπαϊτζάν, όπου ο αγώνας γινόταν και πάλι υπό αντίστοιχες συνθήκες κατέρρευσε, έχοντας υποστεί θερμοπληξία, γεγονός υποσυνείδητα τον έκανε να δώσει έναν πιο συντηρητικό αγώνα.

«Ξεκίνησα με καλό ρυθμό, τον οποίο ήξερα ότι με φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσα να τον κρατήσω. Όμως, μετά το 20ο χιλιόμετρο, απλά δεν μπορούσα να πιέσω όσο ήθελα. Έτσι πήγαινα μόνο για να τερματίσω.

Φυσικά, αυτό δεν είναι δικαιολογία, αφού όλοι οι αθλητές πάνω κάτω τρέξαμε με τις ίδιες συνθήκες. Στην περίπτωση όμως τη δική μου, στο σημείο που άρχισα να υποφέρω ίσως υποσυνείδητα σκεπτόμενος πως κατέληξα στο Μπακού δεν ζόρισα τον εαυτό μου. Ήταν άσχημη εμπειρία.

Βεβαίως, ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να ήμουν και πολύ πιο μπροστά. Κακά τα ψέματα, έτρεχα κόντρα σε επαγγελματίες, ενώ εγώ είμαι σε ημι-επαγγελματική ομάδα.

Οι διαφορές στο χρονόμετρο γίνονται πολύ πιο ξεκάθαρες απ’ ότι στο δρόμο. Στο δρόμο, κάθεσαι κολλητήρι και κάτι μπορείς να κάνεις, ειδικά αν πάει ο αγώνας στο σπριντ. Το χρονόμετρο όμως είναι γνωστό ως «Τhe race of truth». O καθένας τρέχει μόνος του απέναντι στην ίδια διαδρομή και στις ίδιες συνθήκες».

Για το πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές μεταξύ ενός αθλητή επαγγελματία σε σχέση με έναν ημι-επαγγελματία, είπε: «Εγώ ό,τι κάνω το κάνω μόνος μου, με την βοήθεια κάποιων ανθρώπων που με στηρίζουν. Οι επαγγελματίες από την άλλη δουλεύουν ατομικά και ομαδικά όλο το χρόνο με την υποστήριξη ενός ολόκληρου επιτελείου ανθρώπων».

Με αφορμή την ταινία The Program, στην οποία παρουσιάζεται η ζωή του Λανς Άρμστρονγκ, επτάκις νικητή στο Γύρο Γαλλίας (τίτλοι που φυσικά του αφαιρέθηκαν) μπαίνει κανείς στον πειρασμό να ρωτήσει, αν το συστηματικό ντόπινγκ στις ομάδες είναι κάτι που συμβαίνει και σήμερα κατά κόρον, γι αυτό και υπάρχουν αυτές οι διαφορές μεταξύ των επαγγελματιών αθλητών και των υπολοίπων.

Η απάντηση του ποδηλάτη της Βιλνέβ Σεν Ζερμέν είναι ξεκάθαρη: «Πιστεύω ότι πλέον δεν υφίσταται συστηματικό ντόπινγκ στις ομάδες. Φυσικά, δεν αποκλείω να κάνουν κάποιοι από μόνοι τους. Όμως σίγουρα αυτό που συνέβαινε την εποχή του Άρμστρονγκ δεν υπάρχει πια. Και ο λόγος είναι το βιολογικό διαβατήριο, το οποίο είναι μεγάλος σύμμαχος των καθαρών και ηθικών αθλητών»