Αναλυτικά, όλα όσα έγραψε η Σερένα Γουίλιαμς:

«Σήμερα, μου πρότεινε ο 18χρονος ανιψιός μου (για να είμαι ξεκάθαρη είναι μαύρος), να με πηγαίνει οδικώς στα επαγγελματικά ραντεβού μου για να μπορώ να δουλεύω ταυτόχρονα από το τηλέφωνό μου και να κερδίζω χρόνο. Στη διαδρομή, είδα έναν αστυνομικό στην άλλη πλευρά του δρόμου. Έλεγξα γρήγορα το όριο ταχύτητας.

Μετά θυμήθηκα εκείνο το φρικτό βίντεο της γυναίκας στο αυτοκίνητο, λίγο μετά αφού ένας αστυνομικός είχε πυροβολήσει τον σύντροφό της. Όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό μου σε λίγα δευτερόλεπτα. Μετάνιωσα ακόμα και που δεν οδηγούσα εγώ. Ποτέ δε θα συγχωρούσα τον εαυτό μου αν συνέβαινε κάτι στον ανιψιό μου. Είναι τόσο αθώος. Όπως και όλοι οι άλλοι.

Δεν πιστεύω πως όλοι οι αστυνομικοί είναι κακοί, αλλά υπάρχουν αυτοί που είναι ανίδεοι, φοβισμένοι, αγράμματοι, αναίσθητοι και επηρεάζουν εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

Γιατί να πρέπει να το σκεφτόμαστε αυτό στο 2016; Δεν έχουμε περάσει αρκετά, δεν έχουμε ανοίξει τόσες πολλές πόρτες, επηρεάζοντας δισεκατομμύρια ζωές; Αλλά συνειδητοποίησα πως δεν έχει να κάνει με το πόσο μακριά έχουμε φτάσει, αλλά με το πόσο περισσότερο ακόμα πρέπει να διανύσουμε.

Αναρωτιέμαι αν έχω μιλήσει αρκετά. Πρέπει να ρίξω μια ματιά και στον εαυτό μου. Τι γίνεται με τα ανίψια μου; Τι θα συμβεί αν κάνω έναν γιο, τι θα συμβεί με τις κόρες μου; Όπως είχε πει και ο Δρ. Martin Luther King, "έρχεται μια στιγμή που η σιωπή σημαίνει προδοσία".

Δε θα παραμείνω σιωπηλή, Σερένα.»