Η απόφαση να το κάνει δεν ήταν καθόλου εύκολη, αλλά ήταν απολύτως συνειδητή. Από τη στιγμή που η Κέλλυ Αραούζου πήρε την πρόκριση στο Ρίο, δοκίμασε να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω της πισίνας, όμως το σώμα της δεν υπάκουγε τη θέληση της. Έτσι, έγινε πιο εύκολη η απόφαση να ολοκληρώσει την αθλητική της καριέρα και να κάνει μία νέα αρχή στη ζωή της, πάντα δίπλα στις πισίνες.

«Έχω πάρει δίπλωμα προπονητικής από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και πλέον έχω κατασταλάξει ότι αυτό θέλω να κάνω. Είχα δοκιμάσει στην φυσιοθεραπεία, όμως ήμουν έξω από τα νερά μου.

Χάνοντας την πρόκριση στο Ρίο στην ανοικτή θάλασσα, δοκίμασα τη φετινή χρονιά να εξασφαλίσω την πρόκριση μέσω των 800μ., όμως το σώμα μου δεν άντεξε και έτσι αποφάσισα ότι είχε φτάσει η στιγμή να σταματήσω.

Είναι πολύ δύσκολο για έναν αθλητή να τελειώνει την καριέρα του και δη στην περίπτωση μου, που είμαι τόσα χρόνια στο χώρο. Όμως, ξέρω ότι αρκεί να βάλω κάτι στο μυαλό μου και θα τα καταφέρω. Αυτό λοιπόν, που τώρα θέλω είναι να συνεχίσω ως προπονήτρια. Είμαι ήδη στον ΑΝΟ Γλυφάδας στα προαγωνιστικά τμήματα και στο μέλλον θα ήθελα να αναλάβω αθλητές υψηλού επιπέδου και open water.

Θέλω να συνδυάσω την εμπειρία τόσων ετών που έχω στην κολύμβηση με την γιόγκα, στην οποία έχω εξειδικευτεί, γιατί θεωρώ ότι αλληλοσυμπληρώνονται εξαιρετικά. Την γιόγκα την ανακάλυψα όταν αντιμετώπισα σειρά τραυματισμών και με βοήθησε τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον Ολυμπιακό και τον προπονητή μου τον Μίλτο Κανελλόπουλο, με τον οποίοι έχουμε ζήσει απίστευτες χαρές, αλλά και λύπες και χωρίς αυτόν δεν θα είχα φτάσει έως εδώ».

Από την πλευρά του ο επί 15 χρόνια προπονητής της, Μίλτος Κανελλόπουλος είπε: «Η Μαριάννα είναι μία πολύ μεγάλη αθλήτρια. Πέρυσι της είχα πει ότι είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να σταματήσει, όμως εκείνη παρότι είχε χάσει την πρόκριση για την ανοικτή θάλασσα θέλησε να συνεχίσει.

Τώρα που το σκέφτομαι έκανε καλά, γιατί ένας τόσο μεγάλος αθλητής πρέπει ο ίδιος να αποφασίσει πότε θα ρίξει τίτλους τέλους. Ό,τι και να λέει ο προπονητής συμβουλευτικά πάντα, ο αθλητής είναι εκείνος που θα αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει παραπέρα και αυτό θα γίνει όταν θα νιώσει πλήρης.

Αυτό που την έκανε να ξεχωρίσει είναι η τρομερή εργατικότητα της και η τρομερή υπομονή της. Οι πρωταθλητές βιώνουν πολύ δύσκολες καταστάσεις, η Μαριάννα λοιπόν κατάφερε να ξεπεράσει αυτές τις δυσκολίες στο πέρασμα του χρόνου. Δύσκολα πιστεύω ότι θα υπάρξει αθλήτρια που θα την ξεπεράσει. Τα επιτεύγματα της μοιάζουν ακατάρριπτα για την νέα γενιά αθλητών. Θα πρέπει να επόμενα 10 χρόνια να παίρνει από τρεις πρωτιές... Ποια; Μακάρι να βρεθεί μία τέτοια αθλήτρια για το καλό της ελληνικής κολύμβησης.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μία στιγμή είναι η κατάκτηση της τρίτης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης το 2011 στα 10χλμ. Μέχρι και σήμερα είναι η μοναδική Ελληνίδα αθλήτρια που έχει καταφέρει να πάρει μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα σε ένα ολυμπιακό αγώνισμα.

Χειρότερη στιγμή στην καριέρα της ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης το 2003. Είχαμε αποτύχει παταγωδώς, αυτό την είχε πεισμώσει για να προσπαθήσει πιο σκληρά και καταφέρει όσα ακολούθησαν. Γι αυτό είναι παράδειγμα προς μίμηση για τη νέα γενιά, η οποία εύκολα μετά από μία αποτυχία τα παρατά. Το πάθος, η αγάπη και το σθένος της είναι δύσκολο να τα συναντήσεις.

Δεν ήταν το φοβερό ταλέντο, ήταν όμως εργάτης. Αυτό την καταξίωσε σε βάθος χρόνου. Αξίζει το χειροκρότημα όλων. Είμαι πολύ τυχερός που τα τελευταία χρόνια προπονηθήκαμε μαζί. Εύχομαι να το ξαναζήσω αν και θεωρώ ότι οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μας. Στη ζωή όμως ποτέ δεν ξέρεις...

Η Μαριάννα είναι μία καταξιωμένη αθλήτρια και νομίζω ότι αν δεν αξιοποιηθεί τόσο η ίδια όσο και ο Σπύρος, ο υγρός στίβος θα είναι φτωχότερος αύριο, ελπίζω αυτό να το ακούσουν αυτοί που πρέπει. Θεωρώ βέβαιο ότι θα γίνει αυτό γιατί οι άνθρωποι που είναι σε καίριες θέσεις έχουν ανοικτά αυτιά και μυαλά».