Hταν δύο μετά τα μεσάνυχτα στις 17 Αυγούστου 2008 στο Πεκίνο, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ο Σωκράτης Γκιόλιας που δύο χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε, με ενημέρωσε ότι η Φανή Χαλκιά θα δώσει έκτακτη συνέντευξη Τύπου επειδή βρέθηκε ντοπαρισμένη. Η χρυσή Ολυμπιονίκης της Αθήνας το 2004, βρέθηκε να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς και τιμωρήθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία στίβου. Η ίδια στην συνέντευξη Τύπου στην κινεζική πρωτεύουσα δήλωνε συνεχώς την αθωότητα της...

Για την υπόθεση, πέρα από το αθλητικό μέρος για το οποίο η ποινή είναι αμετάκλητη, ασχολήθηκαν και τα ελληνικά δικαστήρια και μετά από πολλές αναβολές, αθώωσαν πριν από μερικές ημέρες την Λαρισαία πρωταθλήτρια. Η Φανή Χαλκιά μιλώντας στο gazzetta.gr δηλώνει δικαιωμένη και ανακουφισμένη, έστω κι αν έπρεπε να περάσουν σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε!

«Είναι όντως μεγάλο το χρονικό διάστημα... Οταν είσαι στην αναμονή για κάτι που εσύ ξέρεις ότι έχεις δίκιο, η αναμονή ήταν πραγματικά μεγάλη. Είχε πάρεις πολλές αναβολές αυτή η υπόθεση, αλλά τελείωσε πλέον. Αυτό που αισθάνομαι είναι ανακούφιση. Είναι αυτό που ενώ ξέρεις πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Αλλά τελικά έγινε και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.»

Η υπόθεση, όμως, του ντόπινγκ στο Πεκίνο, έβαλε τέλος στην αθλητική σου καριέρα...

«Θα μπορούσα να τρέχω θεωρητικά και ακόμα. Ετρεξα το 2011 κι έκανα ένα μίτινγκ, αλλά πλέον δεν είχα κανένα κίνητρο. Είμαι άνθρωπος που πειραματίζομαι σε πολλά πράγματα. Δεν ήμουν το πρότυπο αθλήτριας και αν με ρωτήσετε θα πω ότι νιώθω ερασιτέχνης, παρότι έχω κερδίσει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμα βέβαια γυμνάζομαι κάθε μέρα, χωρίς να έχει να κάνει εάν τρέχω σε αγώνες. Αλλωστε είναι αυτό που αγαπώ να κάνω και το έκανα πάντα. Ετσι θεωρώ τον εαυτό μου ερασιτέχνη...»

Οποιος σε κοιτάξει στα μάτια και σε ρωτήσει για την υπόθεση ντόπινγκ του 2008, τι θα του πεις;

«Δεν υπήρχε κάτι. Ουσιαστικά για μένα η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του 2008 ήταν τιμητική γιατί είχα περάσει μία χρονιά με τραυματισμούς. Γι αυτό και έπεσα από τα σύννεφα. Είχα πάει βόλτα τότε, με έστειλε ο Υπουργός Αθλητισμού για να συνοδέψω την ομάδα και έγινε όλο αυτό που έγινε. Για μένα είχε τελειώσει από τότε η υπόθεση, αλλά πάντα πίστευα ότι η ζωή έρχεται και επιβεβαιώνει αυτά που ξέρεις και προσπαθείς και κάνεις. Κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα, όλα έρχονται μπροστά σου και ξεγυμνώνονται! Δεν τρελάθηκα ποτέ, ούτε απογοητεύομαι, είμαι πολύ αισιόδοξη και εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. Οι δικηγόροι μου πίστεψαν σε μένα και θέλω να τους ευχαριστήσω γι αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη τον Μαρακάκη και τον Μιχάλη τον Δημητρακόπουλο και πλέον είμαι πολύ χαρούμενη γιατί υπήρχε ένα αίσιο τέλος και όλα μοιάζουν σαν ένα κακό όνειρο.»

Ο κόσμος πως σε αντιμετώπισε μετά το Πεκίνο; Ησουν ακόμα η Φανή Χαλκιά η Ολυμπιονίκης;

«Για τον απλό κόσμο ήμουν η Φανή, ούτε καν η Χαλκιά, ήμουν η Φανή. Οτι έχω πει σε άνθρωπο, τον ήξερα ή δεν τον ήξερα, ήταν πάντα αληθινό και ο κόσμος το ξέρει αυτό και γι' αυτό μου έχει αδυναμία, όπως έχω κι εγώ σε αυτόν. Είναι αμφίδρομη η σχέση μας, ποτέ μονομερής.»

Το χρυσό στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, το θυμάσαι ακόμα έντονα; 'Η μετά από τόσο καιρό έχει ξεθωριάσει η ανάμνηση;

«Εχει περάσει καιρός αλλά δεν μπορεί να ξεθωριάσει, την ενέργεια του κόσμου την κουβαλάω ακόμα μαζί μου κάθε μέρα. Εχω ενέργεια για τρεις ζωές... Δεν είναι κάτι που ξεχνιέται, είναι κάτι που υπάρχει μέσα σου και ζεις και το έχεις πάντα μαζί σου. Ο κόσμος είναι που το κάνει να ξεχωρίζει. Αν είσαι μόνος σου σε ένα νησί και τρέχεις και κάνεις παγκόσμιο ρεκόρ, δεν έχει κανένα νόημα, γιατί δεν θα έχεις με ποιον να το μοιραστείς. Ο κόσμος είναι που το κάνει να αξίζει. Στα μάτια του το βλέπεις, ίσως και γι' αυτό δεν πικράθηκα στο Πεκίνο.»

Ο κόσμος εξακολουθεί να εκδηλώνει την αγάπη του στο πρόσωπο σου;

«Εγώ ένιωθα και νιώθω αγάπη. Ο κόσμος ευτυχώς για μένα είναι πολύ εκδηλωτικός μαζί μου. Και είχα πάντα πολύ χαρά. Αλλωστε δεν στενοχωριέμαι και ιδιαίτερα, είμαι τέρας αισιοδοξίας...»

Αρα, απ' όλη την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό, παρά τις πίκρες, έμειναν μόνο τα θετικά συναισθήματα.

«Ηταν πάντα θετικό το συναίσθημα που έμενε. Ο,τι και να έχω περάσει, όσες δυσκολίες, όσες κατηγορίες, δεν έχει υπάρξει μία στιγμή ή ένα δευτερόλεπτο να πω, ότι δεν έπρεπε να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Είναι η ζωή μου, είναι ο τρόπος που λειτουργώ και σκέφτομαι, είναι το ευ αγωνίζεσθαι, είναι η προσπάθεια που κάνεις κάθε μέρα, γιατί όλοι πρωταθλητισμό κάνουμε, κάθε άνθρωπος στη δουλειά του. Για μένα αυτό που πρέπει να κρατάει ο κόσμος είναι ο ερασιτεχνισμός, γιατί αυτή είναι η γοητεία του. Αυτό είναι το πιο συναισθηματικό και είναι αυτό που αγαπώ.»

Η Χαλκιά του 2016, έχει εγκαταλείψει τον αθλητισμό;

«Φυσικά και όχι. Είμαι μάνατζερ στον Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης, ασχολούμαι με αθλητικά event, τα οποία όμως έχουν σχέση με μαζικό αθλητισμό. Με ερασιτέχνες, με ανθρώπους που τρέχουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, γιατί αυτή είναι η ομορφιά. Οταν βλέπεις στο τέλος χιλιάδες κόσμου σε μεγάλες διοργανώσεις να τερματίζουν χαμογελώντας μαζί με το παιδί τους, το εγγόνι, το φίλο τους, δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή!»