Η Εθνική ομάδα Κικ-Μπόξινγκ βρίσκεται από το Σάββατο στο Δουβλίνο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της WAKO και ανάμεσα στα 18 μέλη της αποστολής βρίσκεται και ο Ανδρέας Μαρκοκωνσταντίνος που θα αγωνιστεί για πρώτη φορά σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση. Λίγο πριν το... ντεμπούτο του, μιλάει στο Gazzetta.gr για το πως ασχολήθηκε με αυτό το άθλημα, αλλά και τι πραγματικά μπορεί να προσφέρει σε όποιους, ανεξαρτήτου ηλικίας, αποφασίσουν να το ακολουθήσουν.

Πως ασχολήθηκες με το κικ μπόξινγκ;
Ουσιαστικά ξεκίνησα από το Ταε-Κβο-Ντο και όχι για καλό λόγο, καθώς ήμουν υπερκινητικό παιδί και ήθελαν οι γονείς μου να κάνω κάτι προκειμένου να διοχετευτεί όλη αυτή η ενέργεια που είχα, να ηρεμήσω, να πειθαρχήσω το μυαλό μου και φυσικά αυτά να συνδυάζουν το αθλητικό κομμάτι. Στην πορεία ανακάλυψη και το Κικ-Μπόξινγκ, το οποίο είναι κοντά στο Ταε-Κβο-Ντ, αν και πολύ κόσμος το έχει παρεξηγημένο. Θεωρεί οτι είναι μόνο ξύλο, αλλά δεν είναι έτσι. Μαθαίνεις να βάζεις στόχους, να πειθαρχείς, να σέβεσαι τους άλλους... Αυτά είναι στοιχεία που ταιριάζουν στην προσωπικότητά μου, καθώς μεταξύ άλλων είμαι ένας άνθρωπος που δεν φοβάται την σωματική επαφή. Βέβαια δεν έχω τσακωθεί ποτέ έξω στο δρόμο. Το γεγονός όμως οτι δίνω έναν αγώνα, στον οποίο μπορώ να χτυπήσω, να χτυπηθώ, αλλά μετά το τέλος είμαι ΟΚ με τον αντίπαλό μου, ταιριάζει στην προσωπικότητά μου.

Ήταν δύσκολος ο δρόμος για να φτάσεις σε τόσο υψηλό επίπεδο και να αγωνίζεσαι με την Εθνική ομάδα σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;
Είναι κάτι που θέλει κόπο και θυσίες, καθώς χάνεις πολλά πράγματα και από τα παιδικά σου χρόνια και από την εφηβεία σου. Υπάρχει όμως και το καλό στην όλη υπόθεση, καθώς με το πρόγραμμα που έχεις και τους στόχους που βάζεις, περιορίζονται οι πιθανότητες να ακολουθήσεις κακή πορεία στην ζωή σου.

Υπάρχει κάποιο μυστικό για να φτάσεις σε τόσο υψηλό επίπεδο;
Όχι. Το μυστικό κρύβεται στην προπόνηση. Σίγουρα παίζει ρόλο και το ταλέντο, αλλά με το ταλέντο μόνο δεν έφτασε κανείς πουθενά.

Η προετοιμασία για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πότε ξεκίνησε;
Τον Αύγουστο, αλλά επειδή παίζω όλο το χρόνο αγώνες είτε Κικ-Μπόξινγκ, είτε Ταε-Κβο-Ντ, δεν κάθομαι ποτέ. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν, από το καλοκαίρι και μετά, δούλεψα πολύ τα χέρια μου, γιατί τα χρησιμοποιούμε περισσότερο από οτι στο Ταε-Κβο-Ντ, ενώ προσπάθησα να χάσω και κάποια κιλά.



Η ελληνική ομάδα σε τί επίπεδο είναι;
Εξαρτάται από το αγωνιστικό στιλ, γιατί υπάρχουν έξι διαφορετικά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που λαμβάνουμε μέρος αφορά το light contact, το full contact και το point fighting. Για το point fighting που ξέρω, όπου ο προπονητής ο κ. Νίκος Μέμμος κάνει πολύ καλή δουλειά, έχουμε πολλές διακρίσεις με μετάλλια σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια. Τα άλλα δύο δεν είναι και τόσο διαδεδομένα στην Ελλάδα.

Ο δικό σου στόχος ποιος είναι;
Επειδή αγωνίζομαι πρώτη φορά, θέλω να αποκομίσω εμπειρίες. Το σημαντικό είναι να κερδίσω τον πρώτο αγώνα και να δω μέχρι μέχρι που μπορώ να προχωρήσω. Αν τα καταφέρω θεωρώ οτι μπορώ να φτάσω μέχρι τον τελικό.

Το εισιτήριο για το Παγκόσμιο πως το εξασφάλισες;
Μέσω του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος. Ο πρώτος από κάθε κατηγορία, πάει στο Παγκόσμιο.

Το Κικ-Μπόξινγκ αν και είναι αρκετά διαδεδομένο άθλημα, δεν έχει μπει στους Ολυμπιακούς Αγώνες...
Όχι, αλλά θα μπει στις Πανεπιστημιάδες. Επειδή όμως στους Ολυμπιακούς Αγώνες υπάρχουν ήδη πολλά μαχητικά αθλήματα ίσως να πρέπει να βγει κάποιο για να μπει το Κικ Μπόξινγκ.



Μετά το Παγκόσμιο τι έχει το πρόγραμμα;
Το Πανελλήνιο που γίνεται τον Δεκέμβριο στην Αθήνα. Ο στόχος μου είναι να κατακτήσω την πρώτη θέση και να πάρω το εισιτήριο για την Εθνική ομάδα. Κάτι που έχει διπλή σημασία, καθώς θα μπορέσω να δώσω το παρών στο Πανευρωπαϊκό που θα γίνει στην Αθήνα. Όπως καταλαβαίνεις είναι μεγάλη τιμή για κάθε αθλητή να αγωνιστεί σε μία τέτοια διοργάνωση στην χώρα και να διακριθεί.

Αν θα έπρεπε να πείσεις κάποιον να ασχοληθεί με το κικ μπόξινγκ, τι θα τους έλεγες για να τα καταφέρεις;
Θα του έλεγα τα πράγματα ως έχουν και όχι όπως κάποιοι θέλουν να τα παρουσιάσουν. Δεν είναι ξύλο, αλητεία κτλ. Είναι ένα άθλημα με το οποίο γυμνάζεσαι, μαθαίνεις αυτοάμυνα και είναι ωραίο τόσο να το παρακολουθείς, όσο και να συμμετέχεις. Στο θέμα της αυτοάμυνας, ειδικά για τις γυναίκες είναι πολύ σημαντικό, καθώς πρέπει να γνωρίζουν πως να προστατεύουν τον εαυτό τους, αν τους τύχει κάτι. Θα πρότεινα σε κάποιον να το δοκιμάσει. Να κάνει ή να δει μία προπόνηση και να αποφασίσει. Κικ-Μπόξινγκ δεν είναι μόνο το Κ1 που έπαιζε ο Ζαμπίδης. Δεν είναι όλες οι εκδοχές του τόσο σκληρές.



Έχει ηλικία το Κικ-Μπόξινγκ;
Όχι. Ασχολούνται και μικρά παιδιά και μεγάλα. Όσο περπατάει κάποιος μπορεί να ασχοληθεί. Εγώ για παράδειγμα, επειδή είμαι και δάσκαλος, έχω μαθητή που είναι πάνω από 60 ετών. Πρέπει όμως να μαθαίνουμε ειδικά στα παιδιά οτι το Κικ-Μπόξινγκ δεν είναι ένα άθλημα όπου πάμε να ρίξουμε ξύλο και να φανούμε δυνατοί. Είναι ένα άθλημα που μας μαθαίνει πειθαρχεία, να είμαστε ευγενείς και φυσικά δεν το χρησιμοποιούμε για να κάνουμε κακό στον άλλον. Οτι γίνεται... γίνεται μέσα στο γυμναστήριο, στην σχολή ή στον αγώνα. Δεν χτυπάμε ποτέ εκτός σχολής.

Μία ευχή για το Παγκόσμιο;
Καλή επιτυχία στα παιδιά. Οι περισσότεροι βέβαια δεν αγωνίζονται για πρώτη φορά όπως εγώ. Να με βοηθήσουν να μπω στο κλίμα και να προσαρμοστώ. Εγώ θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό.