«Έχουμε θέμα "Scuba Diving", ενδιαφέρεσαι»;

Αυτή η ερώτηση του Αντώνη Σαούλη, αρχισυντάκτη του Gazzetta, πρέπει να ήταν η καλύτερη που ακούστηκε στ' αυτιά μου το 2019 για την ανάθεση θέματος.

Στη συνέχεια, το Vodafone CU με έφερε σε επαφή με τον Γιώργο Δελβερούδη. Ο Γιώργος, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που έχει το Καταδυτικό Κέντρο «Aqualized Dive Adventures» στην Ανάβυσσο και συνεργάζεται με το Vodafone CU στο πλαίσιο του CU Around, της πλατφόρμας εμπειριών για νέους προσφέροντας 1+1 εμπειρία κατάδυσης. Είναι ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει αστροναύτης. Τελικά, αγάπησε την κατάδυση.

«Όσο περισσότερο καταδύομαι, τόσο πιο καθαρά βλέπω ότι είμαι μέρος ενός μεγαλύτερου συστήματος που είναι διασυνδεδεμένο και λειτουργεί ως ένα σύνολο. Όσο περισσότερο ταξιδεύω, τόσο πιο ξεκάθαρη γίνεται αυτή η ολότητα», δηλώνει ο ίδιος.

Πηγαίνοντας μαζί με τον Γιάννη Καρύτσα το φωτογράφο της Liquid Media για το θέμα μας, σκεφτόμουν: «Πώς θα είναι κάτω από το νερό; Θα μπορώ να αναπνέω; Αν δεν μπορώ τι θα γίνει; Αν κοπεί ο αέρας που αναπνέω»; Βασικά, δεν θυμάμαι και πολλά από το πριν. Θυμάμαι ότι ανυπομονούσα. Ένιωθα σαν τα παιδιά που περιμένουν παραμονή Πρωτοχρονιάς να ξημερώσει η πρώτη μέρα του έτους για να ανοίξουν το δώρο τους. Ως εδώ, όμως, με την κουραστική (;) εισαγωγή.

Φτάνοντας στο «Aqualized Dive Adventures», συναντήσαμε πρώτο τον Σοφοκλή. Ο Γιώργος, μέσα, έκανε συντήρηση στον εξοπλισμό. «Είναι ευκαιρία το χειμώνα, που βουτάμε λιγότερο να φροντίζουμε τον εξοπλισμό και τα εξαρτήματά μας περισσότερο».

Η βουτιά μας ξεκίνησε από το βλέμμα του Σοφοκλή. Η ομιλία του σε βυθίζει σ' ένα κύμα ηρεμίας. Εκεί πας για να χαλαρώσεις, για να ηρεμήσεις, για να βυθιστείς μέσα στη ψυχή σου. Ο Σοφοκλής είναι αυτός που θα σε σπρώξει σ' αυτήν την κατεύθυνση χωρίς καν να το καταλάβεις.

Αφού υπογράφουμε την αίτηση ότι η κατάσταση της υγείας μας πληροί της απαραίτητες προϋποθέσεις, βγαίνουμε έξω στο τραπέζι για να μας γίνει το θεωρητικό μάθημα.

Ενίοτε εκεί γίνονται διάφορα τσιμπούσια. Την επόμενη, ίσως είμαστε τυχεροί και έχει και... ψητά η φάση.

Ενα μίνι μάθημα φυσικής είναι απαραίτητο. Ο Σοφοκλής μάς εξηγεί το πώς θα αναπνέουμε κάτω από το νερό, μας μιλάει για τη βαρύτητα. Πόσα κιλά θα έχουμε πάνω μας, πως λειτουργεί η μπουκάλα με τον αέρα (σ.σ. όχι οξυγόνο). Η σταθερή παροχή του από τη φιάλη προς το στόμα μας είναι απαραίτητη. Ο Σοφοκλής μάς «παίρνει από το χέρι» με το... καλημέρα και είναι η σκιά του εαυτού μας μέχρι να επιστρέψουμε στο Κέντρο.

Το μάθημα τελειώνει ύστερα από περίπου μισή ώρα. «Διαλέγεις στολή και φεύγουμε για το Καταφύγι, εκεί είναι η παραλία που βουτάμε συνήθως».

,

Ετσι κι έγινε. Ο Σοφοκλής μού δίνει τη στολή μου, τη στιγμή που το μάτι μου πηγαίνει στον εξοπλισμό που υπάρχει μέσα στο κέντρο. Βατραχοπέδιλα, φιάλες, στολές, βαρίδια, μάσκες... Όλα είναι εκεί για σένα. Σε περιμένουν για να σε στείλουν στο βυθό με την απαραίτητη ασφάλεια!

Τελευταίο απαραίτητο κομμάτι του εξοπλισμού το καυτό τσάι. Μετά από μια βουτιά στους 17 βαθμούς ήταν ό,τι πρέπει.

Ύστερα από μια διαδρομή περίπου 10' φτάνουμε στο Καταφύγι. Αφήνουμε το αμάξι, ντυνόμαστε και φεύγουμε για τη θάλασσα. Εκεί γίνονται πράξη όσα ειπώθηκαν στη θεωρία. Η κίνηση (σαν αγκαλιά) για να βρεις τον "αναπνευστήρα", το σινιάλο ότι όλα είναι καλά, το πώς κάνεις εξίσωση για να συνεχίζεις να κατεβαίνεις με ασφάλεια, το πως βγάζεις νερό από τη μάσκα σου... Όλα αυτά πρέπει να τα ξέρεις πριν βουτήξεις.

Η πρώτη απόπειρα να αναπνεύσω κάτω από το νερό μού δημιούργησε ασφυξία. «Είναι φυσιολογικό, δεν είμαστε μαθημένοι να αναπνέουμε μέσα στη θάλασσα», μου λέει ο Σοφοκλής. Χαλαρώνω περισσότερο και προσπαθώ πάλι. Παίρνω ανάσες, όλα είναι καλά και συνεχίζουμε για το... βυθό!

Tην κρυάδα την είχα πάρει και δεν είχα κανένα πρόβλημα με τη θερμοκρασία. Όσο κατεβαίνεις νιώθεις ότι δεν είναι αρκετό. Θες κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…

Στα περίπου 6 μέτρα που φτάσαμε ήταν πολύ καλά – ειδικά για πρώτη φορά. Ο Σοφοκλής είχε πάνω μου τα μάτια του σχεδόν συνέχεια. Έβλεπε ότι είχα εξοικειωθεί γρήγορα. Βασικά, άρχισα να χαλαρώνω και να κάνω μια ελεύθερη πτώση μέσα στο νερό. Ένιωθα ότι αφήνομαι μέσα σε μια φούσκα που μέσα της είμαι εγώ κι η θάλασσα. Τίποτα άλλο.

Μέσα στο νερό δεν σε νοιάζει τι συμβαίνει έξω απ’ αυτό. Λίγα μέτρα πιο πάνω πουλιά πετάνε, αυτοκίνητα κινούνται, άνθρωποι δουλεύουν, κοιμούνται, υπάρχει ζωή. Κάτω από τον πυθμένα είσαι εσύ, ο εαυτός σου κι ένας βιότοπος που απλά σε καθηλώνει. Δεν συναντήσαμε τίποτα κοραλλιογενείς υφάλους αλλά κι οι πέτρες, η άμμος, τα ψάρια, τα φύκια ήταν ό,τι έπρεπε. Αφήστε, δε, που σε πρώτη φάση δεν σε ενδιαφέρουν και τόσο αυτά. Η ανάγκη που σου δημιουργείται για να χαθεί σ' αυτό το... κενό που σας είπαμε σού έρχεται από μέσα.

Αν αφεθείς έστω και ένα λεπτό η πρώτη σου βουτιά είναι άκρως επιτυχημένη.

Η βόλτα τελειώνει ύστερα από περίπου 50', που πραγματικά νομίζεις ότι πέρασαν μόνο 5'. Η επιστροφή στο κέντρο κέντρο ολοκληρώνεται με την καυτή κούπα τσάι στα χέρια μας, με την ανασκόπηση της εμπειρίας και την υπόσχεση ότι θα επαναληφθεί σύντομα. Ίσως με την προοπτική να ακολουθήσουμε τον κύκλο των 10 μαθημάτων για την άδεια ελεύθερης κατάδυσης χωρίς τα... μάτια του Σοφοκλή να είναι συνεχώς καρφωμένα πάνω μου.

Ευχαριστώ πολύ Γιώργο και Σοφοκλή.

Θες να ζήσεις μια εμπειρία κατάδυσης με το +1 σου ή άλλες αντίστοιχες εμπειρίες; Tο μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μπεις στο My CU App, στο CU Around και να αναζητήσεις αυτή που ταιριάζει σε εσένα.

Φωτογραφίες εκτός βυθού: Γιάννης Καρύτσας