Το δάχτυλο του Καμμένου και η επιλεκτική αντιμετώπιση!

Επειδή πάντα γράφω με την καρδιά μου, θα είμαι και τώρα ειλικρινής, όπως είμαι πάντα, απολαμβάνοντας το δικαίωμα που μου δίνει το gazzetta.gr να γράφω ότι θέλω και όταν θέλω. Τον Καμμένο, ούτε τον ψήφισα, ούτε τον συμπαθώ, ούτε καν τον έχω σε εκτίμηση. Ενας πολιτικός που με την ίδια χάρη ακροβατεί μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, δεν με συγκινεί.

Πολύ περισσότερο, όταν ο ίδιος είναι λαϊκιστής του χειρότερου είδους, καταδέχεται να πατά σε κόκκινα χαλιά που του στήνουν σε ακρογιαλιές, ξεχνά τις ατάκες του για γερμανοτσολιάδες και προσκυνημένους στα τέσσερα και υπογράφει με τεράστια ευκολία μνημόνια μόνο και μόνο για να παραμείνει Υπουργός και ανά πάσα στιγμή είναι ικανός να προκαλέσει πόλεμο με οποιαδήποτε «εχθρική» χώρα, αρκεί να το παίξει εθνικόφρων στους ελάχιστους ψηφοφόρους που του έχουν απομείνει!

Ομολογώ λοιπόν, ότι δεν με εξέπληξε η άσεμνη χειρονομία του, επειδή δεν περίμενα και κάτι καλύτερο. Ξέρω ότι δεν έχει την ευαισθησία να αντιληφθεί την τραγικότητα της πράξης και ειλικρινά δεν το ζητάω. Χαίρομαι μάλιστα, που απλούστατα επιβεβαίωσε τη γνώμη που έχω για αυτόν. Είναι ωραίο να σε επιβεβαιώνει η ίδια η ζωή...

Και μην κάνετε τον κόπο να μιλήσετε για εν βρασμώ αντίδραση και χειρονομία – απάντηση στις απαράδεκτες ύβρεις που όντως ειπώθηκαν. Οταν είσαι πολιτικό και δημόσιο πρόσωπο, απλούστατα σηκώνεσαι και φεύγεις και δεν δίνεις απαράδεκτο παράδειγμα σε απλούς πολίτες. Χειρονομίες με 5-6 άτομα από κοντά προσωπική φρουρά, μόνο οι τσάμπα μάγκες κάνουν...

Αφήνω, όμως, τον λατρευτό Υπουργό Αμύνης, καθώς θα ήμουν υπερβολικός να ζητήσω πολιτισμένες συμπεριφορές από άτομα που δεν τις κατέχουν και μπαίνω στην ουσία. Περίμενα ότι θα ξυπνήσω το πρωϊ και θα έχει... πέσει το σύμπαν από τα επικριτικά σχόλια και άρθρα στον Τύπο για την απαράδεκτη χειρονομία. Οπως βλέπουμε τις εικόνες από τα Κοινοβούλια της Κορέας και της Ουκρανίας με το μπουνίδι να πέφτει σύννεφο, κάπως έτσι θα βλέπαμε και το σηκωμένο δάχτυλο του Καμμένου!

Αντιθέτως μου επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος είχε την απρεπή χειρονομία του σε εμφανή θέση, αντιθέτως με τον συμπολιτευόμενο Τύπο και τους συμπαθούντες την κυβέρνηση, που το εξαφάνισαν ή το πέρασαν στα μαλακά!

Ακόμα χειρότεροι ήταν οι δήθεν ανεξάρτητοι συνάδελφοι μου στον αθλητικό Τύπο. Οσοι μισούν τον Ολυμπιακό, επειδή η χειρονομία του απευθυνόταν σε ερυθρόλευκους οπαδούς, αν μπορούσαν θα τον αποθέωναν δημόσια. Επειδή όμως, δεν θα ήταν καθωσπρέπει για τα μάτια του κόσμου, απλώς αδιαφόρησαν για την είδηση και την άφησαν να περάσει και να μην ακουμπήσει...

Στο αντίθετο άκρο, οι Ολυμπιακοί που φυσικά τον «έσκισαν» για όσα έκανε επιδεικνύοντας χειροπέδες ή δάχτυλα!

Κάπου εκεί αντιλήφθηκα, ότι ο χαρακτηρισμός μίας πράξης ως απαράδεκτη δεν επικεντρώνεται στην ίδια την πράξη, αλλά στο ποιος την κάνει και ποιοι τον συμπαθούν.

Βάζω στοίχημα μάλιστα, ότι εάν την ίδια χειρονομία, την έκανε ένας ποδοσφαιριστής ή ένας παράγοντας, θα είχε πέσει η φωτιά να τον κάψει! Επειδή, όμως, ο Καμμένος είναι πολιτικός και κάποιοι συμπαθούν την κυβέρνηση που στηρίζει, όχι απλώς τον αθώωσαν, αλλά σφύριξαν και κλέφτικα!

Κι όχι μόνο ποδοσφαιριστής, αλλά ακόμα και ένας πολιτικός - όπως για παράδειγμα ο Λεβέντης ή ο Θεοδωράκης - εάν είχε κάνει το ίδιο, αντιλαμβάνεστε τι θα είχε συμβεί;

Είναι πλέον προφανές ότι έχουμε χάσει τη μπάλα ως έθνος, ως κοινωνία και ως Τύπος και πραγματικά βρισκόμαστε σε πολύ επικίνδυνη θέση. Τόσο επικίνδυνη που πλέον ριψοκινδυνεύονται πολλά στην Ελλάδα. Το αποδεικνύει άλλωστε το δάχτυλο του Καμμένου...