Στον Ολυμπιακό είχαν δοθεί μόλις 50 προσκλήσεις, με απόφαση της -τελευταίας στιγμής- της αστυνομίας, παρότι στην κοινή σύσκεψη που είχε προηγηθεί μία ημέρα νωρίτερα είχε αποφασιστεί από κοινού ανάμεσα στις ομάδες, την αστυνομία και την ΚΟΕ οι ερυθρόλευκοι να πάρουν 60.

Προφανώς η αστυνομία για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε αστεία, διότι όχι μόνο δεν προέβλεψε το «ντου», το οποίο ήταν αναμενόμενο, αλλά δεν μπόρεσε να τους σταματήσει από το να εισβάλουν, παρότι έξω υπήρχαν άνδρες των ΜΑΤ...

Θα μπορούσαν δηλαδή να επιτρέψουν την είσοδο σε 100-150 άτομα και να βάλουν μία διμοιρία να τους χωρίζει από τους φιλάθλους της Βουλιαγμένης, διότι αφενός δεν θα γινόταν τίποτα και αφετέρου αυτό που τελικά συνέβη ήταν δυνητικά πολύ πιο επικίνδυνο.

Θέσεις για όλους τους δημοσιογράφους δεν είχαν προβλεφθεί, επομένως καθόμουν στην τσιμεντένια εξέδρα με τον υπολογιστή πάνω στα πόδια μου και κατέγραφα live τον αγώνα.

Σε κάποια φάση και ενώ όλα φαίνονταν ήρεμα, λίγο προτού γίνει το πρώτο σπριντ καμία 20αριά άτομα, σηκώθηκαν εξαγριωμένα και κατευθύνθηκαν προς τα έξω, ενώ κάποιοι εξ' αυτών πήραν καρέκλες με μεταλλικό πλαίσιο στα χέρια. Μάλιστα, καθώς έφευγαν έξαγριωμένοι προς τα έξω ένα μεταλλικό κιγκλίδωμα, που βρισκόταν ακριβώς από πάνω από τα κεφάλια μας κόντεψε να πέσει, αλλά ευτυχώς το συγκράτησαν.

Ο λόγος της αναστάτωσης ήταν ότι απ' έξω είχαν έρθει οπαδοί του Ολυμπιακού, στους οποίους δεν επιτρεπόταν η είσοδος, με αποτέλεσμα να χτυπήσουν, σύμφωνα με όσα είπε αργότερα ο τεχνικός διευθυντής της Βουλιαγμένης, Αρτίν Ελμισιάν, δύο υπαλλήλους της ομάδας, να τους πάρουν τα βραχιόλια που ενεργοποιούσαν τα τουρνικέ και να μπουν μέσα.

Έκτοτε, όλα κύλισαν ομαλά και οι οπαδοί έγιναν ο 8ος παίκτης της ομάδας όπως, υπογράμμισε η αρχηγός της ομάδας Φιλιώ Μανωλιουδάκη.

Παρότι σε κάποια φάση σκέφτηκα ότι σε περίπτωση που χάσει ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αρχίσω να τρέχω και έφτιαχνα στο μυαλό μου σχέδιο διαφυγής για το πως θα πάρω στα χέρια μου τον υπολογιστή, την τσάντα και το κράνος και το προς τα που θα αρχίσω να τρέχω (ευτυχώς είχα προβλέψει και είχα αθλητική περιβολή), τελικά κάτι άλλο με ενόχλησε περισσότερο και από το αίσθημα τρόμου που με κατέλαβε στιγμιαία εκείνη την ώρα.

Αυτό ήταν ένα σύνθημα που φώναξαν στην Αλεξία Καμμένου...

Εδώ να σημειώσω ότι στον Πάνο Καμμένο, αδελφό της Αλεξίας είπαν τα χειρότερα, όμως δεν με αφορούν γιατί με απόλυτη ειλικρίνεια ομολογώ ότι δεν αισθάνομαι την παραμικρή διάθεση να υπερασπιστώ τον Υπουργό μίας κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει τις πολιτικές των προηγούμενων οδηγώντας συστηματικά τα τελευταία χρόνια τους πολίτες αυτής της χώρας στην φτώχεια. Αν και είχε ενδιαφέρον ότι ανάμεσα στα συνθήματα που ακούστηκαν με αφορμή την παρουσία του ήταν ότι «Κράτος είναι ο Ολυμπιακός» και ότι έρχεται ή θέλουν Καραμανλή δεν θυμάμαι ακριβώς...

Σε ότι αφορά στην προπονήτρια της Βουλιαγμένης, η οποία συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στον κόσμο, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, αισθάνομαι την υποχρέωση να καταγράψω τη λεκτική βία που δέχτηκε, ως εργαζόμενη, γυναίκα και μάνα, διότι πιστεύω ότι αυτά τα περιστατικά απαγορεύεται να περνούν απαρατήρητα.

Ομολογώ ότι ένιωσα εξαιρετικά άβολα όταν άκουσα να της φωνάζουν εν χορώ 250 άτομα: «Πουτ.., λεσβία Αλεξία», μπροστά στην 16χρονη κόρη της, Ηλιάννα Κοκκινάκη, η οποία αγωνίζεται στην ομάδα, γιατί χωρίς να το θέλω μπήκα στη θέση της.

Αν μη τι άλλο υποδηλώνει, για τον εμπνευστή του συνθήματος και τα «πρόβατα» που... βέλαξαν μαζί του σεξισμό και αγιάτρευτα συμπλέγματα.

«Κύριοι» δεν μπορείτε να μειώσετε ούτε την Καμμένου, ούτε καμία άλλη εργαζόμενη μητέρα με τέτοιους χαρακτηρισμούς. Είστε όχι μόνο ντροπή της ομάδας σας, αλλά και των ανδρών, διότι το χειρότερο είναι ότι αν όχι κανείς, ελάχιστοι από εσάς θα είχατε τα «καρύδια» να πείτε αυτές τις ...απόψεις σας για την Καμμένου face to face στην ίδια.

Αφήστε τις παίκτριες της ομάδας σας να δείξουν το μεγαλείο τους στην πισίνα και μάθετε ότι η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή και η Καμμένου έφτιαξε μία ομάδα σχεδόν από το μηδέν με νέα κορίτσια και κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να κοιτάξει στα μάτια τη φιναλίστ Euroleague.

Και μόνο γι αυτό αξίζει το σεβασμό σας, αν δεν μπορείτε όμως να σεβαστείτε την εργαζόμενη, σεβαστείτε τουλάχιστον τη μητέρα. Μάνα σας γέννησε κι εσάς και μάλλον δεν θα θέλατε ποτέ να βρεθεί στη θέση που βάλατε χθες την Καμμένου.

ΥΓ. Το ματς ήταν πραγματική διαφήμιση του πόλο με τις παίκτριες και των δύο ομάδων να καταθέτουν ψυχή, προσφέροντας απίστευτο θέαμα και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!