Προπονητής-μπαμπάς: ο πιο δύσκολος διαχωρισμός!

Μία επίσκεψη σε μία προπόνηση ή σ' ένα φιλικό παιχνίδι μεταξύ των τμημάτων υποδομής (από την κατηγορία του μίνι έως και τους εφήβους), είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς, γιατί οι προπονητές των ακαδημιών, θεωρούν την χειραγώγηση των παιδιών από τους γονείς, ως τη μεγαλύτερη «μάστιγα» που ταλανίζει τον αθλητισμό στις μικρές ηλικίες. Ίσως να μην είναι και τόσο παράλογο, κάποιες άλλες φορές ίσως, οι συμπεριφορές να ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια κι άλλοτε να φτάνουν στα όρια της γραφικότητας και ενδεχομένως να γίνονται βλαβερές για την αθλητική εξέλιξη του παιδιού... Όπως και να 'χει το πράγμα, πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν παύει να είναι μία θλιβερή πραγματικότητα μέσα στα γήπεδα.

«Βάλτο μόνος σου, πήγαινέ τους μέχρι μέσα παιχταρά μου, κάντο όπως στο play-station, πάρτους αμπάριζα αγόρι μου!», είναι μερικές από τις πιο «πολυφορεμένες» ατάκες που ακούει κανείς στην εξέδρα από τους εκστασιασμένους πατεράδες, που στο πρόσωπο του γιου τους ή της κόρης τους, βλέπουν την καριέρα που ήθελαν, αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν οι ίδιοι και προσβλέπουν σε μία ενδεχόμενη μελλοντική οικονομική αποκατάσταση. Υπάρχουν και χειρότερα... Όπως ένας μπαμπάς που, μπροστά μου, σχεδόν εισέβαλε στο γήπεδο και τα έψαλε στο παιδί του, για ένα lay-up (και αυτο-καλάθι), που έκανε στη ρακέτα της ομάδας του, μετά από λάθος εκτίμηση του χώρου στην επαναφορά από το κέντρο! Δεν βαριέσαι, ψιλά γράμματα!

Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των γονιών της σημερινής εποχής, στρέφεται κυρίως στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, λόγω της τεράστιας προβολής, των περισσότερων ευκαιριών και φυσικά των μεγαλύτερων απολαβών που προσφέρουν τα δύο λαοφιλή αθλήματα, σε επαγγελματικό επίπεδο. Η πρόσφατη άκρως επιτυχημένη συνεργασία του διδύμου Άννας και Τάσου Κορακάκη στη σκοποβολή, όμως και τα δύο ολυμπιακά μετάλλια που κατέκτησαν στο Ρίο ντε Ζανέϊρο, δίνουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία σε όλους όσοι είμαστε γονείς να παραδειγματιστούμε. Το ήθος, οι αρχές και οι αξίες που πρεσβεύει ο προπονητής και πατέρας της 20χρονης Δραμινής πρωταθλήτριας της σκοποβολής, σε συνδυασμό με την αγάπη που τρέφει για την κόρη του, εξηγούνται απόλυτα από το παρακάτω περιστατικό, που συνέβη πριν από 4 χρόνια στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Βελιγραδίου.

Τότε και σε ηλικία μόλις 16 ετών, η σημερινή χρυσή και χάλκινη ολυμπιονίκης του Ρίο, έκανε το ντεμπούτο της σε διεθνή διοργάνωση. Σχεδόν ταυτόχρονα με την ώρα που αγωνιζόταν η Άννα, ο πατέρας της, έδινε τον δικό του κρίσιμο αγώνα για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου! Επειδή, όμως, είχε τρακ, ήταν άπειρη και τον χρειαζόταν στο πλευρό της, ο Τάσος Κορακάκης έριξε βιαστικά τις βολές του για να προλάβει τον αγώνα της κόρης του, με αποτέλεσμα να χάσει για μισό εκατοστό την ολυμπιακή συμμετοχή! Πίσω στη Βραζιλία, όμως και στις συγκλονιστικές στιγμές που ζήσαμε όσο η Ελληνίδα πρωταθλήτρια διεκδικούσε το 2ο ολυμπιακό της μετάλλιο.

Η στάση του σε όλη τη διάρκεια του τελικού στο πιστόλι από τα 25 μέτρα, η ήρεμη όψη του προσώπου του, η άρνηση του να παρακολουθήσει την εξέλιξη της τελευταίας βολής (σε σημείο που δεν αντιλήφθηκε αμέσως την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου) και οι μετρημένες και συγκρατημένες δηλώσεις που έκανε μετά τον διπλό θρίαμβο της κόρης του, δεν προδίδουν έναν άνθρωπο που βρισκόταν σε κόντρα με την ομοσπονδία της σκοποβολής, επειδή δεν ήθελε να του εκδώσει διαπίστευση! Ούτε κάποιον πατέρα που θα είχε όλο το δίκιο να γκρινιάξει για τα πολυάριθμα προβλήματα που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια η κόρη και αθλήτρια του και να «κράξει» την Πολιτεία για την παντελή έλλειψη παροχών στο πλαίσιο της ολυμπιακής προετοιμασίας.

Το ίδιο χαμηλών τόνων παρουσιάστηκε και η μεγάλη θριαμβεύτρια της Ελλάδας στη Βραζιλία. Χαμογελαστή και προσηνής, χρησιμοποίησε πολύ προσεκτική γλώσσα για να απαντήσει στις συνεχείς ερωτήσεις των δημοσιογράφων γύρω από τα προβλήματα που αντιμετώπισε και την κατεδάφιση της παράγκας, στην οποία επί χρόνια προπονούνταν. Νομίζετε ότι δεν ήταν ταραγμένη ή ότι δεν ήθελε να τα «χώσει» έστω και ευγενικά στην ομοσπονδία, την Πολιτεία και τον Δήμο Δράμας; Αν ναι, κάνετε λάθος! Απλά, η Άννα Κορακάκη απέδειξε ότι οι αρετές της δεν εξαντλούνται στις απεριόριστες σκοπευτικές της ικανότητες. Καθώς φαίνεται, διαθέτει ήθος, παιδεία, αυτοσυγκράτηση και υπομονή, στοιχεία με τα οποία προικίστηκε από την οικογένειά της και εν προκειμένω από τον πατέρα της, που τυγχάνει να είναι και προπονητής της.

Πριν από κάποια χρόνια, όταν το κορίτσι-θαύμα της ελληνικής σκοποβολής έκανε τις πρώτες του αναγνωριστικές βολές, ποιος ξέρει, ίσως ο Τάσος Κορακάκης να ονειρευόταν αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησε, μέσω της κόρης του, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Η επιτυχία της, έγραψε το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Η υποδοχή και η διαχείριση αυτών των τεράστιων άθλων, όμως, καταδεικνύει ότι ο πρώην αστυνομικός και παλαίμαχος σκοπευτής, ήξερε καλά και ισορρόπησε σωστά πάνω στις λεπτές γραμμές του ρόλου πατέρα και προπονητή κι έδειξε τον δρόμο σε όλους τους μπαμπάδες της εξέδρας! Στο γήπεδο, ο ρόλος αυτός επιτελείται μόνο από τον προπονητή. Ο αντίστοιχος του πατέρα διακόπτεται μόλις αρχίζει το ματς και συνεχίζεται μετά το τέλος του...