Στη Σουρτούκω θα καταλάβεις γιατί η μεγαλύτερη απόλαυση σε αυτή τη ζωή είναι το φαγητό (pics)
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αντιμετωπίζουν το φαγητό σαν μια καταναγκαστική βιολογική ανάγκη που δεν μπορούν να αγνοήσουν. Πώς θα τους αναγνωρίσεις; Χρησιμοποιούν ατάκες τύπου «ξέχασα να φάω», δεν δοκιμάζουν νέες γεύσεις και όταν τους ζητάς να σου προτείνουν ένα καλό εστιατόριο, σου προτείνουν κάποιο μαγαζί που έχει μεγάλες μερίδες, αφού το θέμα τους δεν είναι να απολαύσουν το φαγητό, αλλά να χορτάσουν ώστε να μην χρειαστεί να φάνε ξανά σύντομα.
Όσοι βλέπουν τον εαυτό τους στην παραπάνω παράγραφο ας σταματήσουν εδώ την ανάγνωση. Οι υπόλοιποι μπορούν να διαβάσουν για την Σουρτούκω, ένα εστιατόριο στο 47 της Χρυσοστόμου Σμύρνης, στον Βύρωνα που επιβεβαιώνει πως η μεγαλύτερη απόλαυση σε αυτή τη ζωή είναι το φαγητό.
Η Σουρτούκω έχει εγκατασταθεί λίγο πάνω από ένα χρόνο στο συγκεκριμένο σημείο του Βύρωνα. Από την πρώτη στιγμή που είδα το τσαχπίνικο logo της την καταχώρησα στο κιτάπι με τα εστιατόρια που ήθελα να επισκεφτώ. Λίγο, όμως, το γεγονός πως έμπλεξα με κακές παρέες σαν αυτές της πρώτης παραγράφου και λίγο ότι επισκέφτηκα το μαγαζί δύο Παρασκευές γύρω στις δέκα χωρίς να έχω κάνει νωρίτερα κράτηση -πόσο πλεονέκτης- είχαν ως αποτέλεσμα να αργήσει ο έρωτας ένα χρόνο. Και όταν λέω έρωτας, εννοώ τη σχέση μου -έστω και μονόπλευρη- με το πεϊνιρλί με κιμά και αβοκάντο. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Το περασμένο Σάββατο γύρω στις εννιά, αφού πρώτα έκανα κράτηση, βρέθηκα με την Δήμητρα στη Σουρτούκω. Πριν δω τον κατάλογό της, το όνομα και το σκέρτσο της με είχαν προϊδεάσει πως θα έτρωγα πιάτα που βασίζονται στην πολίτικη κουζίνα. Όταν ήρθε ο κατάλογος συνειδητοποίησα πως δεν είχα πέσει εντελώς έξω.
Τα πιάτα της, τα οποία αλλάζουν κάθε λίγους μήνες, με βάση την εποχικότητα των προϊόντων, προέρχονται από διάφορα σημεία της Ελλάδας και από την Μικρά Ασία. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και το πεϊνιρλί με κιμά και αβοκάντο, το οποίο ομολογώ πως παρήγγειλα πιο πολύ από απορία για το πόσο θα μπορούσαν να δέσουν τα συγκεκριμένα υλικά, παρά επειδή πίστευα πως θα ήταν νόστιμο. Πού να ήξερα.
Το «κερασάκι στην τούρτα» του καταλόγου ήταν τα πιάτα ημέρας που πρότεινε η Σουρτούκω. Όσον αφορά το συγκεκριμένο Σάββατο, οι προτάσεις της περιλάμβαναν τα εξής: Σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια και πέστο ρόκας λιαστής ντομάτας, σαλάτα πολίτικη με σταφίδες, αλμυρό cheesecake με μους τυριών παντζάρια και ξινόμηλο, παπαρδέλες με καβουρμά και γραβιέρα, χόρτα τσιγαριαστά με αυγά και φέτα, πρασόπιτα με μπέικον και για γλυκάκι: σοκολατόπιτα και ραβανί.
Κρατήσαμε τις παπαρδέλες από τις προτάσεις, προσθέσαμε τον «έρωτα», συκώτι με λεμονάτη σάλτσα μυρωδικών, γιουβέτσι λαχανικών, σαλάτα ταμπουλέ και μισό κιλό ξηρό κρασί.
Το πρώτο πιάτο που έφτασε στο τραπέζι ήταν η σαλάτα ταμπουλέ η οποία ήταν όσο δροσερή και ελαφριά έπρεπε ώστε να μας ανοίξει ακόμα περισσότερο την όρεξη και να μας αφήσει χώρο στο στομάχι για να απολαύσουμε και τα υπόλοιπα πιάτα τη βραδιάς.
Στη συνέχεια ήρθε το γιουβέτσι λαχανικών. Αν και το γιουβέτσι είναι ταυτισμένο με το μοσχάρι, μια μπουκιά ήταν αρκετή για να μας πείσει πως οποιαδήποτε προσθήκη κρέατος στο συγκεκριμένο πιάτο θα αποτελούσε παραφωνία. Για το συκώτι δεν μπορώ να τοποθετηθώ μιας και ήταν επιλογή της Δήμητρας, η οποία όσο το δοκίμαζε έμοιαζε αρκετά ικανοποιημένη. Εγώ παρά τα 35 μου χρόνια δεν έχω ακόμα φτιάξει τη σχέση μου με πιάτα που περιλαμβάνουν συκώτι, πνεύμονα ή κοκορέτσι.
Όσο, λοιπόν, η Δήμητρα έτρωγε το συκώτι έστρεψα το βλέμμα μου προς το βάθος της αίθουσας που καθόμασταν. Η σερβιτόρα ερχόταν προς το μέρος μας με δύο πιάτα στο δίσκο της. Τις παπαρδέλες με τον καβουρμά και κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Όσες φορές προσπάθησα να το κάνω προφορικά έμοιαζα με τον Γιώργο Κωνσταντίνου όσο περιέγραφε ένα προφιτερόλ στον σερβιτόρο, στο «Χτυποκάρδια στα Θρανία».
Όσον αφορά την ακριβή εικόνα του «έρωτα», δείτε την φωτογραφία που προηγείται. Όσον αφορά τη γεύση, το αβοκάντο με τον κιμά όσο παράξενο και αν διαβάζεται έδεναν τέλεια με το πεϊνιρλί, το οποίο αποτελεί τον βασικότερο λόγο που θα επισκεφθώ ξανά τη Σουρτούκω στο μέλλον. Πολύ νόστιμες και οι παπαρδέλες με τον καβουρμά και την γραβιέρα (κεντρική φωτογραφία), αποδεικνύοντάς μας πως πάντα πρέπει να δίνουμε βάση στα πιάτα που προτείνει ο ειδικός, που στο συγκεκριμένο μαγαζί δεν είναι άλλος από την Σουρτούκω.
Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε με κρασί και με τη σκέψη πως αργά ή γρήγορα εγώ και το πεϊνιρλί θα συναντηθούμε ξανά.
Η Σουρτούκω εκτός από ξεχωριστές γεύσεις προσφέρει και live μουσική κάθε Τρίτη και Παρασκευή βράδυ, αλλά και κάποια κυριακάτικα μεσημέρια μέσα στη χρονιά.
Σουρτούκω: Λεωφόρος Χρυσοστόμου Σμύρνης 47, Βύρωνας
Τηλ: 21 1184 6571
