Suicidal Angels: «To thrash metal ήταν και είναι εναντίον κάθε μορφής υποδούλωσης» (pics & vids)
Οι Suicidal Angels δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις (σ.σ. αν πάλι χρειάζεστε συστάσεις, θα τα μάθετε όλα στη μακροσκελή συνέντευξη που ακολουθεί). Είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές metal μπάντες της εικοσαετίας, με δεκάδες κυκλοφορίες, εκατοντάδες συναυλίες, χιλιάδες fans, τεράστιες επιτυχίες στα ευρωπαϊκά charts. Ξέρουν τι πρέπει να κάνουν σε μια συναυλία για να κατεδαφίσουν το χώρο που παίζουν. Με λίγα λόγια: Ξέρουν τι εστί thrash metal και μας το προσφέρουν απλόχερα.
Το Σάββατο 13 Ιουλίου, στο πλαίσιο του AthensRocks Festival, θα ανοίξουν την τελευταία συναυλία των Slayer στην Ελλάδα. Εκεί, μαζί με τους Leprous, τους Rotting Christ (σ.σ. μην κάνεις το λάθος και δεν διαβάσεις την επική συνέντευξη που μας έδωσε ο Σάκης) και τους «Σφαγείς» θα βιώσουμε μια βραδιά-οδοστρωτήρα. Ανυπομονούμε!
Το Gazzetta μίλησε με τον ιδρυτή του συγκροτήματος, Νίκο Μελισσουργό, για όλα όσα αφορούν τους Suicidal Angels: Από τον νέο επερχόμενο δίσκο τους και το AthensRocks μέχρι το τι σημαίνει για αυτούς το thrash και τι ομάδα είναι το κάθε μέλος του συγκροτήματος. Μια μεγάλη συνέντευξη, με πολύ ζουμί για όλους όσους αγαπούν το thrash και το metal γενικά. Τελεία. Τα υπόλοιπα ας μας τα πει ο ίδιος ο Νίκος γιατί είναι πολλά!
Suicidal Angels. Αυτοκτονικοί Άγγελοι. Τι σημαίνει ακριβώς το όνομά σας; Γιατί ένας άγγελος να έχει αυτοκτονικές τάσεις; Δεν περνάει καλά στον Παράδεισο; Θα προτιμούσε να είναι έκπτωτος;
Πάρα πολύ ωραία ερώτηση, αλλά μάλλον θα μείνει αναπάντητη, γιατί πρέπει να ανατρέξω σε ένα σχολικό μεθύσι, το οποίο κάπως με ώθησε στο να γράψω σε ένα κομμάτι χαρτί το όνομα και να το βάλω στη τσέπη μου. Το τι μπορεί να σκεφτόμουν εκείνη την ώρα μάλλον θα μείνει επτασφράγιστο μυστικό γιατί απλά και εγώ δεν θυμάμαι, χαχα!
Από το 2002 και το “United by Hate” demo μέχρι και το πολυαναμενόμενο φετινό “Years of Aggression” LP, έχουν μεσολαβήσει 17 χρόνια, 3 demos, 2 EPs, 1 Live album, 6 LPs, εκατοντάδες συναυλίες, άλλες τόσες συνεντεύξεις. Δύσκολα μπορώ να σκεφτώ συγκροτήματα της τελευταίας εικοσαετίας που να είναι τόσο ενεργά. Πού τη βρίσκετε τόση θέληση και ενέργεια;
Χωρίς αυτή τη θέληση και την ενέργεια, προσωπικά πιστεύω πως σε κανένα τομέα δεν προοδεύεις. Όχι μόνο στη μουσική, αλλά σε οτιδήποτε θέλει κάποιος να αφοσιωθεί, χρειάζεται θέληση, πείσμα, ενέργεια κ πάνω από όλα, πάρα μα πάρα πολλές θυσίες. Ο δρόμος της μουσικής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και λοιπά άνθη. Όλη αυτή η ενέργεια προέρχεται από μέσα μας, προέρχεται από την αγάπη μας για τη μουσική, από τη ξεροκεφαλιά μας αν θες. Δεν επιλέξαμε ποτέ τον εύκολο δρόμο, αν και θα μπορούσαμε. Μας δόθηκε η ευκαιρία του εύκολου δρόμου. Απλά την κλοτσήσαμε γιατί δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι, ούτε του εύκολου, ούτε του μέτριου, ούτε του «δεν βαριέσαι», για να μην πω κάτι άλλο. Έτσι λοιπόν έχουν - λίγο έως πολύ - τα πράγματα. Χωρίς κόπο, προσωπική θυσία χρόνου και όχι μόνο, είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί το οτιδήποτε.
Τα τρία τελευταία άλμπουμ σας κατάφεραν να μπουν στα γερμανικά charts. Καθόλου εύκολο επίτευγμα, αν αναλογιστούμε ότι δεν παίζετε «εμπορική» μουσική και ότι πρέπει να συναγωνιστείτε δεκάδες άλλα metal συγκροτήματα. Η απόφασή σας να μετακομίσετε κάποιοι στη Γερμανία, τι ρόλο έπαιξε σε αυτή την εκτόξευση της μπάντας;
Μια μικρή διόρθωση, τα τελευταία τέσσερα άλμπουμ κατάφεραν να μπουν στα charts, όλα στη Γερμανία και ορισμένα και σε κάποιες άλλες χώρες, όπως η Αυστρία, η Ελβετία και η Ολλανδία. Σίγουρα είναι μεγάλη μας τιμή και μια ώθηση να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Βλέπεις, είναι και η αγάπη του κόσμου που μας δίνει επιπλέον ώθηση. Η απόφαση για τη μετακόμιση στη Γερμανία, έγινε κυρίως γιατί μας είχαν κουράσει πολύ τα αεροδρόμια. Κάθε καλοκαίρι μας μάθαιναν με τα μκρά μας ονόματα στο Ελ. Βενιζέλος και πίστεψε με είναι πολύ κουραστική διαδικασία το να πρέπει να πετάς κάθε Σαββατοκύριακο, κανονικό σπάσιμο νεύρων! Εκείνη τη περίοδο δεν είχαμε τη δυνατότητα καλοκαιρινών περιοδειών με tour bus, οπότε για να κάνουμε τα φεστιβάλ, έπρεπε να πετάμε κάθε Σαββατοκύριακο και είπαμε, μιας κ έχουμε πάει τόσες φορές Γερμανία, να δοκιμάζουμε να μείνουμε κιόλας. Και πράγματι αυτό κάναμε. Πλέον, η μπάντα έχει τη δυνατότητα καλοκαιρινών περιοδειών που δεν χρειάζεται τόσο το αεροδρόμιο, οπότε σταδιακά γυρίσαμε και στην Ελλάδα. Πολύ σοβαρή εμπειρία, μάθαμε πολλά.
Ζώντας στη Γερμανία, εκεί δηλαδή που χτυπά η metal καρδιά της Ευρώπης, τι διαφορές βλέπετε μεταξύ του γερμανικού και του ελληνικού κοινού; Είναι διαφορές που αφορούν συνολικά και τον τρόπο οργάνωσης των αντίστοιχων κρατών;
Σε γενικότερες γραμμές, όπως είπες και εσύ, στη Γερμανία χτυπάει η καρδιά του metal και επίσης είναι στο κέντρο της Ευρώπης. Γεωγραφικά λοιπόν, όλες οι περιοδείες, όλες οι μπάντες, έχουν σίγουρα αρκετές ημερομηνίες στη Γερμανία. Είναι μια τεράστια αγορά, έχουν πάρα πολλά clubs, συναυλιακούς χώρους, πάρα πολλά φεστιβάλ, είτε μικρά, είτε μεγαλύτερα, είτε θεόρατα. Γενικότερα η metal αγορά είναι αρκετά μεγαλύτερη από την ελληνική. Οι αγορές μπορεί να είναι διαφορετικές, όμως η αγάπη του κόσμου για τη μουσική είναι η ίδια. Και αυτό είναι που μετράει για εμάς. Οι αγορές λειτουργούν με κάποια συστήματα κ.λπ., η μουσική όμως δεν ανήκει σε κανένα σύστημα, σε κανένα καλούπι και αυτό είναι που μας ενώνει στο τέλος της ημέρας!
Μία μικρή παρένθεση. Πόσο «άρρωστοι» είναι αυτοί οι Αυστραλοί που έφτιαξαν το βίντεο για το “Image of the Serpent”; Είχαν μιλήσει μαζί σας ή ξαφνικά είδατε αυτό το gore υπερθέαμα;
Μας άφησαν κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό με αυτό που έκαναν. Και μάλιστα φαντάσου πως αυτό το βίντεο ήταν η πρακτική τους εργασία για την αποφοίτηση τους!!! Εκπληκτική δουλειά, πραγματικά εντυπωσιακό. Από εμάς ζήτησαν μόνο τους στίχους του κομματιού, δεν κάναμε καμία παρέμβαση στην όλη διαδικασία. Δεν είχαμε ιδέα τι να περιμένουμε και ξαφνικά ένα ωραίο πρωί μας έσκασε αυτό. Πράγματι φοβερή δουλειά, μεγάλο μπράβο τους. Έχει να κάνει και λίγο με αυτό που συζητήσαμε παραπάνω, για τη θέληση και την όρεξη να κάνεις πράγματα, να δημιουργήσεις πραγματικά!
Επιστρέφουμε λοιπόν στα συναυλιακά. Υπάρχουν λόγια για να περιγράψετε αυτό που ζήσατε στο MTV Headbangers Ball European Tour με Exodus, Death Angel και Sodom;
Λίγο δύσκολο να περιγράψεις με λόγια αυτά που ξαναζήσαμε με αυτές τις μπάντες, ό,τι και να πω θα είναι λίγο και ίσως χρειαστεί να γράφω κάνα 2 μέρες, χαχα. Το πολύ θετικό ήταν πως ειδικά με Exodus και Death Angel, δεν ήμαστε άγνωστοι. Είχαμε ξαναπεριοδεύσει στο παρελθόν, σίγουρα 2-3 φορές με Exodus και 3-4 με Death Angel, μόνο με Sodom ήταν η πρώτη φορά και πράγματι αποδείχθηκαν ψυχάρες και πάρα πολύ καλά άτομα. Τώρα, το τι ζήσαμε… να σου δώσω ένα μόνο μικρό παράδειγμα, μία μέρα πριν τελειώσει η περιοδεία είχαμε μες στο λεωφορείο ακόμα κλειστά 8-10 μπουκάλια Jack Daniels και καμιά τριανταριά άδεια. Κόλαση, χαχα. Ήταν μια πάρα πολύ πετυχημένη και άψογα οργανωμένη περιοδεία, τεχνικοί και μπάντες ήταν όλοι επαγγελματίες, πράγμα το οποίο έκανε τα πάντα εύκολα. Το κλίμα μεταξύ των συγκροτημάτων ήταν φοβερό και - όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό - το έλαβε και ο κόσμος που έκανε sold-out τα μαγαζιά κάθε βράδυ. Τώρα, όπως λέει και το ρητό, ό,τι γίνεται στο δρόμο, μένει στο δρόμο και μεταξύ των εμπλεκομένων, οπότε θα μου επιτρέψεις να μην επεκταθώ άλλο!! Για μας, ήταν ακόμα μια μεγάλη εμπειρία να μπορούμε να μοιραστούμε την σκηνή με τις μπάντες που μεγαλώσαμε με τη μουσική τους και ήταν, άλλα και είναι, ακόμα επιρροές μας.
Με την Noise Art κλείνετε σχεδόν 10 χρόνια συνεργασίας, ίσως και τα πιο παραγωγικά της καριέρας σας μιας και μέσα σε αυτή τη δεκαετία απογειωθήκατε. Πόσο εύκολο ήταν μετά τη θρυλική Nuclear Blast να αλλάξετε εταιρεία;
Δεν θα συμφωνήσω ακριβώς όσον αφορά την έκφραση «τα πιο παραγωγικά». Θεωρώ πως ο δίσκος που θα ακολουθήσει, ο 7ος πλέον, θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή στην εξέλιξη της μπάντας, συνεπώς δε ξέρω κατά πόσο τα προηγούμενα χρόνια ήταν τα πιο παραγωγικά ή όχι. Αυτό θα το δείξει ο καιρός και μάλιστα σύντομα. Σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολη η μετάβαση, παρόλα αυτά δουλεύουμε με επαγγελματίες που γνωρίζουν το τι πρέπει να κάνουν, πότε πρέπει να το κάνουν και σε γενικότερο πλαίσιο έχουμε μια υγιή σχέση. Βέβαια, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά για το μέλλον.
Τι θα ακούσουμε στο “Years of Aggression”; Να περιμένουμε ένα κλασικό Suicidal Angels άλμπουμ ή θα μας ξαφνιάσετε με κάτι νέο στις συνθέσεις σας; Ήδη από το πρώτο τραγούδι που δώσατε στη δημοσιότητα, το “Born of Hate”, το riff είναι αρκετά εθιστικό.
Προσωπική μου άποψη, είναι καθαρά ένας δίσκος Suicidal Angels, με κάποια διαφορετική αισθητική. Δεν χάνουμε ούτε αλλοιώνουμε την ταυτότητα μας, απλά εξελισσόμαστε ως άνθρωποι και ως μουσικοί. Περισσότερες εμπειρίες και γνώσεις από την ηλικία των 18-20, αλλά αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο από τότε είναι η καύλα για τη μουσική. Έως τώρα, από ανθρώπους που τον έχουν ακούσει, είτε ηχολήπτες που συνεργαστήκαμε είτε άνθρωποι των ανάλογων περιοδικών, μας έχουν δώσει πάρα πολύ θετικό feedback, πράγμα το οποίο είναι άκρως ενθαρρυντικό. Βέβαια, τον τελευταίο λόγο τον έχει ο κόσμος που θα τον ακούσει, αλλά τα πρώτα δείγματα ανταπόκρισης στο καινούριο κομμάτι είναι πάρα πολύ καλά.
Από το 2007 και τον Mille Petrozza με μπλουζάκι Suicidal Angels μέχρι το tour με τους Overkill και τους Death Angel και το άνοιγμα των συναυλιών διαφόρων μεγάλων ονομάτων της σκηνής, τι βλέπετε να έχει αλλάξει στο thrash; Παραμένει όντως μια μεγάλη οικογένεια, που τα μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη βοηθούν τους μικρότερους; Διατηρεί ακόμα αυτόν τον πιο underground και true χαρακτήρα;
Σίγουρα το Thrash σήμερα δεν είναι έτσι όπως ήταν πριν από 10-15 χρόνια. Πριν μια δεκαετία και παραπάνω, αποτελούσε μουσειακό είδος, δεινόσαυροι που χάθηκαν με τους παγετώνες. Στις πολύ αρχές 2002-2003, όταν σε παρέες λέγαμε με τον Ορφέα ότι παίζουμε Thrash μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους, ακούγαμε εκφράσεις όπως «καλά, που το θυμηθήκατε αυτό» και διάφορα άλλα τέτοια καλούδια. Τέλος πάντων, τα πράγματα άλλαξαν και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό. Πλέον, το Τhrash περνάει δεύτερη νιότη, μπάντες ξεπετιούνται από παντού, γενικότερα υπάρχει μια έντονη κινητικότητα, πράγμα το οποίο βοηθάει τη σκηνή να παραμείνει ζωντανή και να εξελιχθεί. Όσον αφορά τον underground χαρακτήρα, ναι ισχύει, στο βαθμό που ο καθένας μπορεί, πρέπει να βοηθάει!
Οι Overkill, οι Death Angel, οι Possessed, οι Flotsam and Jetsam, οι Destruction, οι Sodom και κάμποσα ακόμα θρυλικά συγκροτήματα του ακραίου ήχου κυκλοφόρησαν ή αναμένεται να κυκλοφορήσουν φέτος δισκάρες. Πόσο ωραίο είναι να βλέπουμε ακόμα τις μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε να είναι τόσο ενεργές και να κυκλοφορούν ποιοτικές δουλειές; Σας δίνει μια έξτρα ώθηση κάτι τέτοιο;
Σαφέστατα και δημιουργεί μια επιπλέον ώθηση, κίνητρο και όλα τα σχετικά. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις όλες τις μπάντες που ανέφερες να παραμένουν ζωντανοί στο προσκήνιο, να περιοδεύουν, να δημιουργούν ποιοτική μουσική και να το έχουν ακόμα. Ακόμα καλύτερο είναι το γεγονός, ότι πλέον μπορούμε να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους και να κάνουμε περιοδείες μαζί τους. Είναι ένα μεγάλο σχολείο εμπειριών για όλα τα δεύτερης γενιάς thrash συγκροτήματα όπως εμείς και μακάρι να περάσει αυτό και στα συγκροτήματα τρίτης γενιάς που έρχονται από πίσω.
Είστε πολύ ενεργοί στα social media. Παρότι φτιαχτήκατε και μεγαλώσατε πριν την καθολική επέλαση και επικράτηση των social media, πώς σας φαίνεται αυτή η νέα πραγματικότητα; Είναι η πορεία σας η απόδειξη ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να καταφέρεις πολλά ακόμα και αν δεν έχεις τη φουλ προβολή των νέων καναλιών επικοινωνίας;
Δημιουργηθήκαμε λίγο πριν την αρχή των social media, τότε το myspace ήταν στην αρχή και δε ξέραμε τι ακριβώς είναι αυτό, πως διάολο λειτουργεί, γιατί λειτουργεί και όλα αυτά τα ωραία. Πριν απ’ αυτό θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνω μέρα πάρα μέρα στο ταχυδρομείο, να στέλνω demo σε εταιρείες, αναζητώντας ένα δισκογραφικό συμβόλαιο. Οι υπάλληλοι του καταστήματος με είχαν μάθει με το μικρό μου όνομα, είχαν φτάσει σε σημείο ακόμα και να ενδιαφέρονται αν λάβαμε κάποια απάντηση κτλ. Η όλη διαδικασία πλέον έχει αλλάξει, ζούμε σε μια διαφορετική εποχή και όπως είναι λογικό, θα πρέπει και εμείς να εξελιχτούμε και να προσαρμοστούμε σε αυτή. Προσωπικά μιλώντας, δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο όγκος της πληροφόρησης «ξυπνάει» η αποπροσανατολίζει τον κόσμο. Φαντάζομαι πως τα επόμενα χρόνια θα δούμε την επίδραση όλου αυτού του νέου περιβάλλοντος που ζούμε. Δεν ξέρω, αν η πορεία είναι η απόδειξη ή το παράδειγμα για το τι μπορείς να καταφέρεις ή όχι, αλλά σίγουρα η σκληρή δουλειά είτε με τα social media είτε χωρίς, δεν πάει ποτέ χαμένη. Με σκληρή δουλειά, ταπεινότητα και συνέπεια, μπορείς να κατορθώσεις πολλά.
Από το “Dead Again” και έπειτα βλέπουμε στα εξώφυλλα των δίσκων σας, τον δικό σας «άγγελο». Είναι ο δικός σας Eddie;
Χαχα, θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις και έτσι. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, όπως πολύ σωστά είπες, στο “Dead Again” και έκτοτε μας συντροφεύει σε κάθε δίσκο. Ο Αμερικανός Ed Repka, που επιμελείται τα εξώφυλλα μας από τότε, κάνει εξαιρετική και πολύ εμπνευσμένη δουλειά και είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης με πολύ μεγάλα ονόματα συγκροτημάτων στο «πελατολόγιό» του.
Το 1988, ο Jeff Hannemann έγραφε το “Silent Scream” και δήλωνε ότι η απαγόρευση της έκτρωσης είναι γελοία. 31 χρόνια μετά, στην Αλαμπάμα περνάει νόμος που απαγορεύει την έκτρωση ακόμα και σε περίπτωση βιασμού. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα από τα εκατοντάδες που μπορεί να βρει κάποιος σε thrash τραγούδια που μιλούν ενάντια στο ρατσισμό, τα πυρηνικά όπλα και γενικά σε οτιδήποτε αποτελεί απειλή για μια κοινωνία ισότητας. Σήμερα, το 2019, ακόμα παλεύουμε για αρκετά τέτοια αυτονόητα πράγματα. Πώς μπορεί το thrash να «ξυπνήσει» συνειδήσεις;
Το Τhrash σαν μουσικό κίνημα ήταν πάντα επηρεασμένο από την καθημερινότητα και τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, κοινωνικά και πολιτικά. Πάντα ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και υποδούλωσης, σωματικής ή πνευματικής. Αν το Τhrash μπορεί να ξυπνήσει συνειδήσεις, δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρα μπορεί να προβληματίσει, να δώσει γενικότερα τροφή για σκέψη. Η αφύπνιση είναι και κάπως προσωπικό, αν θέλεις εσύ και κατά πόσο θέλεις να βγεις από την βολή σου, πράγμα που δεν είναι και εύκολο στις περισσότερες των περιπτώσεων. Σίγουρα πάντως είναι ένα ιδίωμα της metal μουσικής που δημιούργησε ένα κύμα και επηρέασε όλο τον ακραίο μουσικά χώρο, στη μορφή που τον γνωρίζουμε σήμερα.
Η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, από την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής μέχρι τις αυξημένες δολοφονίες γυναικών και τα περιστατικά βιασμών, είναι κάτι που σας έχει προβληματίσει ως συγκρότημα; Να θέλετε δηλαδή να γράψετε κάτι για για όλο αυτό το τοξικό μίσος;
Όλος αυτός ο αναβρασμός που επικρατεί, αν και εφόσον δεν είσαι μέρος του συστήματος (άρα σε βολεύει κιόλας), αναπόφευκτα δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο. Είτε θα σου δημιουργήσει κάποιο προβληματισμό είτε, σε δεύτερο ή τρίτο χρόνο, θα σε κάνει να δράσεις κιόλας. Δεν είμαι οπαδός της στοχοποίησης, δεν είμαι οπαδός αυτού του γενικότερου μίσους που έχει δημιουργηθεί, το οποίο, προσωπικά μιλώντας πάντα, ο μόνος του στόχος είναι η αποσταθεροποίηση και η παραπλάνηση. Κανείς δεν θέλει τους ανθρώπους αλληλέγγυους και κανείς δεν θέλει τους ανθρώπους ενωμένους, γιατί έτσι κινδυνεύει το σύστημα και οι υπήκοοι του. Σαφώς και όλη αυτή η κοινωνική διαταραχή, ειδικότερα των τελευταίων ετών, με έχει επηρεάσει ειδικά στη συγγραφή στίχων, αλλά σε ευρύτερο πλαίσιο και πάντα φιλτραρισμένο μέσα από προσωπικές εμπειρίες.
Η metal σκηνή, στην Ελλάδα και παγκοσμίως, περνά μια περίεργη φάση. Από τη μία τίποτα δεν μένει κρυφό με τα social media και από την άλλη πολλοί αρνούνται ότι έκαναν πράγματα τα οποία όντως έκαναν. Ακόμα και στη metal σκηνή αρχίζει σιγά σιγά να συζητείται εντόνως η πολιτική ορθότητα και το κατά πόσο οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί ακόμα και στο πως αναπνέουμε. Εσείς, πώς αξιολογείτε αυτήν την κατάσταση;
Η πραγματικότητα των social media είναι ένας μεγάλος προβληματισμός και ένα τεράστιο θέμα για συζήτηση. Θεωρώ πως τα «ιδιωτικά» του καθενός όπως τα γνωρίζαμε στο παρελθόν, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το που θα καταλήξει όλο αυτό, κανείς δεν ξέρει, παρά μόνο να προβλέψει μπορεί και δυστυχώς καμία από τις προβλέψεις αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικές. Πέραν των ζητημάτων της μπάντας που πρέπει να είναι παρούσα διαδικτυακά, εγώ προσωπικά απέχω από όλο αυτό το διαδικτυακό πανηγύρι. Προτιμώ την μέθοδο της παραδοσιακής ανάγνωσης κειμένων, κοινώς μου αρέσει το διάβασμα, και προσπαθώ να ξοδεύω στο ίντερνετ όσο λιγότερο χρόνο γίνεται, τον απαραίτητο και μόνο για την προώθηση των Suicidal Angels. Θεωρώ χάσιμο χρόνου το να είμαι όλη μέρα σκυμμένος πάνω από ένα κινητό, τι έκανε ο τάδε, τι φόρεσε ο δείνα, τι είπε ο άλλος. Ποιος είπε, τι είπε, γιατί το είπε, μαζική πληροφόρηση που δεν βρίσκω κανέναν μα κανέναν λόγο να μπλεχτώ σε όλο αυτό. Αν κοιτούσαμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι ο καθένας με τον εαυτό του πρώτα, με αυτοκριτική, και σταματούσαμε να ασχολούμαστε με τους άλλους, τότε ίσως αυτός ο κόσμος να ήταν κάπως διαφορετικός, σίγουρα προς το καλύτερο.
Μπορεί ακόμα τα κλασσικά metal συγκροτήματα να μαζεύουν χιλιάδες κόσμου στις συναυλίες τους, αλλά η συνεχής γιγάντωση του underground είναι μια κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Εκατοντάδες νέα συγκροτήματα και συναυλίες, δεκάδες δισκογραφικές, χιλιάδες t-shirts, forums, sites, social media να παίρνουν φωτιά. Περνάει το metal μια δεύτερη νιότη;
Το metal είναι μια μουσική εκτός στερεοτύπων, δεν είναι μια μαζική μουσική, δεν είναι μια μουσική που θα την ακούσει ο μέσος άνθρωπος. Η αλήθεια είναι πως είναι πιο αποδεκτή πλέον, τουλάχιστον σε περισσότερο κόσμο. Δεν πιστεύω πως περνάει δεύτερη νιότη, γιατί πολύ απλά δεν πέθανε ποτέ και νομίζω πως ποτέ δεν θα πεθάνει. Να εξελιχτεί, να τροποποιηθεί ναι, να πεθάνει σχεδόν αδύνατο. Είναι ένα ρεύμα, ξεκινώντας από τα '70s, που συνδέθηκε με πολλές ανατροπές, σε μια κοινωνία εν βρασμώ και έτσι παρέμεινε. Σαφώς οι κοινωνικές συνθήκες δεν είναι οι ίδιες σήμερα, τα ερεθίσματα και τα ερείσματα είναι κάπως διαφορετικά, αλλά προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Αυτό είναι που θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Το metal θα είναι πάντα εκεί, πιστός μας φίλος, ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, για τις εύκολες αλλά και για τις δύσκολες στιγμές.
Με 18 χρόνια εμπειρίας στην πλάτη, πώς κρίνετε πλέον το παρόν και το μέλλον της ελληνικής metal σκηνής;
Το παρόν της ελληνικής σκηνής είναι πολύ διαφορετικό με το πώς ήταν για εμάς πριν από 15-18 χρόνια. Τότε για να μπορέσουμε να στείλουμε απλά ένα demo, έπρεπε πρώτα να βρούμε κάποιο στούντιο της προκοπής μήπως και καταφέρουμε να γράψουμε, μέσα από πολλές δυσκολίες. Από έλλειψη εξοπλισμού μέχρι οικονομικές. Αυτό όμως είναι το παρελθόν, σήμερα οι ευκαιρίες είναι πολύ περισσότερες και πιο προσβάσιμες. Παρατηρώ πως υπάρχουν πλέον ολοένα και περισσότερες μπάντες που περνούν τα σύνορα και προσπαθούν να κάνουν το βήμα παραπάνω, πράγμα δύσκολο μεν, αλλά όχι ακατόρθωτο. Η προσοχή των δισκογραφικών εταιρειών έχει και αυτή στραφεί επίσης προς την ελληνική σκηνή κάτι που πριν 10 χρόνια ήταν ανέκδοτο. Αυτό που βλέπω είναι πως υπάρχει πολύ ταλέντο στην ελληνική σκηνή, υπάρχει αναβρασμός, δημιουργία και υπάρχει παρουσία στο εξωτερικό, πράγμα το οποίο είναι πάρα πολύ θετικό. Ελπίζω πως τα καλύτερα έρχονται για την ελληνική σκηνή, γιατί όπως προείπα, υπάρχει το ταλέντο, αλλά υπάρχει και η φλόγα για να γίνει το επόμενο βήμα!
13 Ιουλίου. Λεωφόρος Αλεξάνδρας. Slayer, Rotting Christ, Leprous, Suicidal Angels. Τι σκέφτεστε για εκείνη τη μέρα;
Ότι θα κάνει πολύ ζέστη, χαχα! Εκπληκτικό line up και μεγάλη η τιμή και η χαρά που θα είμαστε και εμείς μέρος της τελευταίας συναυλίας αυτής της τεράστιας μπάντας, που αποτελεί μια από της μεγαλύτερες επιρροές μας. Είχαμε την τιμή να ξαναμοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους το 2010 στο πλαίσιο του Sonisphere Festival, αλλά η συγκεκριμένη συναυλία είναι η τελευταία και για αυτό ίσως αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα για εμάς. Επίσης, μας δίνεται κι η δυνατότητα να παίξουμε για πρώτη φορά κάποια κομμάτια του καινούριου μας δίσκου, ο οποίος κυκλοφορεί στις 9 Αυγούστου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης στη High Priority Promotions και στον Κώστα Θελούρα για την πρόσκληση!
Τέλος, μιας και είμαστε αθλητικό site, να σας κάνουμε και μια αθλητική ερώτηση. Ασχολείστε καθόλου με τον αθλητισμό; Πάτε γήπεδο; Βλέπετε μπαλίτσα;
Θα σου πω μόνο αυτό! Στην μπάντα είναι ένας Ολυμπιακός, ένας Παναθηναϊκός και ένας ΑΕΚτζής, ακούγεται σαν ανέκδοτο, χααχα!! Εγώ δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα, θα έλεγα ότι είμαι άσχετος, οι άλλοι τρεις είναι πιο ενεργοί, νομίζω πάνε και στο γήπεδο. Ένα είναι το σίγουρο όμως. Και οι τρεις διαβάζουν ανελλιπώς Gazzeta.gr! Ευχαριστούμε πολύ για όλα!
Περισσότερες πληροφορίες για τους Suicidal Angels:
Website: www.suicidalangels.net
Facebook: SUICIDAL ANGELS
Instagram: suicidalangelsofficial
Youtube: Suicidal Angels
Περισσότερες πληροφορίες για το AthensRocks Festival 2019:
Facebook: AthensRocks
Facebook event: AthensRocks 2019 - Slayer Final Show in Greece
Περισσότερες πληροφορίες για τη High Priority Promotions:
Website: www.highpriority.gr
Facebook: High Priority Promotions
Instagram: highprioritygr
