Βλέπεις τη λίστα με τους παίκτες στους οποίους έχουν γίνει τα περισσότερα φάουλ στη φετινή Premier League και ένα όνομα ξεχωρίζει. Στην κορυφή της λίστας είναι οι Αζάρ και Ζαχά, δύο τεχνίτες και με έφεση στο ντριμπλάρισμα πλάγιοι επιθετικοί, με την άδεια να κινούνται ελεύθερα. Μαζί τους, στο top-6, είναι οι Ριτσάρλισον, Μέρφι και Μάντισον. Αυτοί είναι τέλειοι για αντεπιθέσεις και αξίζει να τους σταματήσεις με φάουλ πριν μπουν στην περιοχή. Αλλά ο τρίτος της λίστας, πίσω από τους Αζάρ και Ζαχά, δεν είναι κάποιος πλάγιος επιθετικός ή κάποιο 10άρι. Δεν είναι ένας παίκτης με κάποιον ελεύθερο επιθετικό ρόλο, ούτε κάποιος που απολαμβάνει το να κινείται ανάμεσα στο κέντρο και την άμυνα του αντιπάλου. Είναι ο Λούκας Τορέιρα. Κατά μέσο όρο, ο νέος χαφ της Αρσεναλ κερδίζει ένα φάουλ κάθε 28,3 λεπτά στο φετινό πρωτάθλημα.

Μόνο αν δεις από κοντά σε δράση τον Τορέιρα καταλαβαίνεις πόση δουλειά έχει. Είναι ο πατέρας δύο ανήλικων παιδιών με πλήρη απασχόληση και παράλληλα εθελοντής στο γηροκομείο της περιοχής, έχοντας αναλάβει τα ψώνια της γειτονιάς ή ακόμη και να πάρει τα φάρμακα που χρειάζεται ο γείτονας. Κι αν βρει χρόνο, θα περάσει και από το σπίτι σου για να δει αν είναι όλα ΟΚ με την ηλικιωμένη μητέρα σου. Αυτή η παρουσία παντού, πρέπει να κάνει εκνευριστικό το να παίζεις εναντίον του Τορέιρα. Χτυπάς την Αρσεναλ στην αντεπίθεση; Είναι εκεί. Η μπάλα κινείται στο ύψος της περιοχής; Είναι εκεί. Γίνεται overlap από τον πλάγιο μπακ και ετοιμάζεται να πλαγιοκοπήσει; Μαντέψτε ποιος είναι εκεί.

Στη λάμψη και την αίγλη της Premier League, το να είσαι «απασχολημένος» μπορεί να μοιάζει με καταδίκη με έναν ελαφρύ έπαινο, αλλά θα έπρεπε να θεωρείται τεράστιο κοπλιμέντο. Ειδικά σε μια θέση που στην Αρσεναλ ήταν περισσότερο κενή και λιγότερο απασχολημένη τις τελευταίες τρεις σεζόν.

Στο κάτω-κάτω, οι πιο επιτυχημένες ομάδες της Αρσεναλ στην Premier League απέκτησαν δόξα και λατρεία για το στυλ τους και τη λογική τους, ήξεραν ότι το να σταματήσουν το παιχνίδι του αντιπάλου ήταν κομβικής σημασίας για να κάνουν το δικό τους. Ολα αφορούν την ισορροπία άλλωστε. Μια επιτυχημένη ομάδα χρειάζεται καταστροφείς και ιμπρεσιονιστές.

Ο Τορέιρα είναι μία από τις καλύτερες φετινές μεταγραφές προς το παρόν, δείχνοντας να πάει πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν. Ειδικά οι χαφ από τη Serie A συνήθως χρειαζονται μια περίοδο προσαρμογής στο πιο γρήγορο παιχνίδι και στο παιχνίδι αντεπιθέσεων της Premier League, αλλά ο Τορέιρα πήγε από την Σαμπντόρια στην Αρσεναλ, μέσω του Μουντιάλ της Ρωσίας, με αξιοσημείωτη ευκολία.

Αν αυτή η κατάσταση... Duracell του Ουρουγουανού έχει εντυπωσιάσει τους περισσότερους παρατηρητές, ο Γκρανίτ Τζάκα είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος. Οι δυό τους συμβιώνουν αρμονικά, με τον Τορέιρα τον Τζάκα όταν περιστασιακά χάνει τη θέση του στο γήπεδο, ενώ ο τελευταίος είναι αυτός που... ευθύνεται για το πιο "περιπετειώδες" passing από το κέντρο. Είναι ο πυροσβέστης και ο πυροσβεστήρας.

Είναι θέμα, προφανώς, τόσο προσωπικότητας όσο και τεχνικής ικανότητας. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε τον Τορέιρα με βάση ένα στοιχείο της προσωπικότητας του, θα ήταν αυτή η έλλειψη φόβου που συχνά χαρακτηρίζει τους ποδοσφαιριστές από τη Ν. Αμερική. Γι' αυτό ο Ουρουγουανός ταιριάζει τόσο τέλεια σε μια νέα Αρσεναλ, ένα κλαμπ που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεπεράσει τον Φόβο που το κυνηγούσε τα τελευταία χρόνια του Αρσέν Βενγκέρ. Αν οι παίκτες που ήταν ήδη στην ομάδα χρειάζονταν ένα νέο πρότυπο που δε θα ένιωθε να το καταβάλει αυτός ο φόβος ή η μιζέρια, τότε ένας 22χρονος από την Ουρουγουάη δίνει το παράδειγμα.

Τρέχει. Σώζει. Μαρκάρει. Στηρίζει. Αντιμετωπίζει. Καλύπτει. Αυτά είναι λίγα από αυτά που λατρεύουν στον Ουρουγουανό οι οπαδοί της Αρσεναλ. Ο Τορέιρα είναι ένας cult ήρωας σχεδόν. Πώς μπορείς να μην υποστηρίζεις τον τρίτο πιο μικρόσωμο παίκτη της Premier League, ο οποίος κινείται σε ένα χώρο του γηπέδου όπου κυριαρχούν οι γίγαντες; Πώς είναι δυνατόν να μην τον αγαπούσες αν ήταν στην ομάδα σου;

Ο Τορέιρα δεν είναι τέλειος και δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποστηρίζεις το αντίθετο. Μερικές φορές βιάζεται ή είναι άγαρμπος στο τάκλιν και ενώ γενικά έχει τον τρόπο για να καλύπτει το σωματικό μειονέκτημα, έχει ξεκάθαρο πρόβλημα στις εναέριες μονομαχίες. Αν είναι... ωμός, έτσι είναι και η Αρσεναλ σε αυτούς τους πέντες μήνες υπό τις οδηγίες του Ουνάι Εμερι. Αμφότεροι, Αρσεναλ και Τορέιρα, είναι μια δουλειά σε εξέλιξη, αμφότεροι έχουν προσφέρει αρκετές υποσχέσεις για να υπάρχει μεγάλη πίστη στις δυνατότητες τους.

Αυτή η επιτυχία του Τορέιρα στους πρώτους του μήνες στην Αρσεναλ, είναι σίγουρα μια εμφατική απόδειξη της σημασίας του να είσαι ο σωστός άνθρωπος στη σωστή κατάσταση την σωστή στιγμή. Η Αρσεναλ... φώναζε ότι χρειαζόταν ένα χαφ που θα προστατεύει καλύτερα την άμυνα της, έναν παίκτη ικανό να δέχεται την μπάλα υπό πίεση και να μην τον καταλαμβάνει πανικός.

Με τον Τορέιρα, βρήκαν ακριβώς αυτό. Με την Αρσεναλ, από την άλλη, ο Τορέιρα βρήκε όλη την υποστήριξη και την αγάπη που θέλει ένας παίκτης σε ένα κλαμπ που στοχεύει σε καλύτερες μέρες...