Mάριο Γκόμες (2015)
Ο Γερμανός φορ δεν πήρε το Χρυσό Παπούτσι στο Euro 2012 μόνο επειδή έπαιξε παραπάνω λεπτά από τον Φερνάντο Τόρες. Όμως βρέθηκε στην ομάδα του Παγκοσμίου του 2014 παρότι είχε χάσει μεγάλο μέρος της σεζόν με σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Ο Γκόμεζ έπαιξε μόνο 4 ματς σε πάνω από 3 χρόνια στην Εθνική Γερμανίας προτού τον Νοέμβριο του 2015 τον καλέσει ο Λεβ. Ο 30χρονος απέδειξε πως είχε πολλά να δώσει στο Euro 2016 με το νικηφόρο τέρμα με την Ιρλανδία στην φάση των ομίλων, συν ένα γκολ με την Σλοβακία στην φάση των "16". Κατάφερε να κρατήσει την θέση του στην ομάδα έως το Μουντιάλ του 2018, όπου έπαιξε κάθε ματς, σε μία διοργάνωση όπου η Γερμανία έμεινε εκτός ομίλων και απέτυχε.

Ροζέ Μιλά (1990)
Είναι ο φορ της Εθνικής Καμερούν που κάποτε είχε υποχρεωθεί με το ζόρι να παίξει σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά και έμεινε ακόμα και σε περιορισμένο χώρο στο εθνικό στάδιο για τον λόγο αυτόν. Ο Μιλά είναι πιο γνωστός για τα τέσσερα γκολ και τις κινήσεις και τον χορό του στο Μουντιάλ του 1990. Ο Μιλά ήταν 38 ετών τότε. Είχε αποσυρθεί από την Εθνική το 1987 όπως γύρισε μετά από τηλεφώνημα με σχετική παράκληση του προέδρου του Καμερούν, Πολ Μπιγιά. Ερχόμενος από τον πάγκο οδήγησε το Καμερούν στα προημιτελικά έχοντας σκοράρει με Ρουμανία και Κολομβία και έχοντας τα δύο γκολ στην ήττα με 3-2 από την Αγγλία. Ο Μιλά ήταν στην ομάδα και τέσσερα χρόνια μετά σε ηλικία 42 ετών αλλά έβαλε ένα γκολ και το Καμερούν αποκλείστηκε από την φάση των ομίλων.

Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν (2007)
Η επιστροφή του πρώην άσου της Γιουνάϊτεντ και της Τσέλσι στα δρώμενα της Εθνικής είχε τέτοια επίδραση σε επίπεδο αλλαγής εικόνας που ακόμα και ο ειδικός - αναλυτής Μικ ΜακΚάρθι δεν μπορούσε να καταλάβει πως ήταν αυτός ο παίκτης και έλεγε 'αλήθεια είναι αυτός ο Βερόν;' Αδυνατούσε να κατανοήσει πως έβλεπε τον ίδιο Βερόν με παλαιότερα στο Μουντιάλ του 2010.

Ο Βερόν είχε γυρίσει μετά από καιρό και έπειτα από το δύσκολο Μουντιάλ του 2002 όπου η Αργεντινή είχε χάσει από την Αγγλία. Ο έμπειρος κεντρικός χαφ είχε πρόβλημα προσαρμογής στην Premier League αντιμετωπίστηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος μετά από το τουρνουά του 2002 και δεν πήρε καμία συμμετοχή για τρία χρόνια μεταξύ του 2004 και του 2006. Γυρίζοντας στη Λατινική Αμερική και την Εστουδιάντες αναβίωσε την καριέρα του. Κέρδισε το βραβείο του τοπ παίκτη της χρονιάς το 2008 και το 2009 και εντυπωσίασε και στο Παγκόσμιο της Νοτίου Αφρικής, προτού μετά αποσυρθεί.

Χένρικ Λάρσον (2004, 2008)
Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες που να είναι σε θέση να σταματούν προσωρινά από μία Εθνική ή ένα μεγάλο τουρνουά και να γυρίζουν μετά για να κάνουν την διαφορά. Όμως οι περισσότεροι παίκτες δεν είναι σαν τον Χένρικ Λάρσον. Ο Σουηδός επιθετικός αρχικά αποσύρθηκε από την Εθνική σε ηλικία 31 ετών μετά το Παγκόσμιο του 2002. Έπαιξε μετά μία φορά σε αγώνα προκριματικών με την Ουγγαρία επειδή ο Ιμπραϊμοβιτς ήταν τιμωρημένος αλλά δεν δέχθηκε μετά την... παράκληση του τότε προέδρου της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον, για να παίξει στο Euro 2004. Όμως μετά άλλαξε γνώμη και έβαλε τρία γκολ για να βρεθεί ξανά στην ομάδα. Αποσύρθηκε πάλι το 2006 και μετά το Μουντιάλ και το 2008 στο Euro γύρισε προτού κλείσει την καριέρα του τον Οκτώβριο του 2009.

Μίκαελ Λάουντρουπ (2003)
Διαφορές που είχε με τον προπονητή Ρίτσαρντ Μόλερ Νίελσεν τον οδήγησαν εκτός Εθνικής στα προκριματικά του Euro 1992. Επρόκειτο για τον πλέον χαρισματικό παίκτη των Δανών. Αν και ήταν 26 ετών ήταν ήδη διεθνής οκτώ χρόνια. Την στιγμή που οι συμπαίκτες του ήταν καθ' οδόν για να κερδίσουν το τουρνουά - αφότου κλήθηκαν τελευταία στιγμή να αντικαταστήσουν την Γιουγκοσλαβία - ήταν σε διακοπές στην Σάντα Λουτσία και τη Νέα Υόρκη. Τελικώς γύρισε στην ομάδα τον Αύγουστο του 1993 μετά από σχεδόν τρία χρόνια εκτός. Βοήθησε τη Δανία για να κερδίσει το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1995, έναν προπομπό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών. Με τον αδερφό του Μπράιαν μπήκε στην All Star ομάδα στο Παγκόσμιο του 1998 αφότου ήταν αρχηγός της Δανίας στα προημιτελικά.

Ζιντάν, Τουράμ και Μακελελέ (2006)
Μην έχοντας τίποτε άλλο να κερδίσουν οι τρεις αποχώρησαν από την Εθνική μετά το Euro 2004 αλλά πείστηκαν από τον Ντομενέκ να γυρίσουν το 2005. Μετά την αήττητη πορεία στα προκριματικά (σ.σ. με πέντε ισοπαλίες με Ισραήλ, Ιρλανδία και Ελβετία) στο τουρνουά έδειξαν την δύναμή τους αφήνοντας έξω Ισπανία, Βραζιλία και Πορτογαλία για να φτάσουν στον τελικό. Οι Τουράμ και Μακελελέ γύρισαν για τον Ντομενέκ και στο Euro 2008, ενώ η καριέρα του Ζιντάν τελείωσε με την κουτουλιά στον Ιταλό διεθνή Ματεράτσι στον τελικό του Μουντιάλ.