Ρεάλ-Ατλέτικο: Το χρήμα κάνει τη διαφορά, από την ανάποδη

Το ποδόσφαιρο και γενικότερα τα αθλήματα έχουν καταφέρει να ακυρώσουν ακόμα και αρχαίους σοφούς ρήτορες. Οταν ο Ισοκράτης ισχυριζόταν ότι «η δόξα δεν αγοράζεται με χρήματα», δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να κατανοήσει όσα θα συνέβαιναν στον μελλοντικό κόσμο της μπάλας. Οσα συνέβησαν στο Ταλίν το βράδυ της Τετάρτης, επιβεβαιώνουν ότι η εν λόγω ρήση είναι λάθος. Φρόντισε ουσιαστικά η Ατλέτικο να την καταστήσει εκτός πραγματικότητας, υπενθυμίζοντας στη Ρεάλ πως ό,τι τέλειο της συνέβη τα προηγούμενα χρόνια και γενικότερα στην ιστορία της, βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στα φράγκα.

Η αλήθεια είναι πως δεν γίνεται να εξηγηθούν όλα με βάση το ευρώ, μα σε έναν τεράστιο βαθμό το Σούπερ Καπ Ευρώπης που κατέκτησαν οι Ροχιμπλάνκος, κρίθηκε στην οικονομική αξία του δικού τους ρόστερ και την υπεροχή επί των Μερένγκες. Μπορεί να ακούγεται σαν μία αόριστη γενικότητα, μα δεν μπορείς να το θεωρήσεις τυχαίο και να το προσπεράσεις σαν fact, ότι για πρώτη φορά στην ιστορία η Ατλέτικο παρουσίασε (σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Transfermarkt) ένα σύνολο που στην πιάτσα πιάνει μεγαλύτερη αθροιστική τιμή από εκείνο της μισητής συμπολίτισσάς της.

Τι στιγμή που η ομάδα του Τσόλο Σιμεόνε βρέθηκε να κοστίζει 848 εκατ. ευρώ, εκείνη του Χουλέν Λοπετέγκι έχει πέσει στα 775,7 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, δεν είναι αυτό που έκανε τη διαφορά από μόνο του. Την πιο κρίσιμη στιγμή, όταν ο τελικός έκαιγε και οι δύο προπονητές κοίταξαν στους πάγκους τους, ο Σιμεόνε για πρώτη φορά μπόρεσε να αισθανθεί τέτοια αγαλλίαση και άνεση διαχείρισης. Με τις μεταγραφές που έκανε φέτος, η φαρέτρα του είναι γεμάτη σε μυθικό βαθμό για την ιστορία του club κι αυτό ήταν τελικά που έκανε τη μεγάλη διαφορά και του χάρισε την κούπα.

Μέχρι τη στιγμή των αλλαγών η Ρεάλ ήταν καλύτερη, παρά τα πολλά και σημαντικά λάθη που έκαναν οι βασικοί της και ειδικά στην άμυνα. Οταν όμως βγήκε ο Καζεμίρο, φάνηκε η... γύμνια της στην πιο καίρια θέση του γηπέδου. Με τον Μόντριτς ανέτοιμο, τον Κόβατσιτς δανεικό στην Τσέλσι και τον Θεμπάγιος να είναι... αόρατος, η Βασίλισσα φάνηκε κομμένη στα δύο, δίχως κανέναν να... δαγκώνει. Την ίδια στιγμή η Ατλέτικο πήρε την ώθηση που είχε ανάγκη από τους αναπληρωματικούς της. Στην πραγματικότητα δεν έγινε καλύτερη, αλλά έμεινε στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο, ενώ οι αντίπαλοί τους ξέμεναν από δυνάμεις και δεν λάμβαναν ανάσες και ιδέες από όσους μπήκαν.

Και για όσους δεν αρκούνται στην αγωνιστική εικόνα, είναι τα φράγκα που έρχονται ξανά να κάνουν τη διαφορά ακόμα και αναφορικά με τους πάγκους. Οταν η Ρεάλ κατακτούσε το Champions League το 2014 κόντρα στην Ατλέτικο, οι τότε επτά αναπληρωματικοί της άξιζαν στο διεθνές χρηματιστήριο 106,5 εκατ. ευρώ, ενώ εκείνοι των Ροχιμπλάνκος ακριβώς τα μισά (58 εκατ.). Δύο χρόνια αργότερα στο Μιλάνο όταν επαναλαμβανόταν το σκηνικό η αντιστοιχία των αναπληρωματικών ήταν στο 157,5 εκατ. - 41 εκατ. Τώρα όμως στο Ταλίν η Ατλέτικο είχε κάνει την πρώτη ανατροπή μέσω των αλλαγών της. Οι 11 στον πάγκο της άξιζαν 262 εκατ. (σ.σ.: πάντα με βάση το Transfermarkt), ενώ εκείνοι της Ρεάλ 163,5 εκατ.

Κάπως έτσι λοιπόν έγινε και η ανατροπή στο χορτάρι και μάλιστα με άκρως εμφατικό τρόπο. Το 2-1 έγινε 2-4 και η Ρεάλ έχασε ευρωπαϊκό τελικό για πρώτη φορά έπειτα από 18 χρόνια, όπως για πρώτη φορά τη νίκησε η Ατλέτικο εκτός συνόρων. Η αλήθεια είναι πως τα νούμερα αποτελούν απλά ένα κομμάτι της ιστορίας. Ωστόσο, μέσω αυτών μπορούν να ερμηνευθούν οι αδυναμίες των ηττημένων και αντίστοιχα το πόσο γεμάτη είναι πλέον η αρμάδα του Τσόλο. Η Ρεάλ χρειάζεται ενίσχυση. Το λένε τα ποσά που αναφέραμε, το φωνάζει ότι έχει μόνο τον Μπέιλ με γκάζι και όλοι οι άλλοι πίσω του είναι 10άρια που πάνε πιο αργά, όπως και το ποιος θα αναπληρώσει τα γκολ του Κριστιάνο.

Σίγουρα η ομάδα βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο και δεν γίνεται άλλωστε να νικάει πάντα εκείνη. Κάποια στιγμή θα έχανε. Το θέμα όμως είναι με ποιον τρόπο. Αυτός του Σούπερ Καπ ήταν κάπως αποκαρδιωτικός, με πρωτοφανή -για τη συγκεκριμένη παρέα- στοιχεία κατάρρευσης. Λάθη έλλειψης συγκέντρωσης από ηγέτες όπως οι Μαρσέλο, Σέρχιο Ράμος και δίχως να μπορεί να μπει κάποιος να γυρίσει το τσιπάκι. Αντιθέτως, η Ατλέτικο έβγαλε το feeling ότι... έρχεται, με όρεξη για τα πάντα. Και με την αίσθηση πως ξόδεψε και δυνάμωσε. Οτι μπορεί να βρει τι χρησιμότητα έχει η ευτυχία, όταν μπορείς να την αγοράσεις με λεφτά!

Follow me: @jorgekaraman