Rockwave Festival 2018: Οι Judas Priest μάς πήραν τα μυαλά και δεν τα θέλουμε πίσω (pics & vids)

Γιάννης Κονταξής
Rockwave Festival 2018: Οι Judas Priest μάς πήραν τα μυαλά και δεν τα θέλουμε πίσω (pics & vids)
Πήγαμε στη Μαλακάσα και ζήσαμε συγκινητικές στιγμές, που μόνο το heavy metal μπορεί να προσφέρει.

Από τον Γιάννη Κονταξή

Αυτό που ζήσαμε χθες, δύσκολα περιγράφεται με λόγια, αλλά θα το προσπαθήσουμε γιατί σήμερα παίζουν και οι Iron Maiden και ίσως χάσουμε για πάντα τα μυαλά και τη λαλιά μας και κρίμα είναι να μην υπάρχει κάπου ένα ντοκουμέντο για τη χθεσινή συναυλία.

Αρχικά, να πούμε ένα μεγάλο συγνώμη στους Jacks Full, Null'O'Zero και Foray Between Ocean που δεν προλάβαμε να τους δούμε για να γράψουμε πόσο καλοί είναι μιας και τα 3 συγκροτήματα είναι αρκετά ελπιδοφόρα, δουλεύουν πολύ και το αγαπάνε αυτό που κάνουν. Μόνο μπροστά μπορείς να πας με τέτοια νοοτροπία και αυτοί οι 3 την έχουν. Εδώ είμαστε και θα τα ξαναπούμε για δαύτους.

Λίγο πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε για το κάθε συγκρότημα, θα πρέπει να κάνουμε μια απαραίτητη παρένθεση. ΔΕΝ ΠΑΣ ΣΕ ΜΕΤΑΛ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΝΟΧΛΗΜΕΝΟΣ ΟΠΟΙΟΝ ΣΕ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ. Όταν παίζουν οι Priest, βάζεις το κινητό βαθιά στην τσέπη και αφοσιώνεσαι στο μεγαλείο τους. Τραγουδάς κάθε στίχο, κάνεις airguitar σε κάθε ριφ, κοιτάς με γουρλωμένα μάτια τους φίλους σου σε φάση «Ω, τι παίζουν οι Θεοί!», ουρλιάζεις σαν να θες να σε σώσουν από τη μέση του Ατλαντικού και πάει λέγοντας. Δεν έχεις συνέχεια σηκωμένο το κινητό να βγάζεις βίντεο (μπορείς κάλλιστα να πας να κάτσεις πολύ πίσω ή στα πλάγια για να βγάλεις όσα βίντεο θες, αλλά όχι στο κέντρο της συναυλίας), δεν δυσανασχετείς όταν παίζει το «Grinder» και ανοίγει το moshpit, δεν κοιτάς απορημένος στο «Saints In Hell» και λες «α, είναι από τα καινούργια (wtf!!!)», δεν κοιτάς αμίλητος και ακούνητος τέτοιες συναυλίες. Αν θες να τα κάνεις όλα αυτά, μπορείς απλώς να ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ και να μας αφήσεις να απολαύσουμε αυτό που αγαπάμε. Εδώ μιλάμε για heavy metal και όχι για μια ακόμα συναυλία που θα κάνεις insta story και θα το τικάρεις στην to-do-list της χρονιάς. Μακάρι να καταργηθούν τα smartphones. ΜΑΚΑΡΙ. Κλείνει η παρένθεση.

Accept: Στιβαροί, ορεξάτοι και μια εμφάνιση γεμάτη Metal Heart

Όσοι έχουν ξαναδεί του Γερμανούς επί σκηνής, ήξεραν ακριβώς τι να περιμένουν. Άρτια εμφάνιση, παιχνίδι με το κοινό, βαρβάτα ριφίδια, αψεγάδιαστο ήχο και singalong. Αυτό ακριβώς έκαναν και χθες οι Accept. Βγήκαν κάτω από τον καυτό ήλιο και χωρίς να τους νοιάζει καθόλου, ήταν απλά υπέροχοι. Από το πρόσφατο «Die by the Sword» στο διαχρονικά κολασμένο ρεφρέν του «Restless and Wild». Από τα συναυλιακά χιτάκια τύπου «Pandemic» και «Koolaid» στο χάος του «Princess of the Dawn». Από τα ανεβαστικά «Up to the Limit» και «Analog Man» στο απόλυτο έπος του «Metal Heart» με τα πολλά «ωωωωωωωωω» του κοινού.

Από το βαρβάτο «Teutonic Terror» στην ονειρική τετράδα των «Fast as a Shark» (πολλά κεφάλια πήγαιναν πάνω-κάτω), «Balls to the Wall» (από τα πιο συναυλιακά ρεφρέν που έχει γράψει ποτέ heavy metal συγκρότημα), «I'm a Rebel» και «Burning» (ατέλειωτος χορός και στα δύο αυτά «rock hits»). Οι Γερμανοί γελούσαν συνεχώς, το καταδιασκέδαζαν, παρότρυναν τον κόσμο να χτυπά παλαμάκια και να τραγουδά, ο κόσμος ανταποκρινόταν ένθερμα και θυμηθήκαμε πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να παραμένεις ορεξάτος ύστερα από 40+ χρόνια καριέρας.

Saxon: Ένας Heavy Metal Thunder... όπως πάντα

Μόλις τελείωσαν οι Γερμανοί, ήρθε η σειρά των Άγγλων. Ακούγεται λίγο σαν να περιμένεις να δεις ματς Μουντιάλ στη σειρά και η αλήθεια είναι ότι δεν διαφέρει πολύ με την τόση ποιότητα αυτών των δύο. Οι Saxon ήρθαν για πολλοστή φορά στη χώρα μας, έπαιξαν 1 ώρα και κάτι και απέδειξαν ότι έχουν πιο πολύ τσαγανό από το 95% των heavy metal συγκροτημάτων που κυκλοφορούν εκεί έξω. Τι να πεις δηλαδή για τον Biff που έχει φτάσει 67 χρονών και ακόμα χτυπιέται στη σκηνή και με ένα νεύμα του σε κάνει να θες να ξεβιδώσεις το κεφάλι σου και να του το προσφέρεις δώρο; Οι Saxon είναι διαχρονική αξία και ίσως η πιο τίμια heavy metal μπάντα όλων των εποχών. Ξεκίνησαν με τα καινούργια «Thunderbolt» και «Sacrifice» και στη συνέχεια μας βούτηξαν στο παρελθόν με τα χεβιμεταλικά έπη «Motorcycle Man» και «Strong Arm of the Law». Κάπου εκεί ευτυχώς έφτιαξε και ο ήχος και πήρε την απαιτούμενη ένταση. Συνέχεια με «Battering Ram», το ε-π-ι-κ-ό «Power and the Glory» και το επίσης καινούριο «The Secret of Flight».

Και κάπου εκεί, αφού πιο πριν ένας θεούλης από το κοινό φώναξε στον Biff να παίξουν το «Ride Like the Wind», ο Biff μας ζήτησε συγνώμη αν τα «σκατώσουν» γιατί έχουν καναδυό χρόνια να το παίξουν live και έδωσε το σύνθημα: «It is the night / My body's weak...» και όλο το Rockwave στο πόδι να τραγουδά «Ride Like the Wind». Υπέροχα πράγματα. Στη συνέχεια, το «They Played Rock and Roll» αφιερώθηκε στον Lemmy (ένας είναι ο Lemmy) και σίγουρα θα χάρηκε από εκεί ψηλά μιας και τέτοιο ριφίδι θα ήθελε να το είχε γράψει και ο ίδιος. Και τα καλύτερα μας τα κρατούσαν για το τέλος. «Crusader», «Princess of the Night», «Heavy Metal Thunder», «Wheels of Steel» και «Denim and Leather». Πέντε τραγούδια ορισμός του heavy metal. Πέντε τραγούδια που κάθε heavy metal συγκρότημα θα σκότωνε για να τα είχε γράψει. Στο «Denim and Leather», ο Biff πήρε το τζιν αμάνικο μπουφάν με τα πολλά ραφτά από έναν τύπο από το κοινό, το φόρεσε και τραγούδησε τον ύμνο. Μόνο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» μπορούμε να πούμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Μόνο.

Sabaton: Ένα τανκ, οπερατικές ιαχές και πολεμικό κλίμα

Ο γράφων δεν είναι fan των Σουηδών metallers, αλλά αναγνωρίζει πως είναι ένα από τα 5 πιο hot σύγχρονα ονόματα του metal. Γεμίζουν συναυλιακούς χώρους, κάνουν εντυπωσιακά σόου με πυροτεχνήματα και τανκς (σαν αυτό που είχα και εδώ!), έχουν πολύ ισχυρό fanbase και στα live τους είναι δυναμίτες. Αυτό φάνηκε και χθες, όταν οι Sabaton βγήκαν στη σκηνή και δεν σταμάτησαν να ευχαριστούν το κοινό για την ανταπόκριση και να αναρωτιούνται γιατί δεν παίζουν πιο συχνά στην Ελλάδα. Πολλά κινητά υψώθηκαν στο αέρα για να απαθανατίσουν το εντυπωσιακό σόου, φωνές συνόδευαν την μπάντα στα ρεφρέν και όλοι όσοι περίμεναν να τους δουν, έμειναν τρομερά ευχαριστημένοι. Setlist: Ghost Division, Winged Hussars, Blood of Bannockburn, Swedish Pagans, Carolus Rex, The Last Stand, Into the Fire, Sparta, Resist and Bite, Night Witches, Primo Victoria, Coat of Arms, Shiroyama, To Hell and Back.

Judas Priest: Η ζωή μας όλη ένα ριφ των Metal Gods

Τα παράπονα τα γράψαμε στην αρχή του κειμένου, άρα εδώ θα επικεντρωθούμε στον σχεδόν 2ωρο οργασμό που μας πρόσφερε η πιο made of steel μπάντα του heavy metal σύμπαντος. Αρχικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν ο 67χρονος Halford τραγουδά λες και είναι 20 χρονών, τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί αυτοί οι τύποι είναι οι σπουδαιότεροι όλων. Έπειτα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν βλέπεις ένα συναυλιακό χώρο με εύρος ηλικίας από τα 14 μέχρι τα 74, τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί αυτοί οι τύποι είναι οι πιο επιδραστικοί όλων. Τέλος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όταν ακούς τόσο τέλειο ήχο σε μια συναυλία σε ανοιχτό χώρο, τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί αυτοί οι τύποι σέβονται όσο κανένας το κοινό τους. Βέβαια, θα μπορούσαμε να κάνουμε και μια απλή παράθεση του εξωπραγματικού setlist: Firepower (καλωσόρισμα), Grinder (τι ριφ), Sinner (τι διαμάντι), The Ripper (τι κραυγή), Lightning Strike (δυναμίτης), Bloodstone (ωωωωωω), Saints in Hell (ονείρωξη), Turbo Lover (τι ρεφρέν), Tyrant (δάκρυα), Night Comes Down (κι άλλα δάκρυα), Freewheel Burning (πονάει ο σβέρκος), Rising From Ruins (υπερκομμάταρος), You've Got Another Thing Comin' , Hell Bent for Leather (δέρμα και γκάζια), Painkiller (πονάει πιο πολύ ο σβέρκος), Metal Gods (ο συγχρονισμός), Breaking the Law (Breaking the what?), Living After Midnight (ατέλειωτος χορός).

Καταλάβατε τώρα τι ζήσαμε χθες; Τι τραγούδια ακούσαμε; Πόσοι τόνοι heavy metal μας χτύπησαν κατάμουτρα; Τι απόδοση! Τι ήχος (το ξαναείπαμε, αλλά δεν πειράζει)! Τι άλλο να γράψω δεν ξέρω. Οι Priest τα ισοπέδωσαν όλα. ΟΛΑ. Ήταν σαν να έγινε το Bing Bang. Και ξέρετε ποιο είαν ιτο ποιο ωραίο πράγμα με συγκροτήματα όπως οι Priest; Το ότι μπορείς να διηγηθείς όλη σου τη ζωή αναφέροντας τα τραγούδια και τους δίσκους τους. Είπαμε, η ζωή μας όλη είναι ένα ριφ τους. Και θα τους ευχαριστούμε αιώνια για αυτό.

*Όλες τις φωτογραφίες τις πήραμε από τη σελίδα του Rockwave Festival

*Όλα τα βίντεο τα βρήκαμε στο Youtube.