Η Σενεγάλη στην κορυφή του 8ου Ομίλου και η πρόκριση στα νοκ άουτ ακόμα πιο κοντά. Καμία ομάδα της Αφρικής δεν προχώρησε τόσο όσο οι Σενεγαλέζοι το 2002 στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Κορέας. Στον πάγκο των «Λιονταριών» ο Αλιού Σισέ, ο αρχηγός εκείνης της εντυπωσιακής ομάδας που ξεχώρισε για το πάθος και την εκρηκτικότητά της. Ο 42χρονος έχει καταφέρει να προσελκύσει πάνω του τα βλέμματα πολλών στη Ρωσία, αφού εκτός από το ιδιαίτερο στυλ, είναι μόλις ο δεύτερος Αφρικανός τεχνικός της διοργάνωσης! Αλλωστε, Νιγηρία, Μαρόκο και Αίγυπτος έχουν ξένους προπονητές. «Είναι αλήθεια ότι είμαι ο μόνος μαύρος προπονητής σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα καθολικό άθλημα. Είναι καλό να βλέπουμε ότι υπάρχει ένας μαύρος προπονητής αλλά, πέρα ​​από το ποδόσφαιρο, δείχνει ότι η Αφρική έχει ποιοτικούς προπονητές. Εκπροσωπώ μια νέα γενιά που θα ήθελε να έχει τη δική της ξεχωριστή θέση στο αφρικανικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο» τονίζει ο Σισέ και χαμογελά όταν του λένε πως δεν πέρασε... μέρα από πάνω του από τη διοργάνωση του 2002.

Ποιος είναι όμως αυτός ο απίθανος τύπος που ρωτήθηκε για το sex-symbol status το οποίο έχει δημιουργήσει στις Ρωσίδες; Ο Σισέ ανέλαβε τον πάγκο της Σενεγάλης τον Μάρτη του 2015 αντικαθιστώντας τον Αλέν Ζιρές. Είναι και ο πιο χαμηλόμισθος της διοργάνωσης, αφού παίρνει 200.000 δολάρια τη χρονιά, όταν ο Γιόακιμ Λεβ βάζει στο λογαριασμό του 4.5 εκατ.

Το ταξίδι του προπονητή ξεκίνησε λίγους μήνες μετά την ήττα από την Τουρκία στους προημιτελικούς του 2002. Πριν πάρει αυτή την μεγάλη απόφαση είχε δει τη μοίρα να του παίζει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι. Στο ναυάγιο του πλοίου «Joola» στις ακτές της Γκάμπια (τον Σεπτέμβρη του 2002) είχαν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 1800 άνθρωποι και ο Σισέ είδε έντεκα μέλη της οικογένειάς του να χάνονται για πάντα. Ο ίδιος προσπάθησε να το ξεπεράσει διοργανώνοντας ένα μεγάλο φιλικό με τη Νιγηρία για να τιμήσει τα θύματα. Τα έσοδα, αλλά και κάποιες χιλιάδες δολάρια που βγήκαν από την τσέπη του πήγαν στις οικογένειες των θυμάτων.

Μπορεί η Εθνική των Ανδρών να έχανε μεγάλα ραντεβού, αλλά ο Σισέ ως κόουτς της ομάδας Νέων έδειχνε πως υπάρχει μέλλον! Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 κατάφερε να οδηγήσει τη Σενεγάλη στα προημιτελικά (ηττήθηκε από τη νικήτρια ομάδα, το Μεξικό). Κουγιατέ, Μανέ, Παπέ Σουαρέ, Γκουεγιέ και τα «Λιοντάρια της Teranga» άφηναν υποσχέσεις. Με τους πρώην συμπαίκτες του, Ομάρ Νταφ και Λαμινέ Ντιατά δημιούργησε ένα ισχυρό σύνολο τόσο στο πνεύμα όσο και στην εκρηκτικότητα.

Ο Σισέ θυμίζει τον Μπρούνο Μετσού, τον απίθανο κόουτς, που οδήγησε τη Σενεγάλη το 2002 στα προημιτελικά του Μουντιάλ. Ο Μετσού πέθανε από καρκίνο το 2013, όμως ζει για πάντα στο μυαλό και την καρδιά του 42χρονου τεχνικού. «Είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε τον Μπρούνο. Ξέρω ότι μας κοιτάζει και μπορούμε να νιώσουμε την ενέργειά του. Η ομάδα του 2002 έδωσε πολλή χαρά και νομίζω ότι η σημερινή ομάδα θα κάνει το ίδιο» τονίζει.

Είναι η έμπνευσή του, τον μιμείται στο στυλ παιχνιδιού, προπόνησης, αλλά και στο πως να πλησιάζει τους παίκτες «Πραγματικά δεν μπορούμε να τον ευχαριστήσουμε αρκετά. Το 2012 δεν με γνώριζαν ούτε τον Μανέ. Ήρθε για να με βρει στο Βέλγιο και πήγε να βρει τον Σαντιό στη Μετς. Μας εξήγησε το πλάνο του, το όραμά του και μείναμε εντυπωσιασμένοι. Μας βοήθησε όσο λίγοι. Είναι κοντά στους παίκτες. Βρίσκει τα σωστά λόγια για να μας παρακινήσει πραγματικά» λέει ο Κουγιατέ. Για μια τριετία ο Σισέ είναι εκεί, δίπλα τους, ασπίδα στα κακά, σύμβουλος στα καλά, είναι ο φύλακας άγγελός τους!