Παναμάς: Το τανγκό των ονείρων

Όλα τα μπαρ και τα εστιατόρια στους εμπορικούς δρόμους του Παναμά είχαν ανοίξει από τις 7 το πρωί. Τις προηγούμενες ημέρες είχαν κάνει ολόκληρη καμπάνια για να τραβήξουν τον κόσμο. Στις 7 το πρωί! Οι Παναμέζοι ανταποκρίθηκαν σε εντυπωσιακό βαθμό. Άλλωστε, η συγκυρία ήταν ιστορική: η εθνική τους ομάδα έδινε τον πρώτο της αγώνα σε τελική φάση Mundial. Μέχρι και ο περίφημος νόμος «Ley Zanahoria» σχετικά με τον περιορισμό του αλκοόλ έγινε πιο ελαστικός για τις μέρες του τουρνουά.

Ο πρόεδρος Βαρέλα ήταν ήδη στη Μόσχα, όπου συναντήθηκε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο τελευταίος, μάλιστα, αφού ευχήθηκε καλή επιτυχία στην ομάδα του, τον κάλεσε να παρακολουθήσουν μαζί μία όπερα. Τη στιγμή που ο Βαρέλα βρισκόταν στις εξέδρες του Σότσι, οι συνεργάτες του τον ενημέρωσαν ότι τα πάντα πίσω στην πατρίδα του είχαν παραλύσει, καθώς ο κόσμος είχε στηθεί μπροστά στις οθόνες.

Περισσότεροι από 4.000 οπαδοί έκαναν το ταξίδι των 11.550 χιλιομέτρων μέχρι τη Ρωσία για να βγάλουν φωτογραφίες με τους παίκτες στο ξενοδοχείο και να τους θαυμάσουν παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Κάποια στιγμή ο τεχνικός Γκόμες έπρεπε να τους μαζέψει σε μία αίθουσα για 90’, ώστε να τους κάνει την ανάλυση του αντιπάλου. Μόνος ένας άνθρωπος εκτός ομάδας μπόρεσε να βρεθεί στην ίδια αίθουσα μαζί τους. Ο πρόεδρος Βαρέλα ήθελε όσο τίποτα να δει το πρώτο ματς του Παναμά στο Mundial, το οποίο είχε κατάληξη την ήττα με 3-0 από το Βέλγιο.

«Τους έδωσα συγχαρητήρια», αποκάλυψε ο Βαρέλα. «Ναι, το παιχνίδι έληξε 3-0. Και; Νιώθω ευτυχισμένος». Οι δηλώσεις του δείχνουν το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος λαός το Mundial. «Αν χάσεις την αυτοσυγκέντρωσή σου για μία στιγμή, τότε μία ομάδα όπως το Βέλγιο θα το εκμεταλλευτεί. Έχει κάποιους από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο», αναγνώρισε.

Πριν τη σέντρα ο αρχηγός Τόρες είχε κλείσει τα μάτια, είχε σκύψει το κεφάλι και δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό του τη στιγμή που στο στάδιο ακουγόταν ο εθνικός ύμνος του Παναμά. Ήταν η εκπλήρωση ενός άπιαστου ονείρου και μας είχε προϊδεάσει για αυτό. Ήταν, άλλωστε, εκείνος που έστειλε την ομάδα του στα γήπεδα της Ρωσίας με το γκολ του στο 88’ στη νίκη με 2-1 επί της Κόστα Ρίκα στην τελευταία αγωνιστική των προκριματικών. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα ο Παναμάς είχε χάσει την πρόκριση στις καθυστερήσεις και όλοι οι εφιάλτες ξύπνησαν, με αποτέλεσμα να δούμε μοναδικές στιγμές σε εκείνο το ματς. Τόσο μοναδικές, που την επόμενη μέρα ο Βαρέλα βγήκε για διάγγελμα, φορώντας τη φανέλα του Παναμά, ώστε να κηρύξει την 11η Οκτωβρίου εθνική γιορτή!

Από εκείνο το ματς το 2013 ο Παναμάς ζούσε με το φόβο, σε μία ψευδαίσθηση. Όταν τον Απρίλιο του 2017 ο διεθνής Αμίλκαρ Ενρίκες δολοφονήθηκε στην Κολόν σε ηλικία 33 ετών, ο τεχνικός Γκόμες είδε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Το 1994 ήταν βοηθός στην Κολομβία και πολύ κοντά στον Πάμπλο Εσκομπάρ, που πλήρωσε με τη ζωή του την αποτυχία διάκρισης. Αφού οδήγησε το 2002 το Εκουαδόρ για πρώτη φορά σε τελική φάση Mundial έκανε το ίδιο και φέτος παρά τις μνήμες που του ξύπνησε εκείνο το περιστατικό σχεδόν πριν ένα χρόνο. Έτσι, περιέγραψε με τον πιο απλό τρόπο την επιτυχία του Παναμά. Μου θυμίζει το «El sueno del pibe», ένα τανγκό που ονομάζεται «το όνειρο του παιδιού».

«Το ποδόσφαιρο μου χάρισε τις πιο σκληρές στιγμές στη ζωή μου. Παράλληλα, όμως, μου έχει δώσει μεγάλη χαρά. Πολλές καλές στιγμές», θα πει με ειλικρίνεια. Ο ίδιος και οι παίκτες του αποτελούν πλέον το πρότυπο. Όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και κοινωνικά. Είναι η ευκαιρία που βλέπει ο Βαρέλα και ο Παναμάς, ώστε να χτίσει μία γενιά που θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. «Όταν είδα τη σημαία μας ανάμεσα στις 32 του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν πολύ συγκινητική στιγμή», τόνισε συγκινημένος ο Βαρέλα.

«Δεν έκανα τίποτα για να είμαι εκεί, δίπλα στον Πούτιν, εσείς το κάνατε. Εγώ εκπροσωπώ εσάς και όχι εσείς εμένα», είπε στους παίκτες του Παναμά. «Το να βλέπω γεμάτο το στάδιο και τους περισσότερους οπαδούς να υποστηρίζουν εμάς ήταν απίστευτο. Εμείς δεν ξέραμε τη Ρωσία και η Ρωσία δεν ήξερε τη Λατινική Αμερική. Το να ακούς 40.000 Περουβιανούς είναι εκπληκτικό, όπως και το να βλέπεις παντού τη σημαία του Παναμά».

Peru fans cheering on Panama because it’s all love. #WorldCup⁠ ⁠ pic.twitter.com/FMPVpF50Ek

— Janice Llamoca (@JaniceLlamoca) June 13, 2018

Το επόμενο ματς για τον Παναμά είναι απέναντι στην Αγγλία και με ήττα, που είναι το πιθανότερο σενάριο, θα αποχαιρετήσει τη διοργάνωση. Ο αποκλεισμός στις περισσότερες ομάδες μέχρι τώρα έχει φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις και πολλά προβλήματα. Στον Παναμά μοιάζει απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο. «Πριν την πρεμιέρα είπα στους παίκτες: όταν θα τελειώσουν αυτά τα τρία ή περισσότερα παιχνίδια θα πρέπει να νιώθουν ότι έκαναν αυτό που μπορούσαν. Αυτό είναι το πιο σημαντικό».

Στο τέλος, όποια και να είναι κατάληξη, όσα γκολ και να γράψει το παθητικό, οι Παναμέζοι δείχνουν ποια είναι πραγματικά η χαρά σε ένα Mundial. Όχι το αποτέλεσμα, όχι η διάκριση, αλλά απλά η συμμετοχή. Σε αυτό το τουρνουά ο Παναμάς διεκδικεί μέχρι τώρα τον τίτλο της «δεύτερης ομάδας όλων», της ομάδας που ο καθένας υποστηρίζει μετά την πατρίδα του. Η αγνότητα με την οποία προσεγγίζει αυτή την ιστορική πρώτη συμμετοχή αγγίζει την τελειότητα. Κι ας έρθουν τρεις ήττες. Κι ας μην έρθει ούτε ένα γκολ...