Το θέμα δεν είναι οι μεγάλοι, οι μικροί έπαψαν να είναι αφελείς

Τα ευχάριστα πράγματα τελειώνουν όλα πολύ γρήγορα και έτσι, σαν σε μια στιγμή, πέρασε και η πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Mundial. Σε μια βδομάδα 'έφυγαν' οι αγώνες γνωριμίας με τη φετινή διοργάνωση και οι περισσότεροι έσπευσαν να πουν ότι είναι ένα τουρνουά στο οποίο οι μεγάλες ομάδες δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση και ότι δεν έπεισαν με τα πρώτα δείγματα που έδωσαν. Από αυτό που κρίνονται όλα και όλοι, τα αποτελέσματα, φαίνεται με γυμνό μάτι. Από τις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις, Γαλλία και Αγγλία νίκησαν χωρίς να παίξουν κάτι τρελό, ενώ Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βραζιλία, Αργεντινή, δεν μπόρεσαν να πανηγυρίσουν.

Αυτό πάντως από μόνο του, δεν δείχνει κάτι πέρα από το αυτονόητο και αντικειμενικό, την απώλεια δηλαδή βαθμών. Σε κάποιους η γκέλα ίσως κοστίσει περισσότερο, όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από 2-3 χαμένοι βαθμοί. Ολοι οι μεγάλοι εξακολουθούν να κρατούν την τύχη τους στα χέρια τους έχοντας ακόμα 6 διαθέσιμους πόντους, μια πρόκριση με πιο απλά λόγια στην επόμενη φάση και φυσικά το περιθώριο βελτίωσης μέσα στη διοργάνωση. Η πιθανώς άσχημη φόρμα των top-Εθνικών είναι η μια όψη του νομίσματος, καθώς υπάρχει και άλλη, ότι οι μικροί έχουν μάλλον ξυπνήσει και βρει τον τρόπο να είναι τουλάχιστον ανταγωνιστικοί.

Αυτό που έχει οδηγήσει στη δυσκολία των μεγάλων να ξεκινήσουν με χαλαρές νίκες, είναι ότι οι ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας πράτουν αυτό που έπρεπε να είναι πάντα αυτονόητο. Να μην κάνουν ακόμα πιο εύκολη τη ζωή των ποιοτικών αντιπάλων τους με τον τρόπο που παίζουν και να τους αναγκάζουν να δημιουργήσουν κάτι αν είναι να να φτάσουν στη νίκη. Αντί να ψάχνουμε να βρούμε τι έπαθαν τα μεγαθήρια, θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε τι έκαναν οι αντίπαλοί τους. Αυστραλία, Τυνησία, Μεξικό, Ελβετία, Ισλανδία δεν έχουν κοινά χαρακτηριστικά στο τρόπο που παίζουν, όμως έχουν το κοινό ότι δημιούργησαν προβλήματα σε κάποιες από τις Εθνικές με το μεγαλύτερο ταλέντο.

Είναι καλύτερα οι αδύναμοι να κοντράρουν μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο το φαβορί - ακόμα και αν χάσουν στο τέλος - αντί Βραζιλία και Αργεντινή να ρίχνουν 3-4-5 και όλοι να χαιρόμαστε λέγοντας ότι είδαμε θέαμα. Είναι standard ότι οι περισσότεροι θα διαφωνήσουν «γιατί η ουσία του παιχνιδιού είναι το γκολ» όμως το θέμα είναι κόντρα σε ποιον το πετυχαίνεις, έχει άλλη αξία όταν το έχεις κάνει κόντρα σε ένα σύνολο που έπαιξε σωστά τακτικά και δεν χάρισε τίποτα. Είναι προτιμότερο να μην χρειάζεται να φτάσεις στα νοκ-αουτ για να δεις ανταγωνιστικό ματς.

Οι ομάδες από την Ευρώπη [Ισλανδία, Ελβετία] με την αυτονόητη τακτική του δεν πουλάω μπάλα, την κρατάω και δεν θα ρισκάρω το μεγάλο λάθος πίσω, απέδωσε άριστα κόντρα στα μεγάλα φαβορί, Αργεντινή και Βραζιλία, ενώ το εκπληκτικό Μεξικό έδειξε δύο πρόσωπα παίζοντας πίεση και κόντρα στο πρώτο μέρος στην Γερμανία και φουλ άμυνα στο δεύτερο. Δύσκολα δεν θα συμπάθησε κάποιος τους Μεξικάνους που υπέταξαν την Mannschaft, κανένας δεν μίλησε για anti-futbol όταν για 45 όλη η ομάδα ήταν πίσω και έδιωχνε.

Ολα αυτά παίρνουν πόντο από το γεγονός ότι οι στημένες φάσεις έχουν εξελιχθεί σε βασικό τρόπο σκοραρίσματος μέχρι στιγμής με πάνω από 1 στα 2 γκολ να προέρχονται από dead-balls. Απευθείας φάουλ, κόρνερ και πέναλτι. Στα πρώτα 15 παιχνίδια του Mundial τα 20 από τα 37 γκολ ήταν προϊόν στημένων φάσεων, το 55% δηλαδή, με τη σύγκριση να προκαλεί σοκ καθώς πριν τέσσερα χρόνια ήταν 38 στα 171 όλου του τουρνουά [22%].

Οταν στόχος είναι η διάκριση με τη φανέλα της Εθνικής σου, δεν γίνεται να ενδιαφερθείς έστω λίγο για το αν θα προσφέρεις «θέαμα». Το αποτέλεσμα είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να υπάρχει εκείνη τη στιγμή και μπορούν να το επιβεβαιώσουν Μεξικάνοι και Ιάπωνες πως το σφύριγμα της λήξης ήταν ότι πιο μελωδικό έχουν ακούσει ποτέ. Aν τα outsider είχαν απλά αναλαμπή ή τύχη στην πρώτη αγωνιστική ή αν οι μεγάλοι δεν βρήκαν ρυθμό, θα φανεί στα επόμενα ματς, το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι οι μικροί έχουν ξυπνήσει και έχουν πάψει να είναι αφελείς…

Οι αριθμοί της πρώτης αγωνιστικής
3 γκολ: Κριστιάνο Ρονάλντο
2 ασίστ: Αλεκσάντρ Γκολοβίν
11 σουτ: Λιονέλ Μέσι
6 πάσες κλειδιά: Κιέρον Τρίπιερ
9 ντρίμπλες: Ογκενεκάρο Ετέμπο
8 τάκλιν: Εκτορ Ερέρα
9 κοψίματα: Χοσέμα Χιμένες
98.8% επιτυχημένες πάσες: Τζον Στόουνς
9 αποκρούσεις: Γκιγιέρμο Οτσόα