Το εγωιστικό... αμάρτημα των Κριστιάνο, Μπέιλ

Το εγωιστικό... αμάρτημα των Κριστιάνο, Μπέιλ

bet365

Αγένεια, αγνωμοσύνη, κενοδοξία. Ο Γιώργος Καραμάνος σχολιάζει την ανάγκη για γκρίνια και την αδυναμία τους να απολαύσουν τη στιγμή, να χαρούν για τους ίδιους, τη Ρεάλ, μαζί με τους συμπαίκτες τους.

Το να ζεις τη στιγμή, είναι αυτό που σου χαρίζει την αίσθηση του να ζεις έστω για λίγο την αιωνιότητα. Ισως εμείς οι θνητοί να μην μπορούμε να το διανοηθούμε, να το κατανοήσουμε. Οτι για εκείνους μπορεί να αποτελεί πλέον και μία χαλαρή αίσθηση... ρουτίνας. Οτι δεν είναι τόσο μυθικό αυτό που συνέβη, έπειτα από τόσες κούπες. Γι' αυτό και να το αντιμετώπισαν με τέτοια απάθεια. Και πάλι όμως δεν δικαιολογείται με τίποτα. Δεν γίνεται ο Κριστιάνο στην 5η κατάκτησή του να μην το χαίρεται έστω για λίγα λεπτά. Πώς μπορεί ο Μπέιλ να έχει βάλει αυτό το έπος και να βγαίνει στις δηλώσεις αδιάφορος, σχεδόν συνοφρυωμένος;

Αμφότεροι εμφάνισαν κάτι που ξεπερνάει την αγένεια, την αγνωμοσύνη και αγγίζει τα θανάσιμα αμαρτήματα. Είναι λες και διακατέχονται από πλήρη κενοδοξία. Από έναν μελαγχολικό εγωισμό που τους στερεί τη χαρά της στιγμής, την απόλαυση της ευτυχίας. Σκέφτεσαι ότι αυτοί οι σούπερ σταρς είναι πλήρως αφοσιωμένοι σε μια υπέροχη, μα και τραγική φιλοδοξία: να ευχαριστούν πάντα και μόνο τον εαυτό τους. Ο Κριστιάνο και ο Μπέιλ μετά τον τελικό θύμιζαν την λαϊκή παροιμία για τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανατέλλει για να ακούσει το λάλημά του.

Ο πρώτος έκανε το πλέον απαράδεκτο. Εστρεψε πάνω του για όλους τους λάθος λόγους την προσοχή. Αντί να γιορτάζει με την ομάδα, στέρησε τα φώτα από τον πρωταγωνιστή Μπέιλ. «Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να πω κάτι παραπάνω. Τώρα, είμαστε χαρούμενοι γιατί πετύχαμε κάτι ξεχωριστό, είναι μία μοναδική στιγμή. Μίλησα και δεν έπρεπε, όμως κάτι πρόκειται να συμβεί. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, αλλά ήθελα να είμαι ειλικρινής και δεν το μετανιώνω», πρόσθετε με έξτρα δόση έπαρσης στην αρχική δήλωσή του, με την οποία είχε ήδη δημιουργήσει απίστευτη αναστάτωση.

Ουσιαστικά άνοιξε την κουβέντα για το μέλλον του στην απολύτως λάθος στιγμή. Οι συμπαίκτες του τον αναζητούσαν για να πανηγυρίσουν και να φωτογραφηθούν μαζί. Εκείνος απομονωμένος με τα μέλη της οικογένειάς του συνειδητά απέφευγε τα κοινά της ομάδας. Η ενόχλησή για το συμβόλαιο του που είναι μισό του Μέσι, μικρότερο του Νεϊμάρ και οι όποιες άλλες ανησυχίες του λες και έπρεπε να ξεδιπλωθούν με το που το μικρόφωνο βρέθηκε στο στόμα του. Το πιο τρομακτικό στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν υπήρξε αυθορμητισμός. Ηταν σχεδιασμένο, προετοιμασμένο από τον... μιντιακό στρατό που έχει πίσω του. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε πιθανώς να ακυρώσει την ατάκα, θα ήταν ένα γκολ του. Δεν σκόραρε; Θα τα έκανε μπουρλότο. Ετσι απλά.

Την ίδια στιγμή, ο Μπέιλ φαινόταν ακόμα κενός. Ο οποιοσδήποτε στη θέση του θα είχε ένα χαμόγελο μέχρι τον ουρανό. Δύο δικά του γκολ, μία ακόμα κούπα και το ψαλίδι όλων των εποχών. Θα έλεγε ότι έβαλε κάτι που θα διηγείται στα εγγόνια του. Τέτοιες χαζομαρούλες ποδοσφαιρικής ηδονής. Οχι όμως. Κι εκείνος έπρεπε να είναι με ξενερωμένη μούρη. Ηταν η στιγμή του να θυμηθεί και να θυμίσει στον Ζιντάν, στον Πέρεθ, στη Ρεάλ, ότι τον αδικούν που δεν παίζει κάθε βδομάδα. Να ζητήσει περισσότερο αγωνιστικό χρόνο. Και λίγο αργότερα στη συνέντευξη τύπου να το επαναλάβει, δίχως καμία αναφορά στην γκολάρα του. Σοβαρός, αδιάφορος, όπως θα ήταν έπειτα από μία ισοπαλία εκτός με την Αλμερία.

Είναι λοιπόν τέλεια τα φράγκα τους. Κάνουν την ποδοσφαιρική ζωή που ονειρευόμαστε από τα γεννοφάσκια μας στις αλάνες. Τότε που κάποιος μπάρμπας στη γειτονιά μας έδινε ονόματα. Εσύ είσαι ο Μαραντόνα, εσύ, ο Μπάτζιο, εσύ ο Ματέους κι εσύ ο Μαλντίνι. Μόνο που σε εκφραστικό, συναισθηματικό επίπεδο δεν συνδέονται σε κανένα level με τους οπαδούς, τους θεατές, εμάς κι εσάς.

Για κάποιον διαολεμένο λόγο που ανάθεμα κι αν καταλαβαίνουν οι ίδιοι, ο Κριστιάνο και ο Μπέιλ μόλις πήραν το Champions League, με τον ιδρώτα ακόμα να αχνίζει στο δέρμα τους, δεν είχαν να επιδείξουν την παραμικρή αίσθηση ευχαρίστησης, ηρεμίας, ευτυχίας. Περισσότερο έμοιαζαν με τον Σαλβαντόρ Νταλί, ο οποίος βουτηγμένος στην έπαρσή του διατυμπάνιζε ότι: «Υπάρχουν μέρες που νομίζω ότι θα πεθάνω από υπερβολική δόση αυτοϊκανοποίησης».

Και κάπως έτσι κατάφεραν πώς άπαντες: συμπαίκτες, σύλλογος, Τύπος και οπαδοί να ασχολούνται με τα καπρίτσια τους και ο Νεϊμάρ να πλησιάζει στη Μαδρίτη...

Follow me: @jorgekaraman

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Καραμάνος
Γιώργος Καραμάνος