Οι αριστοκράτες και ο... πισινός τους

Είναι κάτι που το έχει κερδίσει σε όλα τα χρόνια του Πρωταθλητριών/ Ch League. Το ότι της έχουν φορέσει το παγκόσμιο στέμμα, αποτελεί ένα δογματικό προνόμιο και ταυτόχρονα ένα βάρος που οφείλει διαχρονικά να δικαιολογεί. Όπου, όποτε και με όποιον κι αν βρίσκεται αντίπαλος, η Ρεάλ λαμβάνει πάντοτε το χρίσμα του φαβορί. Αισθάνεσαι ότι όπου και να κάθεται, εκεί βρίσκεται και η τιμητική θέση. Εδικά στην τελευταία έκδοσή της, αυτή με τους 4/5 τελικούς, τούτη η ομάδα μοιάζει ανίκητη.

Ιστορικά είναι η κορυφαία όλων των εποχών. Ταυτόχρονα όμως είναι η συγκεκριμένη παρέα που έχει φτιάξει ο Ζινεντίν Ζιντάν, η οποία έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι ολοκαίνουργια μοναδικό, καλπάζοντας για την τρίτη διαδοχική κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Και αυτό γίνεται την ίδια στιγμή με τεράστια αποθέματα τύχης από κάποια αστερόσκονη που ταξιδεύει από το απώτερο σύμπαν. Εάν λοιπόν... η μοίρα οδηγεί εκείνον που την ακολουθεί, αυτή η Ρεάλ της σύγχρονης εποχής συνδυάζει κι αυτό. Και ακολουθεί και ορίζει το δικό της κάρμα. Είναι τυχερή, έχει σπρώξιμο, αλλά πάνω απ' όλα έχει κάτι που ανέρχεται σε αποκρυφισμό, μυσταγωγία, κάτι που δεν ερμηνεύεται από τακτικές, συστήματα και καθαρή μπάλα. Απλά αυτή η ομάδα δεν γίνεται να χάσει και τούτο είναι πεπρωμένο.

Για τη σύγχρονη Λίβερπουλ ισχύει το αντίθετο. Μοιάζει με την... εργάτρια της βραδιάς. Η χρυσή εποχή της φαντάζει μακρινή κι ας επισκέπτεται τον τελικό για τρίτη φορά σε 13 χρόνια. Οι Reds είναι το αυτσάιντερ, η έκπληξη, ο αδύναμος της υπόθεσης. Για να φτάσουν μέχρι εδώ, χρειάστηκε να κάνει όλη τη διαδρομή. Επρεπε να μπει στο γήπεδο από τις 15 Αυγούστου για τα Play Off, να κοντραριστεί με την Χόφενχαϊμ, να ιδρώσει από πολύ νωρίς.

Διοχετεύουν όμως αυτό το... κάτι τρομερά υγιές. Βγάζουν αχαλίνωτο ενθουσιασμό, όρεξη, παίζουν ελκυστικά-επιθετικά και ίσως να έφτασε η ώρα του Γίγκεν Κλοπ να σηκώσει ευρω-κούπα, έπειτα από δύο χαμένους προσωπικούς τελικούς. Η πίεση που ασκεί ψηλά αυτή η Λίβερπουλ και η ταχύτητα με την οποία βγαίνει μπροστά μετά τις κλεμμένες μπάλες, είναι μνημειώδης. Το θέμα είναι εάν έχει το μέταλλο, μιας και σε αυτό το υπέροχο ταξίδι της μπορεί να εντυπωσίασε, μα δεν κλήθηκε να αντιμετωπίσει και καμία πραγματικά μεγάλη δύναμη του θεσμού.

Φαβορί λοιπόν υπάρχει. Δεν γίνεται να μην έχει αυτόν τον ρόλο η Ρεάλ. Το κάρμα του Ζιζού σαρώνει και εκείνος δεν έχει ανάγκη από πολλά λόγια. Εχει πει λίγα αυτές τις μέρες και άφησε τις λέξεις για τον αντίπαλό του. Ο Κλοπ είτε το πιστεύει, είτε επειδή το επιτάσσει το savoir vivre των mind games, έσπευσε να εξηγήσει ότι ο Γάλλος είναι ανώτερος. Το ίδιο δήλωσε και για τους Μαδριλένους.

Για τη Βασίλισσα πάλι, η αριστοκρατική καταγωγή ή, γενικά, η υψηλή «κοινωνική» θέση, δημιουργεί την υποχρέωση της κατάκτησης. Οι Reds όμως έχουν το στιβαρό υπόβαθρό. Πραγματικά δεν το φοβούνται. Βλέπουν το πιο... θνητό πρόσωπο των κατόχων του τίτλου. Ξέρουν ότι όσο ψηλά κι αν κάθεται κανείς, κάθεται στον πισινό του και εκεί θέλουν και μπορούν να ρίξουν μία γερή κλωτσιά...

Follow me: @jorgekaraman