UB40: Είναι σοκαριστικό που κανένας μουσικός δεν γράφει για τη Συρία! (pics & vids)
Από τον Γιάννη Κονταξή
Οι UB40 έχουν πουλήσει πάνω από 70.000.000 δίσκους παγκοσμίως, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα της reggae όλων των εποχών, έχουν δώσει sold-out συναυλίες σε όλο τον πλανήτη, έμειναν για ολόκληρες εβδομάδες στην κορυφή των βρετανικών και αμερικανικών charts και κατάφεραν να διαδώσουν το συγκεκριμένο μουσικό είδος ακόμα και σε μια χώρα όπως η Ρωσία ή σε μια ολόκληρη περιοχή όπως η Νότια Αμερική. Τραγούδια όπως τα «Red Red Wine», «I Got You Babe» και «(I Can't Help) Falling In Love» τα έχετε σίγουρα σιγοτραγουδήσει. Κοινώς, οι UB40 δεν είναι ένα συνηθισμένο συγκρότημα, αλλά ένας μουσικός κολοσσός.
Βέβαια, οι UB40 είναι και κάτι παραπάνω από ένα δημοφιλές σχήμα. Στο ξεκίνημα της καριέρας τους, στις αρχές των '80s στη θατσερική Αγγλία, ήταν και ένα από τα συγκροτήματα που δεν μάσησαν τα λόγια τους και τραγούδησαν για τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής τους. Για παράδειγμα, ο πρώτος τους δίσκος, το «Signing Off» του 1980, ανοίγει με το τραγούδι «Tyler», το οποίο αναφέρεται στο νεαρό Αφροαμερικανό Gary Tyler που καταδικάστηκε με ελλιπή στοιχεία για το θάνατο ενός λευκού αγοριού, ενώ το δεύτερο τραγούδι του δίσκου, το «King», αναφέρεται στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στο «Present Arms» του 1981, το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα αντιπολεμικό έπος ενώ το «One In Ten» αναφέρεται στη «Σιδηρά Κυρία». Κοινώς, οι UB40 δεν έμειναν αμέτοχοι στο τι συνέβαινε γύρω τους.
Έτσι, βρήκαμε την ευκαιρία να πούμε δυο λόγια με τον Astro -κατά κόσμον Terence Wilson- ένα από τα ιδρυτικά μέλη του εμβληματικού βρετανικού συγκροτήματος. Η αδηφάγα μουσική βιομηχανία, τα συναυλιακά hits, η αγάπη για την Μπέρμιγχαμ και τα 40 χρόνια στο κουρμπέτι μονοπώλησαν τη σύντομη, αλλά ενδιαφέρουσα κουβέντα μας.
Γεια σου Astro! Τι κάνεις; Πώς είναι το Μπέρμιγχαμ;
Όλα είναι μια χαρά εδώ. Ευτυχώς, ο καιρός είναι καλός και ζεστός, πράγμα που σπάνια το συναντάς στα μέρη μας!
Φέτος, συμπληρώνονται 40 χρόνια από εκείνη τη μέρα που βρεθήκατε όλοι μαζί και σχηματίσατε τους UB40 και 38 χρόνια από τον πρώτο σας δίσκο, το «Signing Off». Πώς είναι να ανεβαίνεις ακόμα στη σκηνή και να βλέπεις τόσο κόσμο να σε επευφημεί;
Πω πω, πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια! Έχουμε καταφέρει πολλά όλο αυτό το διάστημα, από δισκογραφικές επιτυχίες μέχρι συναυλίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα πιστό κοινό που έρχεται πάντα στα live μας και μας κάνει να περνάμε όμορφα. Πέρασαν κιόλας 40 χρόνια γεμάτα επιτυχίες και αισθανόμαστε ευλογημένοι για αυτό.
Δημιουργηθήκατε στο Μπέρμιγχαμ, ίσως την πιο ενδιαφέρουσα αγγλική πόλη από μουσική σκοπιά. Heavy metal, grind, industrial, reggae, hard rock, σχεδόν όλα τα μουσικά είδη εκπροσωπούνται σε αυτή την πόλη από μεγαθήρια του είδους. Πώς το εξηγείς αυτό; Εσείς, πώς καταλήξατε να παίζετε reggae;
Το Μπέρμιγχαμ είναι μια πόλη πολυπολιτισμική, γεμάτη με διάφορες κουλτούρες και πολλά μουσικά είδη. Από τους Duran Duran μέχρι τους Black Sabbath, θα βρεις τα πάντα! Εμείς επιλέξαμε να κινηθούμε σε reggae μονοπάτια, καθώς μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε αυτή τη μουσική, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία το 1968 με το πρώιμο ska και rocksteady. Καταφέραμε μάλιστα να κάνουμε τη reggae μία mainstream μουσική, που θα την άκουγες παντού στον πλανήτη. Δημιουργήθηκε έτσι μια διεθνής γλώσσα για όλους όσοι αγαπάμε αυτό το μουσικό είδος. Ταξιδεύουμε παντού, μιλάμε με πολύ κόσμο, αλλά αυτά που μπορεί να σου προσφέρει μια ωραία μπασογράμμη, δεν συγκρίνονται με τίποτα!
Ο πρώτος σας δίσκος, το «Signing Off» που κυκλοφόρησε το 1980, είναι ουσιαστικά ένα πολιτικό μανιφέστο κατά της αδικίας και της καταπίεσης που προσφέρει απλόχερα το Σύστημα. Πλέον, λείπουν πολύ από τη μουσική αυτοί οι στίχοι και αυτή η στάση, ενώ ο κόσμός μας δεν ζει και τις πιο ωραίες στιγμές του. Τι πιστεύεις ότι φταίει για αυτό;
Έχει αλλάξει πολύ πλέον η μουσική βιομηχανία. Δεν είναι όπως παλιά που υπήρχε μια αρκετά πιο έντονη πολιτικοποίηση γιατί θέλαμε να μιλάμε για αυτά που συνέβαιναν γύρω μας. Βλέπω τι γίνεται, για παράδειγμα, στη Συρία και νιώθω σοκαρισμένος. Πρέπει να γράψουμε κάτι για αυτά που γίνονται εκεί, αλλά πλέον κανένας καλλιτέχνης δεν θέλει να ξεφεύγει από τα όρια που του βάζουν οι εταιρείες. Έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε συναυλίες για να πουλάμε CD, αντί να συμβαίνει το αντίστροφο. Η μουσική βιομηχανία αλλάζει συνεχώς. Ο καθένας μπορεί να δημιουργεί μουσική στο δωμάτιό του και για αυτό πρέπει να βγαίνεις στο δρόμο και να κάνεις συναυλίες για να μην χαθείς μέσα στην πληθώρα κυκλοφοριών που υπάρχουν τώρα. Έχουν αλλάξει εντελώς τα πράγματα, αν τα συγκρίνουμε με το πως ήταν, όταν ξεκινήσαμε εμείς.
Σε λίγες μέρες θα εμφανιστείτε ξανά στην Ελλάδα. Τι να περιμένουμε να δούμε επί σκηνής;
Η συναυλία μας θα είναι ένας καταιγισμός από hits. Η μία επιτυχία θα διαδέχεται την άλλη! Θα παίξουμε παλιά και νέα τραγούδια, προσπαθώντας να χτίσουμε μια ωραία ατμόσφαιρα και ο κόσμος να το ευχαριστηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Εκτός από ιστορική πόλη για τη βρετανική μουσική σκηνή, το Μπέρμιγχαμ φημίζεται και για την ποδοσφαιρική του παράδοση. Μπέρμιγχαμ ή Άστον Βίλα, λοιπόν;
Από τη μέρα που γεννήθηκα και μέχρι να πεθάνω, θα υποστηρίζω την Μπέρμιγχαμ. Μπορεί πλέον να μην ασχολούμαι τόσο πολύ όπως παλιότερα, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την αγάπη μου για αυτή την ομάδα.
Για επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τη διοργάνωση:
Επισκεφτείτε το site και τη Facebook page του Release Athens για περισσότερες πληροφορίες, εκτενέστερα βιογραφικά των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, μαζί με τα τελευταία νέα, πληροφορίες για την προπώληση και πρόσβαση στην Πλατεία Νερού.
