Τα τελευταία χρόνια, κάτι τέτοια βράδια, είτε κατά την διάρκεια, είτε μετά τα ματς της εθνικής Ελλάδος το σκηνικό στα social media ήταν ακριβώς το ίδιο. Στην καλύτερη ανέκδοτα για το πως αντιμετωπίζεται η αϋπνία και ατάκες περί «εθνικής Μυκόνου και τατουάζ» και στην χειρότερη απαξίωση, ανάθεμα και εμφύλιος για... πράσινους και κόκκινους υστερήσαντες ή για πρόσωπα που βρίσκονταν ή βρίσκονται στον προεδρικό θώκο της ΕΠΟ και τα έχουν κάνει μαντάρα!

Γενικά όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος σε μια από τις κορυφαίες ατάκες της σημαντικής καριέρας του «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Φαίνεται πως αυτό αλλάζει. Αν άλλαξε οριστικά είναι νωρίς να το πούμε. Άλλωστε τα τελευταία ματς της εθνικής, τα τρία σερί νικηφόρα μπορεί να ήταν για επίσημη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, αλλά επί της ουσίας ήταν εντελώς αδιάφορα βαθμολογικά! Κάτι σαν φιλικά προετοιμασίας, κάτι δοκιμές προσώπων και σχημάτων.

Υπό αυτή την έννοια ο Φαν'τ Σιπ μπορεί να νιώθει και τυχερός γιατί ανέλαβε σε μια εποχή που όλα φάνταζαν... καμμένη γη. Που κανείς δεν είχε απαιτήσεις, που το... ξεκατίνιασμα που είχε προηγηθεί ανάμεσα σε Αναστασιάδη και «παλιοσειρές» (Παπασταθόπουλο, Μανωλά) εν πολλοίς του έλυσαν και τα χέρια.

Όλα τα άλλα είναι γνωστά. Πρόσφατα έγιναν. Και οι κλήσεις που ξένισαν κόσμο και κοσμάκη αλλά τελικά δικαιώνουν τον Ολλανδό, αλλά και η φρεσκάδα που είχαμε χρόνια να δούμε και την έφεραν όλα αυτά νέα πρόσωπα που φανερώνουν με κάθε τρόπο και την καύλα που έχουν για να παίζουν με το εθνόσημο, αλλά και το πόσο μεγάλη τιμή είναι να φορούν την γαλανόλευκη!

Το κλείσιμο της βραδιάς με την νίκη επί της Φινλανδίας, αλλά και το κλείσιμο των προκριματικών γενικότερα αφήνουν μια γεύση γλυκόπικρη. Την γλύκα την εξηγήσαμε παραπάνω. Η πίκρα αφορά έναν εντελώς εύκολο και άδοξο αποκλεισμό. Από έναν βατό όμιλο, η εθνική... κατόρθωσε από νωρίς να μείνει εκτός και να αδικήσει τον εαυτό της.

Το «έγκλημα» με την πρόσληψη Αναστασιάδη μας πήγε πολλά χρόνια πίσω, έκανε ακόμη πιο μεγάλη ζημιά στο ήδη... πληγωμένο κορμί της εθνικής και ήταν αναμενόμενο να το πληρώσουμε. Αυτά όμως μένουν πίσω. Η καλή, σωστή νοοτροπία φαίνεται να έχει... στρογγυλοκαθίσει ξανά στα απόδυτήρια της Εθνικής ομάδας και αυτό είναι που χαροποιεί τους πάντες. Αυτό είναι που έκανε όλο τον κόσμο μετά το ματς να έχει μια καλή κουβέντα και στα σόσιαλ μίντια και στα ραδιόφωνα, αφήνοντας πίσω τα ανέκδοτα. Προφανώς και περιμένουμε περισσότερα, αλλά έχουμε πλέον λόγους να χαμογελάμε. Αυτό το χαμόγελο που έβγαζαν και οι διεθνείς πανηγυρίζοντας τα γκολ..

Φεύγοντας από το Ολυμπιακό Στάδιο, ένας εκ των πρωταθλητών Ευρώπης του 2004, ο Κώστας Κατσουράνης είπε «πλέον έχουμε προπονητή, έχουμε και ομάδα και προσωπικά βλέπω τα ματς χωρίς άγχος. Οι ομάδες να μην αγγίζουν την εθνική». Τι άλλο να προσθέσεις;