Το καλοκαίρι τελείωνε και ακόμα η Ελτσε το πάλευε. Αν και είχε τερματίσει 14η, τα οικονομικά προβλήματα και τα χρέη της κυρίως προς την Εφορία, την έστελναν στην Segunda Division. Ωστόσο, η ομάδα πήγε από δικαστήριο σε δικαστήριο, αλλά τελικά λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σεζόν, οριστικοποιήθηκε ο υποβιβασμός της. Κερδισμένη της ιστορίας η 18η Εϊμπάρ. Πρωτάρα στα σαλόνια εκείνη, αν και έκανε μυθικό πρώτο μισό, δεν άντεξε την πίεση και τερμάτισε εντός επικίνδυνης ζώνης. Ωστόσο, τα καλά νέα ήταν ότι θα έμενε στην Primera, παίρνοντας την θέση της Ελτσε.

Το δύσκολο όμως ήταν ότι της Εϊμπάρ της είχαν φύγει όλοι οι καλοί παίκτες και δημιουργούσε με ακόμα μικρότερο μπάτζετ το ρόστερ της για τη Β’ Κατηγορία. Θα έπρεπε λοιπόν να αναθεωρήσει τα πλάνα της και να στήσει ανταγωνιστική ομάδα σε λιγότερο από 15 μέρες. Δεν θα ήταν όμως η πρώτη φορά που ο Αλεξ Αρανθάμπαλ θα κατάφερνε να βγάλει με επικό τρόπο τα κάστανα από τη φωτιά, δημιουργώντας ένα ακόμα θαύμα, μαζεύοντας ελεύθερους και δανεικούς την ύστατη στιγμή από τις… παραλίες.

Πριν εξηγήσουμε όμως πως το έκανε ο εκπληκτικός πρόεδρος του club, ας πάμε στο πρώτο θαύμα του προπερασμένου καλοκαιριού. Οταν ολοκληρώθηκε η περίοδος 2013-’14 και αφού ξενύχτησαν και γλέντησαν με την ψυχή τους την απρόσμενη τεράστια επιτυχία της παρθενικής ανόδου στη La Liga, ήρθε ο εύλογος προβληματισμός: Πως θα μπορούσαν να σταθούν οικονομικά στα νέα τεράστια δεδομένα που ξεδιπλώνονταν μπροστά τους; Αμέσως ακολούθησε και η αυστηρή επιταγή της διοργάνωσης της Primera. Οι νεοφώτιστοι όφειλαν να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιο τους στα 1,7 εκατ. ευρώ.

Ηταν ένα νούμερο που και πάλι κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάσουν. Εάν μάλιστα δεν τα κατάφερναν, θα υποβιβάζονταν όχι στην από κάτω Κατηγορία, αλλά στη Segunda B’, δηλαδή στη Γ’. Αμέσως ανέλαβε δράση ο πρόεδρος Αρανθάμπαλ. Ο εν λόγω Κύριος τα κατάφερε και μάλιστα δίχως καν να πάρει δάνεια ή γενικότερα να χρεώσει το σύλλογο. Κρατώντας υγιή και χωρίς χρέη τα ταμεία, έδωσε τις πρωτοποριακές λύσεις.

Το πρώτο που έκανε, ήταν να προσφέρει μέσω της ιστοσελίδας της ομάδας, μετοχές στο κοινό σε μορφή δωρεάς των 50 ευρώ. Η ανταπόκριση ήταν σημαντική και έτσι συγκεντρώθηκαν τα αρχικά 300.000 ευρώ. Ηταν μία καλή βάση για τη συνέχεια αν και ο χρόνος πίεζε. Είχαν περιθώριο έως τις 20 Αυγούστου και οι μέρες περνούσαν. Τότε πήρε σβάρνα όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας και μπόρεσε να συγκεντρώσει όλο το ποσό μέσω χορηγιών. Καθώς λοιπόν τα μέλη της από 2.500 έφτασαν τις 8.000, το θαύμα είχε ολοκληρωθεί και η Εϊμπάρ όφειλε πλέον να σχεδιάσει το αγωνιστικό κομμάτι για την παρθενική συμμετοχή της κόντρα στους κορυφαίους.

Η συνέχεια μέχρι το καλοκαίρι του 2015 είναι λίγο πολύ γνωστή. Μόνο που πλέον χρόνος δεν υπήρχε για σχεδιασμό. Ο νέος κόουτς, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είχε στη διάθεση του παίκτες για μικρότερη κατηγορία που δεν θα τα κατάφερναν να σταθούν σε υψηλότερες απαιτήσεις. Οι 10 από τους 11 βασικούς της προηγούμενης σεζόν, είτε είχαν μείνει ελεύθεροι, είτε επέστρεψαν στις ομάδες τους μετά από δανεισμό. Και τότε έγινε η απίστευτη κινητοποίηση που οργάνωσε ο πρόεδρος, αποκτώντας 16 παίκτες.

Πλήρωσε μόνο για τον Ιάπωνα εξτρέμ της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, Τακάσι Ινούι. Εκείνα τα 350.000 ευρώ ήταν και τα μοναδικά που δόθηκαν για μεταγραφή. Εννέα αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι και ακόμα επτά με δανεισμό, ενώ υπήρξαν ακόμα έξι που επέστρεψαν μετά από δανεισμό τους σε μικρότερα club. Το φοβερό όμως είναι ότι ο Μεντιλίμπαρ πρόλαβε με το καλημέρα και όλους αυτούς τους άγνωστους μεταξύ τους, τους έκανε ομάδα ανταγωνιστική.

Στο τέρμα ο παλιός Ριέσγο. Σέντερ μπακ οι Ντος Σάντος, Πάντιτς (αλλαγή ο Ράμις) και στα πλάγια οι Χουνκά, Κάπα. Στο κέντρο οι Ντάνι Γκαρθία, Εσκαλάντε και οι τρεις μπροστά τους Ινούι (Αντριάν), Σαούλ Μπερχόν (4 γκολ/ 3 ασίστ)), Κέκο (2/2), με τον Μπόρχα Μπαστόν (βασικός 10/1) και τον Σέρζι Ενριχ (αναπληρωματικός 4/4) στην επίθεση. Μάλιστα οι επτά στους 11 είναι Ισπανοί και από τους επτά, οι πέντε ντόπιοι Βάσκοι. Ολοι τους όμως σχετικά ή και παντελώς άγνωστοι.

Με 30 βαθμούς σε 19 αγωνιστικές η Εϊμπάρ καμαρώνει το φινάλε του πρώτου μισού του πρωταθλήματος στην 6η θέση που οδηγεί στο Europa League. Προφανώς δεν πρόκειται να παραμείνει εκεί, ώστε να βγει στην Ευρώπη, αλλά ο σημαντικός στόχος της σωτηρίας φαίνεται πως έχει επιτευχθεί. Καμία ομάδα στην ιστορία της Primera με τόσους βαθμούς σε τόσα ματς δεν τερμάτισε ποτέ κάτω από την 11η θέση.

Όλα αυτά είναι αρκετοί λόγοι ποδοσφαιρικής ευτυχίας για τους λιγοστούς, μα άκρως ευαισθητοποιημένους οπαδούς της που στριμώχνονται στα πέριξ, αλλά και τα ενδότερα του «Ιπουρούα», του μικρότερου γηπέδου στην κατηγορία. Εκεί όπου ο εκπληκτικός σύνδεσμος οπαδών «Eskozia La Brava» (σ.σ.: Scotland the Brave) επηρεασμένος συνειδητά από τη φιλοσοφία των Σκοτσέζων να τραγουδούν και στην ήττα, κάνει σαματά, φωνάζοντας το δικό τους ισπανοποιημένο… «contra el futbol modernο»!

ΥΓ.: Η Εϊμπάρ φοράει τα μπλαουγκράνα χρώματα επειδή όταν ιδρύθηκε το 1940, τις έκανε δώρο τις δικές της εμφανίσεις η Μπαρτσελόνα!

ΥΓ.1: Οταν το 2001 μία μερίδα οπαδών της Εϊμπάρ παρακολούθησε στη Γλασκώβη έναν αγώνα ράγκμπι της Εθνικής Σκωτία, εντυπωσιάστηκε από το κοινό και υιοθέτησε την οπαδική λογική των highlanders, με συνέπεια στο «Ιπουρούα» να εμφανίζονται πάντα σκωτσέζικες σημαίες!