Παπαγιάννης: Τα οδοιπορικά τον... έστειλαν από τον Ολυμπιακό στον ΠΑΟ (vids)
Ο Παπαγιάννης είναι ξεχωριστή περίπτωση για το ελληνικό μπάσκετ.
Είναι μια περίπτωση που παραπέμπει σε εποχές Κοκολάκη, Φασούλα, τότε που αναδεικνύαμε και κανέναν ψηλό ανάμεσα στους δεκάδες «κοντούς». Ο Παπαγιάννης «βαφτίστηκε» σ' ένα βράδυ «νέος Σαμπόνις», τον αποκαλέσαμε next best thing του ελληνικού μπάσκετ, περισσότερο γιατί το 'χουμε ανάγκη και λιγότερο γιατί το παιδί έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα.
Το ταλέντο του είναι αναμφισβήτητο, οι προδιαγραφές του το ίδιο, αλλά μέχρτι να φτάσει στην καθιέρωση έχει δρόμο να διανύσει.
Οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει τον Παπαγιάννη με τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, κάποιοι άλλοι θυμούνται αμυδρά ότι προήλθε από κολέγιο της ΗΠΑ και ακόμη λιγότεροι θα θυμούνται πως έκανε ντεμπούτο στην Α1 σε ηλικία μόλις 14 ετών, φορώντας τη φανέλα του Περιστερίου.
Στις 6 Ιανουαρίου του 2012 λοιπόν, σαν σήμερα σχεδόν πριν από τρία χρόνια, ο μικρός σε ηλικία 14 ετών και 6 μηνών, έγινε ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία της Α1, κάνοντας μάλιστα ντεμπούτο απέναντι στον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη.
Υπό τις οδηγίες του Αργύρη Πεδουλάκη και με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν στα Δυτικά Προάστια, ο Παπαγιάννης με ύψος 2.10μ. τότε, πρόλαβε να παίξει 6 παιχνίδια στη σεζόν 2011-12, έχοντας συνολικά 5 πόντους και 5 ριμπάουντ συνολικά. Την αμέσως επόμενη χρονιά, ο μικρός πήρε μια δεύτερη ευκαιρία στο Περιστέρι, αλλά ο χρόνος του μειώθηκε αντί να αυξηθεί, με αποτέλεσμα να πάρει τη μεγάλη απόφαση να φύγει για τις ΗΠΑ.
Βεβαίως, το παράδοξο είναι πως ο Παπαγιάννης που τώρα φοράει τα πράσινα, θα μπορούσε κάλλιστα τώρα να φοράει τα «ερυθρόλευκα». Σε ηλικία 14 ετών, πριν πάει στο Περιστέρι, βρέθηκε στον Πειραιά κι αν δεν υπήρχε πρόβλημα τα τα οδοιπορικά του τώρα πιθανότατα να ήταν στην 12άδα των «ερυθρόλευκων».
Ο πατέρας του «μικρού», Κανέλλος Παπαγιάννης με ύψος 2.05μ. παρακαλώ, αξίωσε ένα ποσό για την καθημερινή μετακίνηση του γιου του από τα Μέγαρα, ο Ολυμπιακός αρνήθηκε κι έτσι ο Παπαγιάννης κατέληξε στο Περιστέρι.
Ο Πεδουλάκης ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε τα πρώτα του βήματα και πέραν της καθημερινής προπόνησης με την ανδρική ομάδα, ο Παπαγιάννης είχε ξεχωριστό ατομικό πρόγραμμα με τους συνεργάτες του «Αρτζι». Πήγαινε στο γήπεδο μία ώρα πριν από την προπόνηση των ανδρών, δούλευε ατομικά και αποχωρούσε από το γήπεδο μια ώρα μετά το τέλος της προπόνησης, ολοκληρώντας και την δεύτερη ατομική της ημέρας.
Στο Περιστέρι είχαν μείνει άφωνοι με τα προσόντα του, το προπονητικό τιμ μιλούσε για ένα παιδί που ήταν θέμα χρόνου να βρεθεί στις πρώτες 20 θέσεις του ντραφτ στο ΝΒΑ και άπαντες είχαν μείνει άναυδοι με την πνευματική ετοιμότητα, την εξυπνάδα και την σκληράδα που έβγαζε ο μικρός στο παρκέ. Ο Παπαγιάννης έχει όσο εγωισμό χρειάζεται για να γίνει ο... σκληρός της ρακέτας κι αυτό ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία που έκαναν τους ανθρώπους στο Περιστέρι να πιστέψουν την εξέλιξή του.
Το καλοκαίρι του 2013 ο Παπαγιάννης άφησε την Ελλάδα για να ξεκινήσει το αμερικανικό όνειρο. Πήγε στην Πενσυλβάνια για λογαριασμό του Λυκείου Westtown School και προκάλεσε... πανικό. Δεκαεπτά κολέγια εξέφρασαν ενδιαφέρον για να τον... περιλάβουν, αλλά τελικά υπέκυψε στο ασφυκτικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού, βάζοντας τον πρωτοφανή για τα δεδομένα όρο της υποσχετικής. Στην ουσία, το καλοκαίρι του 2015, ο Παπαγιάννης είχε τη δυνατότητα να αποφασίσει την επιστροφή του στις ΗΠΑ, αλλά τελικά «λύγισε» για δεύτερη φορά από το πρέσινγκ του Παναθηναϊκού και παρέμεινε με σκοπό να κερδίσει τον χρόνο συμμετοχής που είχε στο μυαλό του.
Κατά πολλούς η εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ είναι η απαρχή για να μετατραπεί από τρίτος σε δεύτερος ψηλός. Οσο κερδίζει λεπτά στο παρκέ, τόσο πείθει πως μπορεί να βγάλει εις πέρας την αποστολή για την οποία αποκτήθηκε ο Κούζμιτς. Μπορεί ακόμη να έχει σημαντικά κενά, αλλά το ρεσιτάλ στον αγώνα με την «Ενωση» είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένας πιτσιρικάς σε 10 λεπτά συμμετοχής. Τα λίγα, μεστά και ποιοτικά λεπτά του Παπαγιάννη με τον Τζόρτζεβιτς να παίρνει το ρίσκο, αποτελούν την καλύτερη πνευματική προετοιμασία για ένα παιδί που δεν πρέπει να ψάχνει μόνο το χρόνο, αλλά την παρουσία στο παρκέ την ώρα που η μπάλα «καίει»...
