Η Ξάνθη κατάφερε να βάλει «στοπ» στη τρελή πορεία του ΠΑΟΚ, κρατώντας τον «Δικέφαλο του Βορρά» και πάλι στο… μηδέν, όπως και στο ματς του πρώτου γύρου στην Τούμπα. Εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών του αγώνα, ήταν ο κίπερ της Ξάνθης, Ζίβκο Ζίβκοβιτς, ο οποίος όποτε χρειάστηκε δήλωσε παρών. Όπως κάνει από τη πρώτη στιγμή που βρέθηκε κάτω από την εστία του Ακριτικού συλλόγου, κερδίζοντας με το… καλημέρα φανέλα βασικού. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Σέρβος τερματοφύλακας έχει αποδειχτεί ακρογωνιαίος λίθος της πορείας της Ξάνθης στη σεζόν και αποτελεί μία από τις κορυφαίες μεταγραφές του συλλόγου τα τελευταία χρόνια. Με αφορμή τη νέα του παράσταση, το gazzetta review παρουσιάζει τη ζωή και τα έργα του 28χρονου σινεφίλ τερματοφύλακα από τη Σερβία, που ονειρεύεται να κατακτήσει την κορυφή.

Τα πρώτα, δύσκολα χρόνια...

Μεγάλωσε στην Ούζιτσε, στις όχθες του ποταμού Τζέτινια, περικυκλωμένος από τις Δειναρικές Άλπεις. Μία πόλη που δεν έμαθε να ζει στην ηρεμία, που αποτέλεσε το άνδρο του αντιστασιακού στρατού των Παρτιζανων και που αργότερα, στα τέλη τις δεκαετίας των 90' γνώρισε την «οργή» του ΝΑΤΟ. Ο μικρός Ζίβκο, είδε την πόλη του να καταστρέφεται λίγο μετά τα 10 γενέθλιά του, όταν στις 6 Μαΐου δρόμοι, κυβερνητικά κτήρια και το αεροδρόμιο καταστράφηκαν, με τις βομβιστικές επιθέσεις να σπέρνουν τον τρόμο και να βυθίζουν την πόλη στο πένθος, με αμέτρητες απώλειες αμάχων.

Το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τη διέξοδο για τον Ζίβκοβιτς, που έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στην τοπική Σλόμποντα Ούζιτσα. Δεν άργησε, όμως, να κάνει το ξεπέταγμά του, αφού ξεχώριζε από πολύ μικρή ηλικία και έδειχνε ότι είναι γεννημένος για μεγάλα πράγματα. Μεγάλα, όπως και το όνειρά του... Αυτά που έκανε παρακολουθώντας το πρότυπό του, τον Ίβιτσα Κράλι και έβαζε στόχο να παίξει στην Πρέμιερ Λιγκ και την Εθνική Σερβίας.

Στα 16 του, λοιπόν, μεταπήδησε στις ακαδημίες της Παρτιζάν, ενώ μόλις δύο χρόνια του ήταν αρκετά για να κερδίσει και το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Το αγροτικό του το έκανε στη Τελεόπτικ, ομάδα 3ης κατηγορίας τότε, όπου έκατσε ελάχιστα και πρόλαβε να μετρήσει μόλις 4 συμμετοχές πριν επιστρέψει στην βάση του.

Το ντεμπούτο

Η 8η Δεκεμβρίου του 2007, είναι μία ημερομηνία που θα θυμάται για πάντα, καθώς ο τραυματισμός του Μπόζοβιτς τον έριξε στα βαθιά και έφερε το… πρόωρο ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία. Αγωνίστηκε με τη φανέλα της Παρτιζάν για ένα περίπου ημίχρονο στη νίκη με 5-1 επί της Μπέογκαρντ, χωρίς να νικηθεί από τους αντιπάλους, όμως για το υπόλοιπο της σεζόν δε πήρε άλλη ευκαιρία.

Χρειαζόταν εμπειρίες και για να τις βρει έπρεπε να αφήσει και πάλι τη Παρτιζάν. Επόμενη στάση, η Μέταλακ, στην οποία παρά το νεαρό της ηλικίας του, θα πάρει... σπίτι του τη φανέλα βασικού και θα αποτελέσει ένα από τα βασικά γρανάζια της ανόδου στη μεγάλη κατηγορία. Η Γκόρνι Μιλάνοβατς θα αποδειχτεί κάτι παραπάνω από ένα πέρασμα, είναι σταθμός στην καριέρα του, αφού εκεί θα ανδρωθεί για δύο γεμάτα χρόνια.

Μετά την ολοκλήρωση του δανεισμού του, επιστρέφει για προετοιμασία στη Παρτιζάν, όμως δε θα καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων του συλλόγου. Σύμφωνα με το αρχικό πλάνο, προοριζόταν για αναπληρωματικός του πολύπειρου Ίλιτς, αλλά όλα θα αλλάξουν μέσα στο καλοκαίρι. Την τελευταία στιγμή, θα αποκτηθεί ο Στόικοβιτς και ο Ζίβκοβιτς θα χάσει τον ρόλο του, αφού ήταν η τρίτη επιλογή και πήρε μόλις από μία συμμετοχή σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Η ανάγκη για θαλπωρή και τα γνωστά λημέρια πριν την καθιέρωση

Η λύση, εύκολη... Ένα χρόνο αργότερα, θα πάει ξανά στο «σπίτι» του, την Μέταλακ, με νέο δανεισμό, έχοντας στόχο να βρει τον καλό του εαυτό. Το πέτυχε, εν μέρη, αφού έκανε 13 συμμετοχές, αλλά δε καθιερώθηκε. Τίποτα δεν ήταν ίδιο, όμως, μετά τη μία σεζόν που έλειψε. Ζητώντας, πάντα, την θαλπωρή του «γνώριμου», θα κάνει ακόμα μία επιστροφή, αφού επόμενος σταθμός του, είναι μία ακόμα πρώην, η Τελεόπτικ. Εκεί θα... ξυπνήσει, θα κάνει μέσα σε λίγους μήνες 10 συμμετοχές και τον Οκτώβρη θα πάρει την μεγάλη ευκαιρία.

Ήταν η ώρα της Παρτιζάν, έστω και ως ρεζέρβα. Ο Στόικοβιτς που τον... έδιωξε το '12, ήταν τώρα τραυματίας. Έτσι, άθελά του, επανόρθωνε και του έδινε την μεγάλη ευκαιρία της καριέρας του. Έστω και με μόλις μία συμμετοχή, θα πανηγυρίσει τον 6ο σερί τίτλο της Παρτιζάν. Η μία συμμετοχή θα γίνει 4, αυτές 14 και ύστερα 15, με τον Ζίβκοβιτς να συμπληρώνει 4 σεζόν στην ομάδα, έχοντας ανοδική πορεία, όμως θα θα καταφέρει να καθιερωθεί. Είτε βασικός, όμως, είτε στον πάγκο, θα καταφέρει να σηκώσει 4 κούπες, 3 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο, χτίζοντας το «μενταλιτέ» του νικητή.

Η καλύτερη χρονιά της ζωής του, ήταν το 2015. τότε καθιερώθηκε, επιτέλους, στην αγαπημένη του Παρτιζάν, πανηγυρίζοντας τον Μάιο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, κλήθηκε για πρώτη - και μοναδική έως σήμερα - στην Εθνική Ανδρών, ενώ στη συνέχεια το καλοκαίρι παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του. Όλα έδειχναν ιδανικά... Ξεκίνησε ως πρώτος τερματοφύλακας τη νέα σεζόν, έπαιξε στα ματς για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, έξι στο σύνολο, ενώ ήταν βασικός και σε ακόμα τέσσερα από τα παιχνίδια στο Γιουρόπα. Η Παρτιζάν, όμως, δεν ήταν σε καλό φεγγάρι. Η πολύ κακή εικόνα της, ειδικά στα μετόπισθεν, εκθέτει τον Ζίβκοβιτς, ενώ με την αλλαγή στη τεχνική ηγεσία θα τεθεί εκτός πλάνων. Όλα έχουν γυρίσει τούμπα! Το κοντέρ μέχρι τότε έχει γράψει 14 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, όμως μετά...

Ξαφνικά, από εκεί που έβλεπε να έρχεται η ώρα που με τόση υπομονή περίμενε, βρίσκεται να κάνει προπονήσεις με την ομάδα Νέων! Ακόμα και τότε, όμως, όπως παραδέχονται με θαυμασμό στη Παρτιζάν, υπήρξε ένας κύριος... Χωρίς αιχμές, χωρίς δηλώσεις ή διαρροές στον Τύπο, παρέμεινε «αθόρυβος» για να μη κάνει κακό στην ομάδα. Ένας πραγματικός κύριος. Η στάση του εκτιμήθηκε απόλυτα και έτσι το καλοκαίρι, όταν ο ατζέντης του έφερε πρόταση από την Ελλάδα και την Ξάνθη, δεν υπήρξε εμπόδιο από την ομάδα. Ήταν ελεύθερος να πάει εκεί που θα επιλέξει, εκεί που πίστευε ότι θα σώσει την καριέρα του.

Η ζωή στην Ξάνθη

Το καλοκαίρι αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να δοκιμάσει την τύχη του εκτός Σερβίας, με την Ξάνθη να είναι η εκλεκτή, αλλά και τυχερή όπως αποδεικνύεται. Το μεγάλο, αυτό, βήμα, ήρθε σε μία ξεχωριστή περίοδο της ζωής του, αφού όταν έδινε τα χέρια με τους Ακρίτες, η γυναίκα του ήταν έτοιμη να φέρει στον κόσμο τον καρπό του έρωτά τους. Αυτό, όμως, δεν ήταν ικανό να του κόψει τον δρόμο, αφού ο Ζίβκοβιτς ήταν αποφασισμένος για την αλλαγή. Να αφήσει για πρώτη φορά την θαλπωρή, που τόσες φορές στη καριέρα του αναζήτησε και να ταξιδέψει στο άγνωστο.

Στην νέα του ομάδα, λοιπόν, δε κέρδισε μόνο τη θέση βασικού, αλλά και τις καρδιές των συμπαικτών του. Ένα από τα πιο συμπαθητικά άτομα, όπως τονίζουν όλοι στην ομάδα, που πέρα από το ταλέντο του, επενδύει και στη σκληρή δουλειά. Εργατικός, αλλά και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, είναι από τους… πλακατζίδες, έχοντας ταυτόχρονα και το ιδανικό μέτρο, αφού ποτέ δε ξεφεύγει.

Αληθινός, αυτή θα ήταν η ιδανική περιγραφή, σύμφωνα με τους ανθρώπους της Ξάνθης, αν ζητούσες μία λέξη που να χαρακτηρίζει τον Ζίβκο. Ένα μεγάλο παιδί, με μία τεράστια καρδιά. Που πέρα από τον Λάζιτς, με τον οποίο περνάει τις περισσότερες ώρες του ελεύθερου χρόνου του, κάνει πολύ παρέα και με τους μικρούς, τους οποίους θέλει να βοηθήσει. Μαζί τους πάει στο σινεμά, μία από τις αγαπημένες του συνήθειες ή για μπιλιάρδο. Και φυσικά στις προπονήσεις, ειδικά τους νεαρούς τερματοφύλακες, τους οποίος καθοδηγεί με την εμπειρία του, βοηθώντας τους να βάλουν τις βάσεις για μία πετυχημένη καριέρα.