Λένε πως οι τερματοφύλακες είναι σαν το κρασί. Οσο περνάνε τα χρόνια, γίνονται όλο και πιο μεστοί και αυτό απέδειξε πρόσφατα ο Λουίτζι Τσέναμο. Το αν είναι καλός ή όχι πορτιέρο δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς ή να περιμένει κάποιος την εμφάνιση της Κυριακής για να το καταλάβει. Οταν και στο ντέρμπι της Football League κόντρα στον Αρη... κατέβασε ρολά με αποκορύφωμα την απόκρουσή του στο πέναλτι του Καπνίδη στις καθυστερήσεις. Ετσι η Λαμία κράτησε την πολύτιμη για τη συνέχεια νίκη (1-0). Απλά προσέθεσε ακόμη έναν κρίκο στην πετυχημένη πορεία του, η οποία ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια στο Αιγάλεω. Οταν και αρχίσαμε να μαθαίνουμε για ένα 17χρονο παιδί, που έχει γεννηθεί στη Γερμανία με ελληνική καταγωγή και ρίζες από τη Νάπολι. Πάρα πολύ επικίνδυνος συνδυασμός...

Τα χρόνια πέρασαν και ο 37χρονος πλέον πορτιέρο μετά από σερί σεζόν στη μεγάλη κατηγορία με Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Ξάνθη, «κατηφόρισε» στη δεύτερη για χάρη της Λαμίας. Μην βιαστείτε να πείτε πισωγύρισμα. Πήγε σε ένα μαγαζί-γωνία έστω και στη Football League που... απειλεί να κάνει την έκπληξη και να ανέβει στα «σαλόνια». Αρκετά όμως με τους προλόγους. Αλλωστε μετά από τόσα χρόνια μπάλας, δεν θα μάθουμε τώρα το who is who του έμπειρου keeper. Τον γνωρίζουν και οι πέτρες. Ας επικεντρωθούμε τι έγινε χθες, στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς με τους «κίτρινους». Που ίσως στο φινάλε της σεζόν, όταν γίνει το ταμείο, να κρίνουν μία κατηγορία.

Ο ρέφερι Καλογερόπουλος καταλογίζει την εσχάτη των ποινών σε χέρι του Ομο και ενώ οι περισσότεροι στην ομάδα του αισθάνονται – και λογικά – την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους, εκείνος πάει... βολίδα στον πάγκο. Οχι τυχαία. Εκεί είναι ο Σπύρος Χριστόπουλος, προπονητής τερματοφυλάκων της Λαμίας, που μελετά κάθε αντίπαλό της. Η προτροπή του είναι σαφής. «Περίμενέ το (σ.σ. το πέναλτι) στην αριστερή πλευρά σου». Ως εδώ όλα καλά, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Κάπου εκεί μίλησε η εμπειρία του Τσέναμο. Για όσους πρόσεξαν, η φορά του σώματός του και ο τρόπος που περιμένει το σφύριγμα του ρέφερι πριν την εκτέλεση, «μεταφράζεται» πως θέλει να πέσει αριστερά, ώστε αυτό να εκληφθεί ως «μπλόφα» του. Οτι δηλαδή δείχνει μεν πως θα επιλέξει εκείνη την πλευρά, αλλά τελικά θα βρεθεί στην άλλη. Για τους γνωρίζοντες είναι κάτι που πράττουν συχνά οι πορτιέρο, οι οποίοι το ονομάζουν «προσποίηση». Εάν ξέρουν πως ένας αντίπαλος σουτάρει ως επί το πλείστον σε μία συγκεκριμένη γωνία, τότε αφήνουν ξεκάθαρα να εννοηθεί πως θα πέσουν σε αυτή, ώστε να τον κάνουν να πιστέψει ότι «μπλοφάρουν» - δεν είναι... λογικό να δείχνεις τις προθέσεις σου τόσο απροκάλυπτα - και εκείνος τελικά να μην αλλάξει... συνήθεια. Μπερδευτήκατε; Μάλλον. Αλλά κάτι τέτοιες λεπτομέρειες είναι που κάνουν την διαφορά και χαρίζουν... ανόδους και επιτυχίες.

Οσο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, μετά από περίπου δύο δεκαετίες στα γήπεδα έλεγε σε όποιον του έδινε συγχαρητήρια πως «αυτή ήταν μία από τις κορυφαίες επεμβάσεις της καριέρας μου, αν όχι η κορυφαία. Λόγο της κρισιμότητας του αγώνα, των δεδομένων του και γενικά των συνθηκών του ματς». Για να το μεταφέρει έτσι σε φίλους και γνωστούς ένας παίκτης που έχει αγωνιστεί μεταξύ άλλων στο Γιουρόπα Λιγκ, κάτι θα ξέρει...