5 ιαπωνικά σπορ μοντέλα που έγραψαν ιστορία

Mπορεί να ακούγεται παράξενο, όμως οι άνθρωποι της Ferrari και της Porsche δεν θεωρούσαν τη δεκαετία του 90 βασικούς τους αντιπάλους τη McLaren ή τη Mercedes – AMG. Εκείνοι την εποχή οι μεγάλοι τους ανταγωνιστές προέρχονταν από την Ιαπωνία και έφεραν λογότυπα των Honda, Mazda, Mitsubishi, Nissan και Toyota. Προς άρση κάθε παρεξήγησης, μιλάμε για αυτόνομα σπορ αυτοκίνητα και όχι για εκδόσεις εκρηκτικών επιδόσεων βασισμένες σε μοντέλα μαζικής παραγωγής, όπως για παράδειγμα το Mitsubishi Lancer EVO ή το Subaru Impreza WRX STi.

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 εισέβαλαν ορμητικά στην ευρωπαϊκή αγορά ιαπωνικά μοντέλα με δυναμικό ντιζάιν, προηγμένες τεχνολογίες, παροιμιώδη αξιοπιστία και σε πολύ προσιτότερες τιμές από τα ιταλικά ή τα γερμανικά αυτοκίνητα υψηλών επιδόσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ήταν σε θέση να ξεπεράσουν θρυλικά ονόματα, όπως η Porsche και η Ferrari. Ήταν η εποχή, που τα σπορ μοντέλα made in Japan προκαλούσαν σοκ στους Ευρωπαίους με τεχνολογίες, όπως οι κινητήρες Βάνκελ, οι προσαρμοζόμενες αναρτήσεις και τα ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα.

Τώρα πλέον θεωρούνται αυτοί οι εκπρόσωποι από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου κλασικά μοντέλα και έχουν πολλούς φανατικούς φίλους, μάλιστα ορισμένα από αυτά είναι σπάνια και περιζήτητα, γι αυτό κοστίζουν πανάκριβα. Εμείς ξεχωρίσαμε πέντε τέτοια αυτοκίνητα, που αντιπροσωπεύουν ακριβοδίκαια ισάριθμες μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της Ιαπωνίας. Απολαύστε υπεύθυνα!

Νissan 300ZX

Αναφερόμαστε στη δεύτερη γενιά του 300ΖΧ, η οποία κατασκευαζόταν μεταξύ 1989 και 2000, όμως στην Ευρώπη κυκλοφόρησε μεταξύ 1990 και 1995. Το πισωκίνητο μοντέλο ζύγιζε περίπου 1.600 έως 1.700 κιλά και διέθετε τετρακίνηση και αφαιρούμενη σκληρή οροφή Targa. Ο τρίλιτρος Biturbo κινητήρας απέδιδε 283 ίππους ισχύ και 388 μέγιστη ροπή στρέψης, ενώ το σπορ κουπέ επιτάχυνε από στάση έως 100 χλμ./ώρα σε έξι δευτερόλεπτα και έπιανε τα 250 χλμ./ώρα τελική. Το 300ΖΧ πέρασε –μεταξύ άλλων- στην ιστορία εξαιτίας των καταπληκτικών του αναρτήσεων, αν και ο V6 κινητήρας του είχε αποδειχθεί σχετικά ευπαθής.

Μitsubishi 3000GT

Εκτός Ιαπωνίας κυκλοφόρησε ως 3000GT, όμως στην πατρίδα του λανσαρίστηκε ως GTO, όπως δηλαδή και ένα από τα γνωστότερα μοντέλα της Ferrari. Κατασκευαζόταν μεταξύ 1990 και 2000 και διέθετε έναν V6 Βiturbo βενζινοκινητήρα χωρητικότητας τριών λίτρων με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους και 300 ίππους, οι οποίοι έγιναν από το 1994 και μετά 320. Το μοντέλο της Mitsubishi αποτελούσε ένα θαύμα τεχνολογίας για την εποχή του, καθώς διέθετε τετρακίνηση, ηλεκτρονικό μπλοκέ διαφορικό πίσω, προσαρμοζόμενες αναρτήσεις και ενεργές αεροτομές εμπρός και πίσω. Το 3000GT δεν εκπροσωπούσε τη σκληροπυρηνική σχολή των ιαπωνικών κουπέ, καθώς ήταν σχετικά βαρύ (περίπου 1.800 κιλά) και διέθετε μαλακές αναρτήσεις, οπότε είχε περισσότερο τον χαρακτήρα ενός γρήγορου αυτοκινήτου υψηλού τουρισμού.

Μazda RX-7

To Μazda RX-7 - και ιδίως η τελευταία γενιά του μετά το 1992 – ανήκει στους κλασικότερους εκπροσώπους των σπορ κουπέ made in Japan εκείνης της εποχής. Ο Biturbo Βάνκελ κινητήρας του έκανε το RX-7 πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Οι 239 ίπποι του (που έφτασαν τους 280 στο τελευταίο στάδιο εξέλιξης) και τα 294 Nm μέγιστης ροπής δεν εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα στα χαρτιά, όμως σε συνδυασμό με τις συγκρατημένες διαστάσεις και τα μόλις 1.300 κιλά βάρους έκαναν το εμβληματικό μοντέλο της Mazda πολύ γρήγορο. Ετσι επιτάχυνε από μηδέν έως 100 χλμ./ώρα σε 5,2’’ και ανταγωνιζόταν στα ίσια τις Porsche της εποχής του. To RX-7 διέθετε περιορισμένους χώρους, σκληρές αναρτήσεις και –ως γνήσιος εκπρόσωπος των Βάνκελ- κατάπινε με βουλιμία τη βενζίνη, με τη μέση κατανάλωση να κυμαίνεται συνήθως γύρω στα 17 λίτρα ανά 100 χλμ. ή και ακόμη υψηλότερα. Οι τιμές του στην αγορά των κλασικών αυτοκινήτων έχουν πάρει τα ύψη, καθότι πολύ σπάνιο και δυσεύρετο.

Honda NSX

To Ηοnda NSX, που κατασκευαζόταν μεταξύ 1990 και 2005, αποτελεί κατά πολλούς τον άτυπο βασιλιά των ιαπωνικών σπορ αυτοκινήτων. Από τη μία, επειδή συνέβαλε στην εξέλιξή του ο ίδιος ο Άιρτον Σένα και από την άλλη επειδή ήταν τεχνολογικά προηγμένο και εντυπωσίαζε στυλιστικά. Στόχος των μηχανικών της Honda ήταν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο υψηλών επιδόσεων με καλύτερη αναλογία ιπποδύναμης/κιλών από τις Porsche 911 και Ferrari 348. Για να το πετύχουν, έγινε το NSX το πρώτο ιαπωνικό μοντέλο παραγωγής φτιαγμένο σε μεγάλο βαθμό από αλουμίνιο, ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα των περίπου 1.400 κιλών βάρους του αμαξώματος δεν δικαίωσε απόλυτα τους υπεύθυνους της εταιρείας. Το NSX απευθυνόταν κατά κύριο λόγο στην αμερικανική αγορά, γι αυτό και διέθετε σχετικά μαλακές αναρτήσεις, ενώ ήταν και αρκετά άνετο στον δρόμο. Από την άλλη πλευρά βέβαια, εντυπωσίαζε με έναν V6 τρίλιτρο κινητήρα, κεντρικά τοποθετημένο και με 274 ίππους ισχύ, χάρη στους οποίους πραγματοποιούσε την επιτάχυνση 0 – 100 χλμ./ώρα σε 5,9’’ και έπιανε τα 270 χλμ./ώρα τελική.

Τοyota Supra

Για τους φίλους της Supra εμφανίζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον το μοντέλο τέταρτης γενιάς από το 1992 έως το 2002. Το ιαπωνικό κουπέ κυκλοφόρησε και σε μία ιδιαίτερα δημοφιλή εκδοχή με σκληρή οροφή Targa σε συνδυασμό με Biturbo μοτέρ. Ο εξακύλινδρος σε σειρά είχε χωρητικότητα τριών λίτρων, απέδιδε 330 άλογα και 441 Νm ροπή στρέψης και εκτόξευε το αυτοκίνητο από στάση έως 100 χλμ./ώρα σε μόλις 5,1’’. Στις τεχνολογικές ιδιαιτερότητες της Supra καταχωρείται η ενεργητική μπροστινή αεροτομή, ωστόσο το αυτοκίνητο έγινε κυρίως γνωστό χάρη στο τεράστιο πίσω σπόιλερ. Το βάρος του αμαξώματος ξεπερνά λίγο τα 1.600 κιλά, με αποτέλεσμα να μιλάμε περισσότερο για ένα μοντέλο της σχολής υψηλού τουρισμού παρά για ένα σκληροπυρηνικό σπορ κουπέ.