Πέντε μοντέλα που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους (pics)

Το αυτοκίνητο αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο προϊόν. Σε αντίθεση για παράδειγμα με τις ηλεκτρικές συσκευές και άλλα προϊόντα, που του επιλέγουμε με ορθολογικά κριτήρια, στο αυτοκίνητο υπεισέρχεται και ο παράγοντας συναίσθημα.

Ετσι δένεσαι μαζί του, σου αρέσει ή το απεχθάνεσαι ανάλογα με τον σχεδιασμό του, δίνεις έμφαση στην αίσθηση οδήγησης και τελικά πέφτεις στον έρωτά του, χωρίς να μπορείς να εξηγήσεις ακριβώς τους λόγους.

Τα πέντε μοντέλα, που επιλέξαμε, πρόκειται ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίες αποδείχθηκε, ότι ήταν τελικά –για τον ένα ή άλλο λόγο- μπροστά από την εποχή τους, ασχέτως αν «δεν έπιασαν» εμπορικά.

Επειδή πρόκειται πάντως για εντελώς υποκειμενικό θέμα, θα θέλαμε να μας γράφατε κι εσείς, ποιο ή ποια μοντέλα είχαν κατά την προσωπική σας άποψη αυτή την ιδιαίτερη νότα, ώστε να μείνουν χαραγμένα στη μνήμη σας.

Αυτές είναι οι δικές μας επιλογές.

Fiat Multipla

Δεν υπάρχει λίστα με τα ασχημότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών, η οποία δεν περιλαμβάνει το Fiat Multipla. Η ασχήμια του ήταν ωστόσο τόσο μεγάλη, ώστε έγινε τέχνη, οπότε το ιταλικό πολυμορφικό κατέλαβε περίοπτη θέση στο φημισμένο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Αναμφίβολα, ένα από τα πιο παρεϊστικα μοντέλα, που κυκλοφόρησαν ποτέ χάρη στις δύο τριθέσιες σειρές καθισμάτων εμπρός και πίσω!

Audi A2

Ξεκίνησε με τη φιλοδοξία να ανατρέψει τα δεδομένα στη μικρή κατηγορία, όμως στην πορεία αποδείχθηκε πολύ ακριβό σε αγορά και επισκευές, οπότε δεν απέκτησε ποτέ διάδοχο μοντέλο. Το αλουμινένιο μίνι διέθετε ένα κλειστοφοβικό ντιζάιν με γραμμές coupe και στοιχεία πολυμορφικού, ενώ η ντιζελοκίνητη έκδοση αρκούταν σε μόλις 2,99 λίτρα καύσιμο ανά 100 χλμ. Πάντως παραμένει ένα μοντέλο ορόσημο στην ιστορία της Audi.

Aston Martin Cygnet

Η ιδέα της δημιουργίας ενός μινιμαλιστικού μοντέλου υψηλότατων προδιαγραφών (και τιμών) με το σήμα μίας εταιρείας κύρους, όπως η Aston Martin, δεν βρήκε τελικά ανταπόκριση από το κοινό. Ίσως ένας λόγος να ήταν, ότι η Cygnet βασιζόταν στο «λαϊκό» και ταπεινό Toyota iQ, ωστόσο οι τιμές της ξεκινούσαν από περίπου 40.000 ευρώ και στις φουλ εκδόσεις ξεπερνούσαν τις 50.000 ευρώ. Η παραγωγή της διάρκεσε μόνον δύο χρόνια στη διάρκεια των οποίων πωλήθηκαν 593 τέτοια αυτοκίνητα, ενώ ο αρχικός στόχος μιλούσε για 4.000 μονάδες τον χρόνο.

Daihatsu Copen

Το διθέσιο Cabrio εισαγόταν αρχικά στην Ευρώπη μόνον ως δεξιοτίμονο και αργότερα απέκτησε και αριστεροτίμονες εκδόσεις. Είχε μήκος 3,4 μ. και αλουμινένια οροφή, που καταλάμβανε όλον τον χώρο αποσκευών, όταν ήταν κατεβασμένη. Το Copen ήταν η επιτομή του μινιμαλισμού στα ανοιχτά μοντέλα, είχε ένα δικό του μικρό, αλλά φανατικό, κοινό, όμως ήταν απαγορευτικά ακριβό με βάση τις προδιαγραφές του. Τελικά διακόπηκε η παραγωγή του, όμως στη συνέχεια αποσύρθηκε και η ίδια η Daihatsu από την Ευρώπη.

Ford Ka

Ένα μοντέλο με αμφιλεγόμενο ντιζάιν, αν και οι Ιταλοί –που φημίζονται για το στυλ τους- το βράβευσαν το 1996 ως το ωραιότερο αυτοκίνητο στον κόσμο. Το Ka πρώτης γενιάς μοιάζει με μπίλια πάνω σε ρόδες και αποτελεί τυπικό εκπρόσωπο του αυτοκινητιστικού ντιζάιν τη δεκαετία του ’90. Εξελίχθηκε σε ένα cult μίνι, ενώ κυκλοφόρησε επί δώδεκα χρόνια, πριν λανσαριστεί ο διάδοχός του, ενώ υπήρξαν και γρήγορες εκδόσεις με κινητήρα 1,6 λίτρων και 95 άλογα, οι οποίες συνδυάστηκαν με κλειστό και ανοιχτό αμάξωμα και ονομάζονταν αντίστοιχα Sportka και Streetka.