H άνοδος και η πτώση των Ελληνικών αγώνων (vid)

Όσοι είχαν την τύχη να ζήσουν από κοντά τους Ελληνικούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια σίγουρα αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μεγάλη απογοήτευση. Οι Ελληνικοί αγώνες απλά έχουν εξαφανιστεί μαζί με τους χιλιάδες θεατές που κάποτε είχαν. Μόνο η ανάβαση Ριτσώνας διατηρεί το ενδιαφέρον, λίγο γιατί είναι κοντά στην Αθήνα και λίγο γιατί αποτελεί ένα «ιβέντ» που συνδυάζει θέαμα και κυριακάτικη έξοδο.

Τα σιρκουί στις λίγες πίστες που έχουμε είναι σκιά του εαυτού τους, με μερικούς δεκάδες (συγγενείς) θεατές και τα ράλλυ δεν έχουν πια κανένα ενδιαφέρον καθώς κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που τρέχουν.

Πριν αρχίσω να απαριθμώ τους φορείς που φταίνε γι αυτή την κατάντια, πρέπει να εξηγήσω μερικά πράγματα για τους αγώνες γενικότερα.

Οι αγώνες αυτοκινήτου είναι ένα αθλητικό γεγονός όπως είναι οι αγώνες ποδοσφαίρου ή οι αγώνες μπάσκετ. Είναι ένα πολύχρωμο, φασαριόζικο, εντυπωσιακό θέαμα που περιέχει τεχνολογία, θέαμα και ανταγωνισμό. Ωστόσο το ενδιαφέρον είναι μηδενικό, οι τύποι που τρέχουν είναι άγνωστοι, τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι μονόχρωμα δίχως αυτοκόλλητα γνωστών χορηγών.

Δίχως lifestyle υπόβαθρο, οι αγώνες αυτοκινήτου είναι μια μάζωξη μιας παρέας που κάνει γύρω γύρω.

Οι αγώνες ράλλυ τον προηγούμενο αιώνα... είχαν μεγάλο ενδιαφέρον καθώς μια σειρά πρωτοκλασσάτων γνωστών οδηγών, έπαιρνε τα βουνά και αντιμετώπιζε τους ξένους οδηγούς επί ίσοις όροις. Οδηγοί-Πρωταθλητές όπως οι Τζίγγερ (Γιάννης Βαρδινογιάννης), Άρης Βωβός, Γιώργος Μοσχους, Ιαβέρης, Stratissino, Κύρκος, «Λεωνίδας» (Αλέξανδρος Μανιατόπουλος), Μοσχούτης αλλά και δεκάδες άλλοι έδιναν ουσία και μετέδιδαν glamour στο σπορ, με τους φανταχττερούς χορηγούς τους και το ενδιαφέρον που υπήρχε γύρω τους. Σήμερα δεν υπάρχουν τα γνωστά ονόματα που να τρέχουν στους αγώνες.

Στις πίστες υπήρχαν οι αγώνες μονομάρκας όπου η Seat για πολλά χρόνια, η Νissan, αλλά και η Toyota με το αξέχαστο Yaris Cup μάζευε κόσμο και εξασφάλιζε θέαμα καθώς τα όμοια αυτοκίνητα σε απόδοση «ανακατεύουν την τράπουλα» και δίνουν συνεχώς νέους νικητές και μετατρέπουν την πίστα σε ριγκ. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας αγώνας μονομάρκας και δεν εμπλέκεται καμιά εταιρεία αυτοκινήτου επίσημα με τους αγώνες.

Βρισκόμαστε λοιπόν σχεδόν στο μηδέν. Και αυτό είναι καλό γι αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Αν κάποιοι σοβαρά ασχοληθούν τότε ίσως να γίνει κάτι που αμέσως θα φανεί καθώς θα ξεκολλήσουμε από το μηδέν αυτής της στιγμής.

Τι φταίει; Δύσκολο να το απαντήσεις με ελαφρά την καρδία. Πολλοί είναι οι λόγοι της απαξίωσης αλλά ο βασικότερος είναι η έλλειψη υποδομών και ενημέρωσης.

Δεν υπάρχουν πίστες με ωραία χάραξη και εξασφαλισμένο σημείο θέασης, δεν υπάρχουν αγώνες και δεν υπάρχουν αγωνιζόμενοι αφού δεν υπάρχουν χορηγοί. Βέβαια εδώ μπαίνουμε σε ένα ατέρμονο «σπιράλ» καθώς ο οποιοσδήποτε χορηγός θα πει (με το δίκιο του) πως δεν εισέρχεται στον χώρο των αγώνων αυτοκινήτου καθώς δεν υπάρχουν θεατές, οπότε γιατί να μην επενδύσει τα χρήματά του κάπου άλλου.

Δεν υπάρχει ενημέρωση. Τα περιοδικά, τα sites, η τηλεόραση δεν ασχολείται με τους Ελληνικούς Αγώνες. Και ο λόγος είναι πως δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες/επισκέπτες/τηλεθεατές. Και αυτό όσο και αν πονάει είναι μια πικρή αλήθεια. Και δεν υπάρχει ενδιαφέρον γιατί χάθηκε η μαγεία από τους αγώνες. Έγιναν μια σούπα που κατάντησαν, από ένα φαντασμαγορικό προϊόν, μια μάζωξη μερικών γραφικών που κάνουν γύρω-γύρω. Και αυτό δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

Δεν υπάρχουν οδηγοί-celebrities που να τραβήξουν τον απλό κόσμο στο σπορ. Την δεκαετία του '60 είχαμε τους τραγουδιστές και ηθοποιούς που είχαν ασχοληθεί σοβαρά, όπως ο Κόκοτας, ή ο Μπάρκουλης (Θεός σχωρέστον) και τις δεκαετίες 80-90-00 όλους αυτούς που προανέφερα παραπάνω. Σήμερα σιωπή. Κι αν κάποιος γνωστός τρέξει δεν το μαθαίνει κανείς ώστε να πάει να τον δει αν και ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη...

Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να αλλάξει ριζικά η οργανωτική νοοτροπία στους Ελληνικούς αγώνες. Εκ βάθρων.

Πρέπει να υπάρξει προϊόν ώστε να έρθουν θεατές. Και το προϊόν μπορεί να είναι το πρωτάθλημα ράλλυ ή ακόμα πιο εύκολα το πρωτάθλημα ταχύτητας. Σε περισσότερες από 3 πίστες όμως, τις γνωστές Μέγαρα, Τρίπολη και Σέρρες. Μπορεί να προστεθεί η Ρόδος (στο παλιό αεροδρόμιο), το Τυμπάκι στην Κρήτη (στο παλιό αεροδρόμιο) και το Τατόι. Και τότε να έχεις κάτι στα χέρια σου... Στη συνέχεια πρέπει να εξασφαλίσεις κοινό. Ως οργανωτής να μιλήσεις με την ΕΡΤ ή τον COSMOTE TV και να εξασφαλίσεις τηλεθέαση (και να δημιουργήσεις και γι αυτούς ένα προϊόν που μπορεί να ενδιαφέρει διαφημιζόμενους). Και μόλις εξαφαλίσεις κοινό τότε θα μπορείς να εξασφαλίσεις χορηγούς για τον αγώνα. Και μόλις εξασφαλίσεις χορηγούς για τον αγώνα, τότε πολύ πιθανόν να ενδιαφερθούν και οι Ελληνικές αντιπροσωπείες αυτοκινήτου να συμμετέχουν ενεργά με προσφορά αυτοκινήτων για το ENIAIO ή για πρόσθετα πρωταθλήματα CUP και μόλις ενδιαφερθούν οι εταιρείες αυτοκινήτου, τότε θα ενδιαφερθούν και τα εξουσιοδοτημένα τους μεγάλα καταστήματα. Και μόλις συμβεί αυτό και υπάρχουν κίνητρα, τότε θα ενδιαφερθούν και πολλοί οδηγοί, ίσως και κάποιοι γνωστοί ηθοποιοί-τραγουδιστές... με λίγο σπρώξιμο, ιδίως αν υπάρχει τηλεθέαση. Και μόλις συμβεί αυτό θα έρθουν και τα πρωινάδικα στους αγώνες και έτσι... θα επιστρέψουν και οι θεατές και οι αναγνώστες.

Πως μπορεί να γίνουν όλα αυτά; Μα με όραμα, με σχέδιο και αυστηρό πρόγραμμα.

Το δυστύχημα είναι πως όταν είσαι απασχολημένος με τα διοικητικά, με τους δικαστικούς αγώνες που έχεις εμπρός σου και με το πόσα χρωστάει στο ΙΚΑ η ΕΛΠΑ, δεν μπορείς να έχεις όραματα και μακροπρόθεσμους οργανωτικούς σχεδιασμούς._