Τι σημαίνει το Brexit για την αγορά αυτοκινήτου;

Η απόφαση του λαού της Βρετανίας για έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. είναι δεδομένη. Ήδη, δρομολογήθηκαν πολιτικές εξελίξεις με την ανακοίνωση της παραίτησης του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, αλλά και οικονομικές με την ταχύτατη πτώση των χρηματιστηριακών αξιών σε όλο τον κόσμο και την απομείωση της στερλίνας.

Όσον αφορά στην τεράστια βιομηχανία αυτοκινήτου της χώρας, όπου δραστηριοποιούνται δεκάδες ξένοι και εγχώριοι κατασκευαστές, ήταν προφανές πολύ πριν το δημοψήφισμα πως κανείς τους δεν επιθυμούσε το Brexit. Σε σχετική έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί το Μάρτιο ανάμεσα σε στελέχη μεγάλων βιομηχανιών αλλά και μικρότερων εμπορικών επιχειρήσεων αυτοκινήτου, σε ποσοστό 77% υπερίσχυσε τη άποψη της παραμονής της χώρας στην Ε.Ε.

Σε επίπεδο δηλώσεων, Nissan και Toyota είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Bremain, ενώ οι περισσότερες από τις υπόλοιπες (Honda, BMW, Jaguar, Land Rover για να αναφέρουμε μόνο τις μεγαλύτερες) είχαν κρατήσει μια στάση Πόντιου Πιλάτου: ότι πει ο λαός.

Ο λαός είπε και τώρα οι κατασκευαστές προσπαθούν να μεταφράσουν τις επιπτώσεις της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. Το γενικότερο κλίμα δίνει ανάγλυφα μια δήλωση της BMW, που αναφέρει ότι «διανύουμε μια περίοδο αβεβαιότητας». Συνεχίζοντας στη δήλωσή της, η γερμανική εταιρεία αναφέρει: «Δεν μπορούμε να ξέρουμε τώρα τι θα σημάνει για τη λειτουργία των μονάδων μας στη Βρετανία η έξοδος της χώρας από την Ε.Ε. Αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τις διμερείς εμπορικές συμφωνίες (Ε.Ε. – Βρετανίας), που θα προκύψουν ως αποτέλεσμα της παύσης ισχύος του κοινοτικού δικαίου».

Ακριβώς εδώ είναι και το κλειδί του μέλλοντος της βιομηχανίας αυτοκινήτου στη Βρετανία. Τα εργοστάσια έχουν μια συνεχή σχέση αλληλεπίδρασης με την Ε.Ε., καθώς εισάγουν μέρη ή πρώτες ύλες και εξάγουν έτοιμο προϊόν. Έτσι, οι όποιοι δασμοί πιθανώς επιβληθούν ή δεν επιβληθούν, θα επηρεάσουν ή όχι την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων που παράγονται στη Γηραιά Αλβιώνα και φυσικά την τύχη των ίδιων των εργοστασίων αλλά και των όποιων επενδύσεων θα μπορούσαν να γίνουν.

Το διάστημα ισχύος των κοινοτικών διατάξεων, που προβλέπει η συνθήκη αποχώρησης μιας χώρας από την Ε.Ε., είναι δύο χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα, αυτές οι διατάξεις –εδώ μας ενδιαφέρουν οι εμπορικές- θα πρέπει να έχουν αντικατασταθεί από διμερείς συμφωνίες. Αυτές μπορεί να είναι ακόμα πιο συμφέρουσες από τις σημερινές, ή, αντίθετα, πιο επαχθείς.

Το δεύτερο σενάριο ωστόσο δεν φαίνεται ως πιθανό. Στη Μεγάλη Βρετανία συμφέροντα έχουν κυρίως ξένοι όμιλοι, όπως όλοι οι μεγάλοι Ιάπωνες και Γερμανοί κατασκευαστές αυτοκινήτων. Έτσι, είναι σίγουρο ότι θα πιέσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μην αλλάξει τίποτα σχεδόν στις εμπορικές συναλλαγές της με την Βρετανία ή, αν το κάνει, αυτές να μην θίγουν τα συμφέροντά τους.

Μέχρι όμως να λειτουργήσει το lobbying, να ξεκαθαρίσει η κατάσταση της επόμενης ημέρας στην πολιτική εκπροσώπηση της χώρας και να σταθεροποιηθούν οι αγορές από το σοκ, όπως αναφέρει και η BMW θα πρέπει να περάσει ίσως και μια εκτεταμένη χρονικά «περίοδος αβεβαιότητας».