Τα... θύματα του τοίχου των πρωταθλητών (vids)

Νίκος Τσιώκος
Τα... θύματα του τοίχου των πρωταθλητών (vids)
Στην πίστα «Ζιλ Βιλνέβ» του Καναδά υπάρχει ο περίφημος τοίχος των πρωταθλητών, ο οποίος έχει αρκετά... θύματα. Από τους Μίκαελ Σουμάχερ, Σεμπάστιαν Φέτελ μέχρι τους Τζένσον Μπάτον, Ζακ Βιλνέβ.

Λέγεται ο τοίχος των πρωταθλητών και όχι άδικα! Πρόκεται για τον τοίχο που βρίσκεται στην έξοδο του σικέιν στην τελευταία στροφή της πίστας «Ζιλ Βιλνέβ» στον Καναδά. Στο περασμένο Γκραν Πρι στο Μόντρεαλ δεν ήταν λίγοι οι πιλότοι που πέρασαν οριακά, ενώ ο Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ δεν τον γλίτωσε στη δεύτερη περίοδο των κατατακτηρίων δοκιμών.

Βέβαια, κατά το παρελθόν είχε αρκετά... θύματα, μερικά εκ των οποίων ήταν παγκόσμιοι πρωταθλητές (γι' αυτό και η ονομασία). Ο λόγος για τους Ζακ Βιλνέβ, Ντέιμον Χιλ, Μίκαελ Σουμάχερ, Τζένσον Μπάτον και Σεμπάστιαν Φέτελ.

Μάλιστα, ο Βιλνέβ είχε δύο ατυχήματα εκεί, ενώ το 1999 ήταν η... χρονιά του εν λόγω τοίχου, με δεδομένο ότι είχαμε τέσσερα συμβάντα. Ας δούμε, λοιπόν, ποια ήταν αυτά ξεκινώντας από το παρελθόν για να καταλήξουμε στο πρό ημερών του Σάινθ.

Άλεξ Βουρζ, 1997

Τον... χορό άνοιξε ο Άλεξ Βουρζ το 1997. Ο Αυστριακός έκανε το ντεμπούτο του στη Formula1 σ' εκείνον τον αγώνα του Μόντρεαλ με την Benetton, όταν ο Γκέρχαρντ Μπέργκερ αρρώστησε, ώστε να μείνει εκτός. Και για έναν ρούκι είναι πολύ εύκολο να χάσει τον έλεγχο στο συγκεκριμένο σημείο, με τον Βουρζ να καταλήγει στον τοίχο στις κατατακτήριες δοκιμές.

«Στον τελευταίο μου γύρο, στο σικέιν παρατήρησα ότι υπήρχε στην πίστα λίγο γρασίδι από το μονοθέσιο που πέρασε πριν από μένα και έκανε την πίστα πολύ ολισθηρή. Πέρασα από εκεί, έχασα τον έλεγχο και χτύπησα στον τοίχο. Είμαι καλά, αλλά είμαι πολύ απογοητευμένος με την απόδοσή μου», είχε δηλώσει τότε ο Βουρζ.

Ζακ Βιλνέβ, 1997

Το 1996 μπήκε στη Formula1 και το 1997 ολοκλήρωσε το έργο που είχε αφήσει στη μέση ο πατέρας του κατακτώντας τον τίτλο. Όμως, την ίδια χρονιά ο Ζακ Βιλνέβ έγινε ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής, όπως αποδείχτηκε μερικούς αγώνες αργότερα, που έπεσε... θύμα του τοίχου των πρωταθλητών.

Ήταν στον δεύτερο γύρο του τότε αγώνα, όταν έχασε το πίσω μέρος της Williams στο σικέιν. «Πήγα στη στροφή λίγο γρήγορα και το έχασα. Έκανα ένα λάθος αρχάριου, γι' αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Θα είναι δύσκολο να το αποδεχτώ», είχε πει ο Βιλνέβ, μετά την εγκατάλειψη μέσα στο... σπίτι του.

Ραλφ Σουμάχερ, 1999

Περνάμε στο 1999, που ήταν η χρονιά με τα περισσότερα ατυχήματα (4 στον αριθμό) στον τοίχο των πρωταθλητών, καθώς και στον πρώτο από τους δύο αδερφούς Σουμάχερ που κατάφεραν να τρακάρουν εκεί. Ο λόγος για τον Ραλφ, ο οποίος έχασε τον έλεγχο της Williams, έκανε τετακέ για να καταλήξει με το πίσω μέρος του μονοθεσίου του στις μπαριέρες κατά τη διάρκεια των κατατακτηρίων δοκιμών.

Ντέιμον Χιλ, Ρικάρντο Ζόντα, 1999

Στον αγώνα την επόμενη μέρα επικράτησε ένας πανικός στο συγκεκριμένο σημείο. Την αρχή έκανε ο Ρικάρντο Ζόντα στον τρίτο γύρο για να ακολουθήσουν τρεις παγκόσμιοι πρωταθλητές. Πρώτος ο Ντέιμον Χιλ, αφού πήρε... γεύση από τον τοίχο των πρωταθλητών. «Έκανα λάθος. Η πίστα γλιστρούσε, όμως ήταν λάθος. Εύχομαι να μπορούσα να κατηγορήσω τον τοίχο, αλλά δεν μπορώ!», παραδέχτηκε ο τότε πιλότος της Jordan.

Μίκαελ Σουμάχερ, 1999

Ύστερα από 15 γύρους, ακολούθησε και ο έτερος αδερφός Σουμάχερ, ο Μίκαελ. Ο μετέπειτα εφτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula1 βγήκε από την αγωνιστική γραμμή και πήρε την... άγουσα για τον περίφημο τοίχο για να εγκαταλείψει τον αγώνα. «Ήταν καθαρά δικό μου λάθος. Ζητώ συγγνώμη από την ομάδα, που έκανε ξανά καλή δουλειά αυτό το τριήμερο. Ήταν κρίμα διότι το μονοθέσιο λειτουργούσε τέλεια.

Συνήθως κάνω ένα λάθος τη χρονιά. Ελπίζω πως αυτό το συμβάν ήταν το τελευταίο για τη σεζόν», είπε ο «Σούμι» ένα χρόνο πριν κατακτήσει τον πρώτο από τους πέντε σερί τίτλους με τη Ferrari. Βέβαια, το 1999 δεν ήταν και τόσο τυχερή χρονιά για τον Γερμανό, καθώς είχε πιο σοβαρό ατύχημα στο Γκραν Πρι της Βρετανίας στο Σίλβερστοουν, όταν έσπασε το πόδι του.

Ζακ Βιλνέβ, 1999

Ο τρίτος της παρέας ήταν ο Ζακ Βιλνέβ. Ο Καναδός για δεύτερη φορά... φίλησε τον τοίχο των πρωταθλητών και είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμή που το έχει πράξει αυτό. Όλα έγιναν πέντε γύρους μετά το συμβάν του Σουμάχερ, με τον γιο του Ζιλ Βιλνέβ, το όνομα του οποίου φέρει η πίστα, να μετράει δύο εγκαταλείψεις στο... σπίτι του.

«Ήταν λάθος μου, απλά πήγα λίγο πιο γρήγορα. Υπήρχε βρωμιά στην πίστα σ' εκείνο το σημείο, ήταν εύκολο να κάνω λάθος και έχασα τον έλεγχο», παραδέχτηκε ο Βιλνέβ. Μάλιστα, αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν τον... πήγαινε και τόσο το Μόντρεαλ, αφού μέτρησε 6 εγκαταλείψεις στο εν λόγω σιρκουί. Ωστόσο, το 1996 είχε μία δεύτερη θέση και αυτό παραμένει το καλύτερο αποτέλεσμα Καναδού στο εντός έδρας Γκραν Πρι του.

Ρούμπενς Μπαρικέλο, 2001

Το επόμενο... θύμα μπορεί να μην ήταν πρωταθλητής, όμως είχε μία αξιόλογη καριέρα. Ο Ρούμπενς Μπαρικέλο έπρεπε να βελτιώσει τη θέση του στις κατατακτήριες δοκιμές του 2001, έκανε το λάθος στο τελευταίο σικέιν και μοιραία βρέθηκε... αγκαλιά με τον τοίχο. «Ολοκλήρωσα την προσπάθεια στον τοίχο έχοντας περάσει πάνω από τα κερμπ. Πήγα λίγο πάνω από το όριο. Δεν ήταν από τις καλύτερες μέρες μου», είπε ο Βραζιλιάνος, μετά το ατύχημα.

Νικ Χάιντφελντ, 2001

Άλλος ένας μη πρωταθλητής που τα έκανε... πλακάκια με τον τοίχο των πρωταθλητών ήταν ο Νικ Χάιντφελντ. Λίγο αργότερα από τον Μπαρικέλο πήρε... γεύση από τα κερμπ και ο Γερμανός, ο οποίος... έσκασε με μεγαλύτερη δύναμη από τον αντίπαλό του στον τοίχο.

«Δυστυχώς πρέπει να πιέσεις σκληρά πάνω από τα κερμ στην τελευταία στροφή (για να κάνεις έναν καλό χρόνο) και η θέση προσγείωσης εξαρτάται από την τύχη. Εκτοξεύτηκα πολύ ψηλά, δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να διορθώσω το μονοθέσιο και πήγα στον τοίχο», είχε πει ο Χάιντφελντ.

Τζένσον Μπάτον, 2005

Επόμενος παγκόσμιος πρωταθλητής που χτύπησε στο σημείο αυτό ήταν ο Τζένσον Μπάτον. Βέβαια, το 2005 ακόμα δεν είχε ανέβει στον... θρόνο, κάτι που έπραξε το 2009, ενώ το 2011 πανηγύρισε και τη νίκη στον επεισοδιακό αγώνα του Μόντρεαλ. Πριν από 11 χρόνια, λοιπόν, βρέθηκε και αυτός στον τοίχο των πρωταθλητών δηλώνοντας απογοητευμένος, καθώς βρισκόταν στην τρίτη θέση.

«Είναι απογοητευτικό τέλος σ' ένα ενθαρρυντικό αγωνιστικό τριήμερο. Πήγα λίγο ανοιχτά επειδή μπλόκαραν οι πίσω τροχοί. Όταν μπήκα στο σικέιν, είχα μεγάλη υποστροφή και χτύπησα στον τοίχο στο δεύτερο κερμπ. Ήταν λάθος μου και πολύ απογοητευτικό», δήλωσε ο Βρετανός.

Σεμπάστιαν Φέτελ, 2011

Εν αντιθέσει, ο Σεμπάστιαν Φέτελ είχε κατακτήσει έναν τίτλο το 2010 και το 2011 είχε το ατύχημα στον τοίχο των πρωταθλητών και ήταν ο τελευταίος πρωταθλητής που έπεσε... θύμα του περίφημου σημείου της πίστας «Ζιλ Βιλνέβ». Εκείνη τη χρονιά ο Γερμανός είχε κερδίσει τους πέντε από τους έξι πρώτους αγώνες της σεζόν και στον έβδομο ολοκλήρωσε την προσπάθειά του στον τοίχο στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής.

Μπρούνο Σένα, 2012

Την επόμενη χρονιά ήταν ο Μπρούνο Σένα, ο οποίος... γεύτηκε πώς είναι να χτυπάς στον δημοφιλή τοίχο αντί να συνεχίσεις την πορεία σου. Ο ανιψιός του αείμνηστου Άιρτον, μάλιστα, χτύπησε δύο φορές εκεί στη δεύτερη περίοδο των ελεύθερων δοκιμών του Γκραν Πρι που διεξήχθη το 2012. «Έχω περιορισμένη εμπειρία από αυτή την πίστα και σήμερα είχα την προσοχή μου και στο να δω πόσο μπορούσα να πιέσω το μονοθέσιο», εξήγησε ο Βραζιλιάνος.

Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ, 2016

Και φτάνουμε στο πρό ολίγων ημερών ατύχημα του Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ. Ο Ισπανός χτύπησε με το πίσω μέρος του μονοθεσίου του στον τοίχο των πρωταθλητών και συνέχισε για λίγα μέτρα παράλληλα σε αυτόν. Τελικά, το ακινητοποίησε στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού για να βγει άθικτος από την STR11 και να εγκαταλείψει την προσπάθειά του στη δεύτερη περίοδο των κατατακτηρίων δοκιμών.

Αποτέλεσμα ήταν να έχουμε κόκκινη σημαία και διακοπή για οχτώ λεπτά στη διαδικασία, τη στιγμή που στο twitter υπήρξε το ποστ «ο τοίχος των γιων των πρωταθλητών», με δεδομένο ότι είναι γιος του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή του WRC, Κάρλος Σάινθ.

«Στο Q2 ήθελα να πάω στο Q3 και απλά έκλεισα τα μάτια μου και το κυνήγησα. Μετά από τρεις ή τέσσερις στροφές, πετούσα κατά τη διάρκεια αυτού του γύρου. Είδα ότι ήμουν ήδη δύο δέκατα πιο γρήγορος και δεν το περίμενα. Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν ο γύρος που θα μ' έβαζε στο Q3.

Ήταν τέλειος μέχρι τα τελευταία 200 μέτρα, όταν χτύπησα στον τοίχο. Ήταν λάθος υπολογισμός επειδή νόμιζα ότι είχα αρκετό χώρο, όμως μετά είδα το ριπλέι και πραγματικά το μονοθέσιο γλιστρούσε και ο πίσω τροχός ακούμπησε. Είμαι απογοητευμένος διότι είχα ένα δυνατό τριήμερο και νιώθω χάλια που έκανα αυτό το λάθος», ήταν τα λόγια του πιλότου της Toro Rosso.

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!