Το σόι πάει βασίλειο στην F1

Ο Ολλανδός Μαξ Φερστάπεν δεν είναι μόνο ο νεότερος οδηγός που συμμετείχε ποτέ σε Γκραν Πρι, στην ηλικία των 17 ετών με την Torro Rosso, αλλά και ο νεότερος νικητής, μετά την επιτυχία του στην Ισπανία με την Red Bull. Ταυτόχρονα, είναι και ο 12^ος κατά σειρά γόνος οδηγού της F1, που συνεχίζει την καριέρα του πατέρα του στο άθλημα.

Με αυτή την αφορμή, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποιοι ήταν οι υπόλοιποι οδηγοί που μπήκαν στην F1 από οικογενειακή παράδοση και κατά πόσο ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι στην πορεία τους στο άθλημα από τους προγόνους τους. Το ταξίδι ξεκινά:

Μαξ Φερστάπεν (γιος του οδηγού των Benetton, Tyrell, Stewart και Arrows, Γιος Φερστάπεν)

Ο μπαμπάς Φερστάπεν θεωρήθηκε ως το νέο μεγάλο αστέρι στον κόσμο της F1, καθώς ξεκίνησε την καριέρα του με την Benetton το 1994, φέροντας δύο θέσεις στο βάθρο. Έκτοτε όμως δεν μπόρεσε να πετύχει τίποτα περισσότερο, ίσως και από κακές επιλογές ομάδων. Σε 106 αγώνες κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 16 βαθμούς με τις ομάδες της Tyrrell της Stewart και της Arrows.

Ο γιος του Μαξ είναι ο νεότερος οδηγός στην ιστορία της F1 που συμμετείχε σε Γκραν Πρι, ήταν μόλις 17 όταν τον εμπιστεύτηκε η Toro Rosso και επίσης ο νεότερος νικητής αγώνα, στα 18 του χρόνια, στο Γκραν Πρι της Ισπανίας με την Red Bull πλέον. Αναμφίβολα ο μικρός έχει γράψει ήδη ιστορία και όλα δείχνουν ότι τόσο το ταλέντο του, όσο και η καριέρα θα αποδειχτούν πολύ ανώτερα αυτών του πατέρα του.

Νίκο Ρόσμπεργκ (γιος του παγκόσμιου πρωταθλητή το 1982, Κέκε Ρόσμπεργκ)

Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την ανάδειξη του πατέρα του στην κορυφή, ο Νίκο έχει και αυτός φέτος τη δυναμική να επαναλάβει τον «άθλο» της οικογένειας Χιλ. Αν και πολύ λιγότερο θεαματικός από τον πατέρα του στην οδήγηση, ο Νίκο Ρόσμπεργκ απέδειξε ότι στο DNA του υπάρχει η νίκη, ενώ η συνεχής βελτίωσή του τον βρήκε στην ομάδα της Mercedes με τα καλύτερα μονοθέσια. Το όνομά του τον βοήθησε σημαντικά στο να αναρριχηθεί στα «σαλόνια» της F1, αλλά το ταλέντο του είναι που τον κρατά εκεί. Σήμερα, όπως και ο πατέρας του, θεωρείται ως ένας από τους πιο πετυχημένους οδηγούς της γενιάς του, είναι το φαβορί για τον τίτλο και, αν τον κερδίσει, θα μπει σε ένα ακόμα hall of fame, αυτή των πιο πετυχημένων οικογενειών της F1.

Ντέιμον Χιλ (γιος του δύο φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Γκράχαμ Χιλ)

Ο Γκράχαμ Χιλ τα είχε πάρει όλα στην F1. Νίκες, pole και φυσικά δύο παγκόσμιους τίτλους του 1962 και το 1968. Δυστυχώς σκοτώθηκε σε αεροπορικό ατύχημα πριν δει το γιο του Ντέιμον να απογειώνει την καριέρα του στην F1. Διότι ο junior αποδείχθηκε, όπως και ο πατέρας του, πολύ ικανός οδηγός. Συνεχείς νίκες σε αγώνες και η κατάκτηση ενός Γκραν Πρι στη Μεγάλη Βρετανία, που δεν είχε καταφέρει να κερδίσει ποτέ ο πατέρας του, τον οδήγησαν στο παγκόσμιο τίτλο του 1996. Μπορεί να μην κατάφερε και δεύτερη φορά το ίδιο επίτευγμα, όπως ο πατέρας του, ωστόσο είναι ακόμα και σήμερα το μόνο δίδυμο πατέρα – γιού που στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές.

Κέβιν Μάγκνουσεν (γιος του πρώην οδηγού των McLaren και Stewart Ιαν Μάγκνουσεν)

Κατακτώντας το πρωτάθλημα της F3 το 1994, ο μπαμπάς Μάγκνουσεν είχε θεωρηθεί ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής του. Το ντεμπούτο του στην F1 έγινε με την McLaren το 1995, αλλά ήταν η Stewart που τον εμπιστεύτηκε για μια πλήρη αγωνιστική χρονιά, το 1997. Ωστόσο ούτε και αυτή τον κράτησε για πολύ, καθώς παρά το ταλέντο, δεν επιδείκνυε τη δέσμευση που απαιτεί η F1. Μάλιστα, η ομάδα του τον αντικατέστησε με τον Γιος Φερστάπεν, μπαμπά του διάσημου πλέον πιτσιρικά πιλότου Μαξ. Σε πλήρη αντίθεση με τον πατέρα τουι ο Κέβιν επιδεικνύει εκπληκτική ωριμότητα και είναι μάλιστα ο πρώτος Δανός στην ιστορία που έχει ανέβει το βάθρο αγώνα της F1.

Νέλσον Πικέ Τζούνιορ (γιος του τρεις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Νέλσον Πικέ)

Ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς της F1, ο Νέλσον Πικέ έλαμψε τη δεκαετία του ’80. Τρεις παγκόσμιοι τίτλοι και μια καριέρα που κράτησε έως τα 35 χρόνια του, τον έχουν εντάξει στο hall of fame του αθλήματος. Ωστόσο ο Βραζιλιάνος και, παρά την προσπάθειά του, δεν κατάφερε να δει τον γιο του, που ακολούθησε τα βήματά του, να κάνει κάτι καλύτερο από ένα… σκάνδαλο. Παρότι η καριέρα του Τζούνιορ ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη, την ίδια περίοδο με αυτή του Χάμιλτον, κατέληξε το 2008 με το σκάνδαλο crashgate της Renault, σύμφωνα με το οποίο είχε δεχτεί εντολή από την ομάδα του να τρακάρει, για να επωφεληθεί ο έτερος οδηγός της ομάδας που σήμερα οδηγεί για την McLaren – Honda, ο Φερνάντο Αλόνσο.

Ζακ Βιλνέβ (γιος του έξι φορές νικητή Ζιλ Βιλνέβ)

Γιος ενός από τους πιο εμβληματικούς πιλότους στην ιστορία της F1, ο γαλλοκαναδός Ζακ Βιλνέβ ήταν μόλις 11 ετών όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των δοκιμών στο βελγικό Γκραν Πρι. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Wiliams το 1996, έχοντας ήδη όμως στο παλμαρέ του νεότερου νικητή τόσο το Indianapolis 500 όσο και στο πρωτάθλημα IndyCar το 1995. Την πρώτη χρονιά κάνει μια εξαιρετική πορεία στο κορυφαίο πρωτάθλημα της F1 και το 1997 κερδίζει τον τίτλο των οδηγών, αποδεικνύοντας ότι είχε, τουλάχιστον, το ταλέντο που είχε επιδείξει ο πρόωρα χαμένος πατέρας του.

Μίκαελ Αντρέτι (γιος του παγκόσμιου πρωταθλητή το 1987 Μάριο Αντρέτι)

Ο Μάριο Αντρέτι ήταν ένας από τα πιο γρήγορους και ευπροσάρμοστους οδηγούς αγώνων στον πλανήτη, κερδίζοντας 12 Γκραν Πρι και δεκάδες αγώνες IndyCar και Nascar. Ο γιος του Μίκαελ αποδείχθηκε εξίσου γρήγορος, αλλά είχε το πρόβλημα ότι δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην F1. Η καριέρα του ξεκίνησε με την McLaren το 1993 και είχε την τύχη να βρίσκεται στην ίδια ομάδα με τον αείμνηστο Άιρτον Σένα. Ένα βάθρο στη Μόντσα ήταν η καλύτερη επίδοσή του, πριν ο ίδιος επιλέξει να αφήσει τον δύσκολο και πολύ ανταγωνιστικό κόσμο της F1 και να επιστρέψει πίσω στις ΗΠΑ.

Κρίστιαν Φιτιπάλντι (γιος του βετεράνου της F1 Γουίλσον Φιτιπάλντι)

Ο μεγαλύτερος αδελφός του δύο φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Έμερσον Φιτιπάλντι, ο Γουίλσον, συμμετείχε στην F1 χωρίς κανένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα. Ο γιος του Κρίστιαν φάνηκε ότι είχε το άστρο του θείου του, ειδικά μετά τον τίτλο της F3000 το 1991. Τελικά όμως αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών, καθώς απλώς πέρασε τρεις σεζόν στην F1, δύο με τη Minardi και μια με την Footwork, έχοντας συνολικά κερδίσει 12 βαθμούς σε 40 εκκινήσεις. Η απόφασή του να ασχοληθεί με τα indycars το 1995, δεν στέρησε από το άθλημα κάποιο μεγάλο αστέρι.

Ντέιβιντ Μπράμπαμ (γιος του τρεις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή σερ Τζακ Μπράμπαμ)

Μια ακόμα περίπτωση όπου το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά, αλλά χωρίς να αποδειχτεί ισάξιος του πατέρα του. Η καριέρα του Ντέιβιντ ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη, με μια νίκη στο βρετανικό πρωτάθλημα F3 και στο φημισμένο Γκραν Πρι στο Μακάου. Η πρώτη συμμετοχή του στην F1 πραγματοποιείται στην Αυστραλία το 1990 με το μονοθέσιο που έφερε το όνομα της οικογένειάς του, αν και από αυτό το στάδιο ήταν μια απλή σκιά της άλλοτε κραταιής ομάδας. Μια 15η θέση είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορεί να εξασφαλίσει, ενώ και η συμμετοχή του με την Simtek το 1994, δεν ήταν καλύτερη. Έτσι σβήνει το άστρο του και από τους δύο, αυτός που έμεινε στην ιστορία ήταν φυσικά ο πατέρας του.

Χανς – Γιόακιμ Στουκ (γιος του προπολεμικού άσου οδηγού Χανς Στουκ)

Ο μεγάλος οδηγός της Auto Union στην προπολεμική εποχή Χανς Στουκ άφησε βαριά κληρονομιά στο γιο του Χανς Γιόακιμ που ξεκίνησε την καριέρα του στην F1 το 1974. Η καλύτερες επιδόσεις του στο θεσμό ήταν δύο βάθρα το 1977 για την Brabham. Τελικά, όμως, ο Γερμανός θα ολοκληρωθεί ως οδηγός στην καριέρα που ακολούθησε μετά την F1, στους αγώνες αντοχής. Έτσι, στο φημισμένο 24ωρο αγώνα του Le Mans, θριάμβευσε 2 φορές, κλείνοντας την αγωνιστική του πορεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ωστόσο, δεν έφτασε ποτέ το επίπεδο αναγνώρισης και φήμης που είχε ο πατέρας του.

Καζούκι Νακαζίμα (γιος του πρώην πιλότου της Lotus, Σατόρου Νακαζίμα)

Εδώ έχουμε την περίπτωση που ο γιός, παρότι ακολούθησε τα βήματα του πατέρα, αποδείχθηκε πολύ κατώτερος. Ο Σατόρου ήταν ο πρώτος Ιάπωνας οδηγός, πίσω στο 1987, που είχε συμμετάσχει σταθερά σε πέντε σεζόν της F1 και τα αποτελέσματά του, παρότι δεν ήταν κορυφαία, ήταν αξιοπρόσεχτα, καθώς σε δέκα αγώνες είχε τερματίσει στην εξάδα. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο γιος του Καζούκι είχε την ευκαιρία του χάρη στην Toyota, που τον επέβαλλε στην ομάδα της Williams. O Νακαζίμα όμως ήταν από τις περιπτώσεις που αποδείχτηκε κατώτερος του πατέρα του, καθώς κατάφερε να συλλέξει μόλις εννέα βαθμούς σε 36 Γκραν Πρι, πριν αποχωρήσει και αυτός μαζί με την Toyota από την F1.

Μάρκους Βίνκελχοκ (γιος του βετεράνου οδηγού Μάνφρεντ Βίνκελχοκ)

Ο μπαμπάς Μάνφρεντ ήταν ταλαντούχος οδηγός της δεκαετίας του 80, με μικρές ομάδες όπως η ATS και η RAM. Παρά τη συμμετοχή του σε 56 αγώνες, δεν είχε ποτέ κάποιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα και χάνοντας τη ζωή του σε τροχαίο ατύχημα σχετικά νέος το 1985, δεν είχε το χρόνο να αποδείξει την αξία του. Ο γιος του Μάρκους στην κυριολεξία «πέρασε και δεν ακούμπησε», καθώς συμμετείχε σε έναν μόλις αγώνα, στο Νίρμπουργκρινγκ του 2007, με την ομάδα της Spyker. Λόγω μιας απρόσμενης νεροποντής και της επιλογής της ομάδας να ξεκινήσει τον αγώνα με βρόχινα ελαστικά, βρέθηκε για 15 γύρους να προηγείται και αυτό το τυχαίο και παράδοξο γεγονός είναι το μόνο για το οποίο έχει καταγραφεί στην ιστορία των αγώνων.