To χρονικό ενός δραματικού τριήμερου

Αν κάνουμε μία αναδρομή σε όλο το τριήμερο του Γκραν Πρι του Αγίου Μαρίνου του 1994, τότε αποτελεί χωρίς αμφιβολία τον δραματικότερο και κομβικότερο αγώνα στην ιστορία της Formula 1. Το δράμα ξεκίνησε στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής, όταν η Jordan-Hart του Ρούμπενς Μπαρικέλο απογειώθηκε στην κυριολεξία, έπεσε σε έναν προστατευτικό φράχτη και ο Βραζιλιάνος γλίτωσε φτηνά με μία σπασμένη μύτη και κατάγματα στο χέρι. Μία ημέρα αργότερα έχασε τη ζωή του ο Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ , καθώς έσπασε μία αεροτομή του μονοθεσίου της Simtek-Ford και ο 33χρονος Αυστριακός βγήκε με ταχύτητα 314 χλμ./ώρα από τη στροφή Tosa και χτύπησε μετωπικά πάνω στο τσιμεντένιο προστατευτικό τοιχίο. Ήταν μόλις ο τρίτος αγώνας για τον άτυχο Αυστριακό, τον οποίο θέλησε να επισκεφθεί στο νοσοκομείο Maggiore ο Σένα, αλλά δεν του το επέτρεψαν. Στο ίδιο νοσοκομείο μεταφέρθηκε την επόμενη ημέρα και ο μεγάλος Βραζιλιάνος, που επιθεώρησε πριν το Γκραν Πρι το σημείο του δυστυχήματος του Ρατσενμπέργκερ, ενώ έδειχνε όλο το τριήμερο πολύ σοβαρός και κατηφής. Ο αγώνας της Κυριακής ξεκίνησε με άσχημους οιωνούς. Ο Πορτογάλος Πέντρο Λαμί χτύπησε με δύναμη κατά την εκκίνηση πάνω στην ακινητοποιημένη Benetton του Φινλανδού Τζέι Τζέι Λέτο και από τα θραύσματα των δύο αυτοκινήτων τραυματίστηκαν εννέα θεατές. Αμέσως μπήκε στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας και αφού καθάρισε η άσφαλτος, συνεχίστηκε ο αγώνας κανονικά, για να συμβεί μόλις στον έβδομο γύρο το τραγικό δυστύχημα με θύμα τον Σένα. Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1 χτύπησε –όπως έδειξαν τα στοιχεία των τηλεμετρήσεων- με 214 χλμ/ώρα στο προστατευτικό τοιχίο της στροφής Ταμπουρέλο και τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από εξάρτημα της σπασμένης ανάρτησης. Το Γκραν Πρι διακόπηκε για περίπου μισή ώρα και ακολούθως συνεχίστηκε για να νικήσει στο τέλος ο 25χρονος τότε Μίκαελ Σουμάχερ. Ενδιάμεσα είχαν τραυματιστεί τέσσερις μηχανικοί, όταν έφυγε ένας τροχός από το αυτοκίνητο του Μικέλε Αλμπορέτο σε πιτ στοπ, ενώ τραυματίστηκαν και άλλοι θεατές από ένα ελαστικό, που εκτοξεύθηκε πάνω στην εξέδρα. Ο Σουμάχερ ακολουθούσε τον Σένα τη στιγμή του ατυχήματος και όπως δήλωσε αργότερα, «είδα το δυστύχημα, επειδή οδηγούσα πίσω του, δεν πίστευα όμως ποτέ, ότι θα ήταν τόσο τρομερό». Μάλιστα ο Σούμι αποκάλυψε δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του Σένα στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων DPA, ότι «για κάποιο διάστημα δεν ήμουν πλέον σίγουρος, αν μπορώ και αν θέλω να συνεχίσω να είμαι οδηγός αγώνων, αν μπορώ να συνεχίσω να οδηγώ όπως πριν». Aπό το μαύρο τριήμερο της Ιμολα το 1994 έως σήμερα συνέβησαν πολλά σοβαρά ατυχήματα στις πίστες της Formula 1 με πρωταγωνιστές, όπως ο Μίκαελ Σουμάχερ, ο Ντέιβιντ Κούλθαρ, ο Λουτσιάνο Μπούρτι, ο Μάσα, ο Χάιντφελντ, ο Κούμπιτσα και μία σειρά άλλοι πιλότοι. Όλοι γλίτωσαν, επειδή ο θάνατος του Σένα και του Ρατσενμπέργκερ ευαισθητοποίησε τους υπεύθυνους της FIA και ενεργοποίησε και τους ίδιους τους οδηγούς, ώστε να αναβαθμιστούν ριζικά οι προδιαγραφές ασφαλείας στη Formula 1, τόσον στα αυτοκίνητα όσο και στις πίστες των αγώνων. Γιαυτό και πέρασαν δύο δεκαετίες, πριν χάσει πάλι τη ζωή του ένας πιλότος της Formula 1 στη διάρκεια ενός Γκραν Πρι. Πρόκειται για τον Γάλλο Ζουλς Μπιανσί, που υπέκυψε μετά από μήνες στις βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις εξαιτίας της σύγκρουσης του μονοθεσίου του με έναν τράκτορα των σωστικών συνεργείων στις 5 Οκτωβρίου του 2014 στην πίστα της Σουζούκα. Ο θάνατος του νεαρού Γάλλου επιβεβαίωσε, ότι η Formula 1 ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα επικίνδυνο σπορ, όσο και να βελτιωθούν οι προδιαγραφές ασφαλείας της. Ωστόσο, οι κίνδυνοι έχουν περιοριστεί πολύ και σε αυτό συνέβαλαν με τραγικό τρόπο οι δύο απώλειες του Σένα και του Ρατσενμπέργκερ. Αντί μνημόσυνου παραθέτουμε τις δηλώσεις του πρώην προέδρου της FIA, Μαξ Μόσλεϊ, μετά το τρομερό ατύχημα του Φερνάντο Αλόνσο στο πρώτο εφετινό Γκραν Πρι, στη Μελβούρνη: «Δεν νομίζω, ότι ο Αλόνσο θα είχε επιζήσει μετά από ένα παρόμοιο ατύχημα πριν 15 ή 20 χρόνια. Δεν μπορείς να το γνωρίζεις χωρίς ακριβή ανάλυση, γενικότερα όμως κατέληγαν τέτοια ατυχήματα σε σοβαρούς τραυματισμούς ή ακόμη και σε θάνατο. Ευτυχώς, αυτό σταμάτησε».