Η Alfa Romeo της καρδιάς μας

Με την Alfa Romeo με συνδέει μία σχέση πάθους, που βρίσκεται σε ύφεση εδώ και πολλά χρόνια. Βασικά, έμαθα να «κατσαβιδώνω» αυτοκίνητα πάνω σε ζημιάρικες Alfasud, να τρίβω σκουριές για να βάψω υπέροχες GTV, να ρυθμίζω τα καρμπιρατέρ της Giulia για να στέκεται όρθιο πάνω τους το τσιγάρο και να αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να κατασκευάσεις ένα αμάξωμα τετραγωνισμένο σαν κουτί και να σε θαμπώνει με την εκτυφλωτική γοητεία του. Αν υπάρχει μία μάρκα, που δικαιούται τον τίτλο της ντίβας, αυτή ήταν στο παρελθόν η Alfa Romeo. Λίγο δύστροπη και υπερβολική, απρόβλεπτη και κυκλοθυμική, αλλά με θεϊκά στριψίματα και φρένα, με ήχο πριμαντόνας της Σκάλας του Μιλάνου και με ντιζάιν της ιταλικής σχολής στα καλύτερά της! Όλα αυτά πήγαν κάποια στιγμή περίπατο και η μάρκα με σήμα κατατεθέν το Cuore Sportivo επιδίωξε την αναμέτρηση με τους Γερμανοϊάπωνες παίζοντας στο δικό τους γήπεδο και με τα δικά τους όπλα. Χαμένη υπόθεση, γιατί οι Alfa έχασαν το προνόμιο της αυθεντικότητας, που αποτελούσε και το συγχωροχάρτι για τις πολλές ατέλειες (ντίβα γαρ) των μοντέλων τους. Η γκάμα της άρχισε να συρρικνώνεται επικίνδυνα, χρόνια ολόκληρα περιμένουμε μία διάδοχο της Spider, η νέα Giulia όλο ερχόταν και ποτέ δεν έφτανε. Πού είναι τα εκρηκτικά δυναμιτάκια με το σήμα της, που θα κέρδιζαν τους νέους; Τα γρήγορα Coupe και τα σπορ Cabrio με οδηγό την αδρεναλίνη και όχι τις μεσοβέζικες προδιαγραφές της –βαριάς και ασήκωτης- Brera; Η έλευση της 4C λειτούργησε λίγο σαν τα προειδοποιητικά πυρά πριν την πραγματική μάχη. Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι απλησίαστο στο μέσο αγοραστή και θα κυκλοφορήσει έτσι κι αλλιώς σε περιορισμένο αριθμό. Δηλώνει όμως τις προθέσεις του Σέρτζιο Μαρκιόνε να μην υποβάλλει την Alfa Romeo στο ίδιο μαρτύριο της σταγόνας με τη Lancia, αλλά να της δώσει την ευκαιρία που δικαιούται. Όχι μόνον λόγω ονόματος και ιστορίας, αλλά και λόγω των προοπτικών που θα μπορούσε να έχει μία μάρκα πάθους ανάμεσα σε αποστειρωμένα brands. Είμαι πραγματικά περίεργος να δω από κοντά, να αγγίξω και –πάνω απ΄ όλα- να οδηγήσω τη νέα Giulia, όσο το δυνατόν συντομότερα γίνεται. Αν αποφάσισαν στο πάλαι ποτέ Gruppo και νυν Fiat Chrysler Automobiles, να την προικίσουν με άρωμα εσπρέσο, γεύση σπαγγέτι αl dente και εμφάνιση Αrmani, τότε θα κερδίσουν οι Ιταλοί το στοίχημα. Και εγώ μέχρι που θα αρχίσω να συμπαθώ τον Μαρκιόνε με τα γυαλιά κουκουβάγια και τα αιώνια πουλόβερ!