Άξιζε την ταλαιπωρία!

Μπορεί να μην είμαι λάτρης των δύο τροχών, όμως είμαι λάτρης του θεάματος. Γι' αυτό και ευχόμουν εδώ και πολλά χρόνια να δούμε κάποια στιγμή το Red Bull X-Fighters στην Ελλάδα. Αυτό έγινε εν έτει 2015 και πραγματικά νιώθω ευλογημένος που έζησα αυτή την εμπειρία από κοντά και μ' έκανε να νιώθω πιο γεμάτος. Πολύ απλά γιατί σε εκτέλεση του κάθε trick αισθανόμουν ότι το έκανα εγώ (κι ας μην έχω καβαλήσει ποτέ στη ζωή μου μοτοσικλέτα)!

Όσοι είναι φαν ενός τέτοιου event θα με καταλάβουν, οι υπόλοιποι θα πουν «τι λέει ο μ....κας;» (!!!). Έφυγα από το Λατομείο Μαρμάρου Διονύσου (αφού ήπια μερικές μπύρες στο πάρτι που ακολούθησε) γεμάτος χαρά για ό,τι είχα παρακολουθήσει. Μία πραγματική γιορτή, την οποία είδαν στον Διόνυσο 10000 Έλληνες φαν που δημιούργησαν εκπληκτική ατμόσφαιρα.

Τρελαινόταν με τα τρικ των αναβατών (κι εγώ το ίδιο), κάτι που τόνισε και ο Κλίντον Μουρ στη συνέντευξη Τύπου, ενώ... όλα τα λεφτά ήταν το στιγμιότυπο με τους φακούς στις κερκίδες. Γι' αυτό και δεν μπορούσα, άλλωστε, να σταματήσω τη λήψη βίντεο. Είδα, λοιπόν, τον Μουρ να κερδίζει τον αγώνα, τον Τομάς Παζέ να προσπαθεί να τον εκτοπίσει από την κορυφή, τη στιγμή που το πλήθος ζητωκραύγαζε σε κάθε κόλπο, καθώς και τον 18χρονο Κρίστιαν Μέγιερ να κάνει τα... δικά του και να τρελαίνει ακόμα περισσότερο το κοινό.

Μπορεί να ήθελα τον Παζέ νικητή και να... τρόμαξα λίγο στις πτώσεις του, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είχα τη δυνατότητα να απολαύσω και να είμαι μέρος της εν λόγω γιορτής. Γι' αυτό και άξιζε η ταλαιπωρία που τράβηξα μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου. Η κίνηση ήταν φριχτή πριν καν στρίψεις δεξιά για τη Λεωφόρο Διονύσου μόλις περνάς την Εκάλη, παρκάρισμα τουλάχιστον 500 μέτρα μακριά και μπόλικο περπάτημα.

Όσο για το να πας από την είσοδο στην πίστα, αυτό γινόταν είτε με βανάκια του Red Bull X-Fighters, είτε με τα Mini Cooper της Red Bull, καθώς η απόσταση ήταν 4 χιλιόμετρα. Ωστόσο, τα πρώτα 500 μέτρα τα περπάτησα, αφού σε πρώτη φάση θα σε κατέβαζαν στο σημείο όπου έλεγχαν εισιτήρια και διαπιστεύσεις. Παρά ταύτα, βέβαια, εννοείται πως θα ξαναπήγαινα σε περίπτωση που το Red Bull X-Fighters διεξαγόταν εκ νέου, ακόμα κι αν αυτό γινόταν κάθε μέρα.

Άλλωστε, δεν μπορώ να πω ότι οι διοργανωτές δε μας πρόσεξαν. Φαγητό στις συνεντεύξεις Τύπου (διότι... νηστικό αρκούδι δε χορεύει!!), ξενάγηση σε πιτς και πίστα μία ημέρα πριν τον αγώνα και φυσικά το πάρτι με το πέρας αυτού, από το οποίο δεν ήθελα να φύγω (αλλά κάποια στιγμή έπρεπε!).

Υ.Γ.: Θα σταθώ και στις δηλώσεις του Θανάση Παπαθεοδώρου στο Kontra για την περίφημη πια πίστα προδιαγραφών Formula1 στη Δραπετσώνα. Το Red Bull X-Fighters ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, γιατί να μη γίνει το ίδιο και με την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού; Ας μην έχει τους πιλότους που είχε το παρελθόν, ας μην έχει τον ανταγωνισμό του παρελθόντος, ας μην έχει ήχο, ας μην... χίλια δυο!

Όπως και να χει το πράγμα, η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για να δούμε και την F1 στη χώρα μας. Έτσι κι αλλιώς δε χρειάζεται να βάλει το χέρι στην τσέπη. Έχουμε δει Ράλι Ακρόπολις, είδαμε προχθές Red Bull X-Fighters, υπάρχει λόγος να μη δούμε το κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ στον κόσμο;