Κοιμάμαι στο δωμάτιο του Σένα

Δέκα χρόνια πριν, βρισκόμασταν στην νιρβάνα της εποχής των Ολυμπιακών αγώνων. Τα ευρώ ήταν πετσετάκια και ήταν λογικό να αφήσεις 5 ευρώ φιλοδώρημα στο εστιατόριο ή ακόμα και την καφετέρια. Εκείνη την εποχή, θεωρούσα σωστό να οργανώνω για το περιοδικό Bestever, μεγαλεπίβολα ταξίδια στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη, με την δικαιολογία της παρακολούθησης μεγάλων σημαντικών γεγονότων ή εκθέσεων, στο χώρο της πολυτέλειας, των σκαφών, του design ή των ρολογιών. Τον Οκτώβριο του 2004 οργάνωσα ένα ταξίδι στην Genova για την έκθεση σκαφών, αλλά στην επιστροφή προς Ελλάδα, το ταξίδι περιλάμβανε στάση στην Bologna και τα γύρω χωριά. Το Maranello, την Sant'Agata Bolognese ή το San Cesario sul Panaro. Η προγραμματισμένη στάση περιλάμβανε διανυκτέρευση στο Castel San Pietro. Σε ένα μικρό ξενοδοχείο το Castello. Mάλιστα περιλάμβανε και έξοδο σε μια κοντινή trattoria με την ονομασία
Romagnola για φαγητό. Για τους πυροβολημένους με την Formula 1, αυτές οι δύο τοποθεσίες είναι ιερές. Το μικρό ξενοδοχείο και η τρατορία, είναι τα σημεία που πέρασε το τελευταίο βράδυ του, ο Ayrton Senna ζωντανός. Βεβαίως είχαμε κλείσει την γωνιακή σουίτα 200 στον δεύτερο όροφο.
Το δωμάτιο του Σένα. Το ξενοδοχείο -τουλάχιστον τότε που εμείς το επισκεφτήκαμε- ήταν σε παρακμή αν και οι άνθρωποι ήταν πολύ ζεστοί και φιλικοί. Ατμόσφαιρα ‘80, με χρυσά, παλιές πόρτες, βαριές κουρτίνες (σήμερα είναι απόλυτα ανακαινισμένο και μοντέρνο). Το αλλοπρόσαλλο design συνεχιζόταν και στα δωμάτια. Αναμφισβήτητα αυτή ήταν η μορφή του ξενοδοχείου όταν το επισκέφτηκε για τελευταία φορά ο Senna. Δύσκολα κοιμάσαι στο δωμάτιο που ξέρεις πως κοιμήθηκε ο Ayrton για τελευταία φορά. Άνοιξα τις κουρτίνες για να παρατηρήσω το δωμάτιο με προσοχή. Ήταν ένα απλό δωμάτιο, ενός φτηνού ξενοδοχείου. Με τις εξτραβαγκάντζες που κάνει σήμερα η McLaren, απόρησα που αυτό το ξενοδοχείο ήταν η έδρα τόσο της
McLaren όσο και της Williams εκείνο το μαύρο για την F1 Σαββατοκύριακο. Έκανα ένα καυτό ντους, έχοντας συνεχώς το μυαλό μου πως παρόμοιες ακριβώς κινήσεις θα έκανε ο Senna και κατέβηκα στο σαλόνι που με περίμεναν οι δύο συνεργάτες μου. Τους βρήκα να χαζεύουν παλιές φωτογραφίες με τον Senna, να ποζάρει με ένα ζευγάρι σε έναν γάμο, που είχαν αναρτημένες σε έναν τοίχο. Ρωτήσαμε πως θα πάμε στην Romagnola και μας έδωσαν οδηγίες. Η Romagnola είχε περισσότερες φωτογραφίες με το Senna αλλά και με πολλούς άλλους πρωταγωνιστές της F1 εκείνης της εποχής. Όταν επέστρεψα στο δωμάτιο, άργησα να κοιμηθώ σκεφτόμενος το μεγάλο αντίκτυπο που είχε (μετά από 10 χρόνια) o θάνατος του μεγάλου αυτού οδηγού σε όλους όσοι ασχολούνται με τους αγώνες. Περιέργως με μια βαριά μελαγχολία και μύριες σκέψεις, με πήρε τελικά ο ύπνος...