Καλώς σας βρήκα και καλή μας αρχή...

Πριν απ' όλα καλώς σας βρήκα. Δε θα κάνω μακροσκελή πρόλογο γιατί πιστεύω θα γνωριστούμε day by day και θα έχουμε ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων μέσω των σχολίων. Επειδή και για μένα τα σπορ είναι το σπουδαιότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μου, θα γράφω για διάφορες πτυχές του αθλητισμού, αλλά σας προειδοποιώ: όχι μόνο.

Γράφω γενικά για ό,τι βλέπω κι ακούω γύρω μου. Θα διαβάζω όλα τα σχόλια σας με μεγάλο ενδιαφέρον, ειδικά αυτά που εκφράζουν αντίθετη από μένα άποψη, αλλά μην κάνετε τον κόπο να γράψετε υβριστικά, ρατσιστικά, προσβλητικά σχόλια μίσους, γιατί πολύ μίσος παίζει γενικά στη ζωή μας και λέω αυτή εδώ η γωνίτσα να αποτελέσει εξαίρεση.

Η καζούρα πάντως είναι ευπρόσδεκτη κι ας πονάει, γιατί μας εκπαιδεύει να γινόμαστε πιο ανθεκτικοί κι ενίοτε περισσότερο ευφυείς κι αντικειμενικοί. Παρεπιπτόντως ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί δε με κάλεσαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι στον πέμπτο τελικό στο Σ.Ε.Φ. Τι εννοείς δεν έγινε;;;

Στα δεξιά θα φροντίζω να αναρτώ αγαπημένες μου ταινίες ή σειρές, που σαν φίλος θα σας πρότεινα να δείτε, τις αγαπημένες μου μουσικές που θα σας χαζέψουν λίγο, γιατί ακούω πολλά και διαφορετικά είδη και βιβλία που μου άρεσαν και με έθρεψαν πνευματικά. Εννοείται ότι περιμένω και τις δικές σας προτάσεις με χαρά... Κάπου πάνω υπάρχει και το link για να με ακολουθείτε στο twitter αν το κρίνετε απαραίτητο, αλλά σας προειδοποιώ ότι δε θα βρείτε καμιά ημίγυμνη ή duckface φωτογραφία μου...

Κατά τα λοιπά έπαιξα λίγο μπάσκετ στη Δάφνη και στον Πανελλήνιο, μέχρι που ένας άγιος άνθρωπος και προπονητής μου, με παρότρυνε να αφιερωθώ στο σχολείο και στα διαβάσματά μου.Εδώ κι οχτώ χρόνια παίζω τένις το οποίο καραγουστάρω (ειδικά το διπλό), έμαθα στα 33 μου να τσουλάω αναξιοπρεπώς στις πίστες του σκι κι όποτε παίζω μπάλα είμαι ο εργατικός, πλην όμως άτεχνος μπακ – χαφ της ομάδας.

Είμαι Παναθηναικός σε όλα τα σπορ, με πατέρα Παναθηναικό και μητέρα Ολυμπιακό και δεν πηγαίνω πολύ γήπεδο γιατί δεν έχω διάθεση να βρίσω τη μάνα κανενός. Μεγάλη αδυναμία στην Επίσημη Αγαπημένη Εθνική ομάδα του μπάσκετ, τις Πέμπτες της νιότης μου ήμουν όπως όλοι Αρης και πιστεύω ότι ο Γκάλης υπήρξε ο πρώτος και μεγαλύτερος επαγγελματίας Ελληνας αθλητής.

Καψούρα μου ο Φάνης Χριστοδούλου, αποφάσισα να χωρίσω με γυναίκα όταν αυτή μού έσκισε υπογεγραμμένη αφίσα του... Διάδοχός του ο πρώην πλέον (αν είναι δυνατόν) παίκτης Δημήτρης Διαμαντίδης.

Μεγάλωσα με Τρίποντο, τυρόπιτες και σοκολατούχο γάλα, διάβαζα Συρίγο, Σκουντή, Καρύδα, Κώστα Παπαδάκη και λοιπούς κι όταν ήθελα να μάθω ποιόν πραγματικά θα πάρει ο Παναθηναικός, διάβαζα το ρεπορταζ του Χρήστου Φασούλα στο Φως των Σπορ, που έπαιρνε ο Ολυμπιακάκιας αδερφός μου. Επίσης διάβαζα Φρέντυ Γερμανό, AJ Cronin και Αντώνη Σαμαράκη κι αυτοί με έμαθαν να συνεχίζω να διαβάζω ρίχνοντας καυσόξυλα στη φωτιά μέσα στο κεφάλι μου.

Ρεπόρτερ δεν είμαι, άρα ειδήσεις εδώ δύσκολα θα διαβάσετε, αλλά έχω ωραίες ιστορίες κι ένα σχετικά ψύχραιμο μάτι πάνω σε πρόσωπα και καταστάσεις που μπορεί να αποδειχθεί καλή παρέα.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν και καλή μας αρχή...

Υ.Γ. Ευχαριστώ Βασίλη για τις κουβέντες μας και Γιώργο για όλο το support. Ξέρετε εσείς...