Η επίθεση της Άρσεναλ μοιάζει πιο επικίνδυνη φέτος, με τους κανονιέρηδες να έχουν πετύχει τα περισσότερα γκολ στην Premier League. Στα τρία τελευταία τους παιχνίδια έχουν πετύχει 9 γκολ στο πρωτάθλημα, ενώ στα δύο ματς για το Λιγκ Καπ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ και με την Βασιλεία για το Champions League άλλα 6.

Πιθανότατα στο τελευταίο έπρεπε να έχει πετύχει περισσότερα, όμως υπήρχε μία επιθετική συνέχεια, καθώς οι συνδυασμοί θύμισαν πολύ τα προηγούμενα παιχνίδια. Αν τα τελειώματα ήταν λίγο καλύτερα, η ομάδα του Βενγκέρ θα μπορούσε να είχε διασύρει τους Ελβετούς. Φαίνεται ότι το κριτήριο επιτυχίας της φετινής Άρσεναλ έχει μετατοπιστεί από την άμυνα στην επίθεση. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν οι Λονδρέζοι μπορούν να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό.

Η ελευθερία του Οζίλ

Η δημιουργικότητα του Οζίλ είναι ένα από τα μεγάλα ατού της Άρσεναλ και στο φετινό σύστημα είναι ακόμη πιο επικίνδυνος. Οι εμφανίσεις του είναι απόρροια των κινήσεων των παικτών μπροστά του. Ιβόμπι, Σάντσες και Γουόλκοτ δεν σταματάνε να τρέχουν, να τραβάνε αμυντικούς, να δημιουργούν χώρους και ο Γερμανός είναι εξαιρετικός στο να εκμεταλλεύεται αυτούς τους χώρους.

Ο Οζίλ συνήθως βρίσκεται στα αριστερά, με τον Ιβόμπι στον άξονα. Οι αντίπαλοι αμυντικοί το βρίσκουν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσουν και η Άρσεναλ βγαίνει κερδισμένη από το μπέρδεμα. Τόσο η Βασιλεία όσο και η Τσέλσι είχαν τεράστια προβλήματα με αυτό.

Η συνεργασία Γουόλκοτ-Μπεγιερίν

Αν και υπάρχουν παίκτες που αλλάζουν πιο συχνά την μπάλα μεταξύ τους, δεν υπάρχει άλλη συνεργασία πιο σημαντική από εκείνη των Γουόλκοτ και Μπεγιερίν. Σχεδόν κάθε φορά που συνδυάζονται οδηγεί σε ευκαιρία. Ο Γουόλκοτ βρίσκεται συχνά στα δεξιά και έχει χτίσει τη σχέση του με τον Ισπανό, που παίζει πάντα επιθετικά. Ο τρόπος που αναπτύσσεται η Άρσεναλ από τη μία πλευρά στην άλλη διαφέρει.

Η πίεση ψηλά

Η τριάδα της επίθεσης προσφέρει πάρα πολλά στο πρέσινγκ. Όλοι τους είναι διατεθειμένοι να γυρίσουν για να κλέψουν την μπάλα και αυτό φαίνεται. Με αυτή την τακτική απορροφούν και μεγάλο μέρος της πίεσης που ασκείται σε Τζάκα και Καθόρλα στον άξονα.

Η απουσία του Ζιρού έχει δώσει μεγαλύτερη κινητικότητα. Αυτό βοηθάει πολύ τους κανονιέρηδες, ειδικά απέναντι σε ομάδες που προσπαθούν να αναπτυχθούν από την άμυνα.

Η διαχείριση του παιχνιδιού

Με βάση το παιχνίδι με την Βασιλεία φαίνεται ότι η Άρσεναλ έχει βελτιώσει τον τρόπο, με τον οποίο διαχειρίζεται ένα παιχνίδι. Οι παίκτες του Βενγκέρ ήθελαν την κατοχή στο δεύτερο ημίχρονο και δεν άφησαν χώρους για αντεπίθεση. Η Βασιλεία έχασε κάποιες ευκαιρίες από στημένα, όμως σίγουρα δεν μπορεί να πει ότι απείλησε με αξιώσεις τους Λονδρέζους.

Ήταν μία βελτιωμένη έκδοση της Άρσεναλ σε σχέση με το δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης με την Τσέλσι.

Η τελική προσπάθεια

Όσο εντυπωσιακή δείχνει η Άρσεναλ στο να δημιουργεί, τόσο προβληματίζει στα τελειώματα. Μόλις 5 από τα 14 σουτ στο ματς με την Τσέλσι βρήκαν στόχο (35%), ενώ μόλις 7 από τα 19 (36%) στο ματς με την Βασιλεία.

Ο Σάντσες και ο Οζίλ παίζουν εξαιρετικά, όμως είναι και εκείνοι που χάνουν τις περισσότερες ευκαιρίες. Μπορεί στα τελευταία παιχνίδια να μην στοίχισαν, όμως αν η Άρσεναλ θέλει να διεκδικήσει τίτλους, θα πρέπει να υπάρξει βελτίωση.