Η αναγγελία επανένταξης της Ντόρτμουντ στο κλαμπ του Champions League

Η συζήτηση των εντυπώσεων που αφήνει πίσω της η 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League δεν γίνεται να μην ξεκινά από την Ντόρτμουντ. Διότι η ομάδα του Τόμας Τούχελ έκανε μια εμφάνιση – σαφή δήλωση επιστροφής στην κορυφαία διοργάνωση, με μια παράσταση ποδοσφαίρου της κορυφαίας ποιότητας απέναντι στην κάτοχο του Champions League. Και δεν είναι μόνο ότι έπαιξε απέναντι στην Ρεάλ, αλλά και το ότι αντιμετώπισε την πιο καλή Ρεάλ που έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα στη σεζόν. Γι' αυτό και όσα έδειξε η Ντόρτμουντ το βράδυ της Τρίτης, σε συνέχεια των όσων είχε δείξει στην 1η αγωνιστική, όταν διέλυσε την Λέγκια στη Βαρσοβία αποκτούν αξία και αναδεικνύουν τον Τούχελ σε προπονητή της 2ης αγωνιστικής.

Η Ντόρτμουντ είχε ξεκινήσει με εκνευρισμό τη σεζόν, ο οποίος είχε πολύ εύκολη και λογική εξήγηση: η ομάδα έπρεπε να μάθει να ζει χωρίς τους Χούμελς, Γκιντογκάν, Μιχιταριάν. Κι ήταν κυρίως η απουσία του Γκιντογκάν αυτή που επηρέασε αρνητικά το παιχνίδι της και έβαλε μια δύσκολη άσκηση στον Τούχελ. Είναι εντυπωσιακή η τακτική ευελιξία που έδειξε ο 43χρονος προπονητής, ο οποίος έφτασε γρήγορα στο συμπέρασμα ότι ο σχηματισμός με τους δύο κεντρικούς χαφ δεν ήταν λειτουργικός χωρίς τον Γκιντογκάν, έφυγε από το 4-2-3-1, το οποίο ήταν το μόνιμο setting της περσινής σεζόν και πήγε στο 4-1-4-1, με την ελπίδα ότι οι δύο πιο προωθημένοι μέσοι θα καταφέρουν να στηρίξουν καλύτερα τους πλάγιους και τον κεντρικό επιθετικό και ότι κάπως έτσι θα λειτουργήσει καλύτερα το επιθετικό πλάνο της Ντόρτμουντ. Και δικαιώνεται. Συμβαίνει χάρη κυρίως στην βγαλμένη από κομπιούτερ συμπεριφορά του Γιούλιαν Βάιγκλ, ο οποίος εκπλήσσει με την ραγδαία εξέλιξη και την ωρίμανση της τακτικής αντίληψής του για τους χώρους που πρέπει να καλύπτει, με τις άμεσες και καίριες επεμβάσεις του για να κόψει τη μπάλα και να ανακόψει αντεπιθέσεις, ενώ συγχρόνως βοηθά στο χτίσιμο των επιθέσεων της Ντόρτμουντ με μεγάλη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις της μπάλας.

Απέναντι στην Ρεάλ, ο Βάιγκλ ευστόχησε στις 93 από τις 99 πάσες που επιχείρησε (93,9% ακρίβεια), με απόλυτη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του στο μεσαίο τρίτο και το επιθετικό τρίτο του γηπέδου. Από τις 99, οι 61 πάσες ήταν προς τα εμπρός, κι αυτό το στοιχείο είναι που φωτίζει τις τεχνικές ικανότητές του και τον αναδεικνύει σε πολύτιμο, αφού καταφέρνει να αποδίδει το ίδιο καλά τόσο στα ανασταλτικά όσο και στα δημιουργικά καθήκοντά του.

Η Ντόρτμουντ, που βρέθηκε δύο φορές πίσω στο σκορ, βρήκε και τον τρόπο και τα ψυχικά αποθέματα για να επιστρέψει και να φέρει το παιχνίδι στην ισορροπία, κι αυτό συνέβη με έναν προπονητή πρωτόπειρο στο Champions League και με αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές χωρίς προηγούμενη εμπειρία, ορισμένοι εκ των οποίων είχαν και πολύ ουσιαστική συμβολή. Ο Βάιγκλ, ο Ράφαελ Γκερέιρο, ο Πούλισιτς, ο Μορ, όπως και ο Ντεμπελέ παρόλο που τα τελειώματά του ήταν επηρεασμένα από τον εκνευρισμό της πρώτης φοράς είναι μια πολύ αξιόλογη νέα γενιά ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου και ο Τούχελ έχει το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση να τα εμπιστεύεται σε ματς απέναντι στην Ρεάλ. Αν είχε αποκτήσει και έναν πιο έτοιμο/ποιοτικό στόπερ για να βάλει δίπλα στον Παπασταθόπουλο, η Ντόρτμουντ θα γέμιζε από τώρα το μάτι για μεγάλα πράγματα στο φετινό Champions League.

Στην συζήτηση για τους ωφελημένους από την 2η αγωνιστική ήταν και η αντίπαλος της Ντόρτμουντ και ειδικά ο προπονητής της, διότι ο Ζινεντίν Ζιντάν ξάφνιασε ευχάριστα με το νέο αγωνιστικό σχέδιο. Πείραξε ελαφρώς το κλασσικό και αγαπημένο 4-3-3 για να φέρει τον Χάμες Ροντρίγκεζ μπροστά από τους Μόντριτς – Κρος προκειμένου να δώσει στον Κολομβιανό τη δυνατότητα να παίξει στον άξονα για να ταΐσει το BBC όντας ελαφρώς πιο απελευθερωμένος από ανασταλτικά καθήκοντα, με στόχο να εκμεταλλευτεί τους χώρους που δεν θα προλάβαινε να καλύψει ο Βάιγκλ στις προωθήσεις των Κάστρο, Γκερέιρο, κάτι που ο Χάμες κατάφερε να κάνει καλά σε όσες στιγμές παιχνιδιού του δόθηκε αυτή η ευκαιρία.

Η Ρεάλ αμύνθηκε καλύτερα και αποτελεσματικότερα από όσο “υποσχόταν” η ενδεκάδα από την οποία απουσίαζε ο Κασεμίρο. Γι' αυτό και ήταν δικαιολογημένη η ικανοποίηση του Ζιντάν για τα όσα είδε στο Ντόρτμουντ, παρ' όλο που η Ρεάλ δεν έφυγε νικήτρια. Η σεζόν είναι ακόμη στην αρχή της, οι βασικοί επέστρεψαν με καθυστερήσεις, η Ρεάλ ερχόταν από μέτριες εμφανίσεις, γι' αυτό και όσα είδε στο γερμανικό τερέν ο Ζιζού τα αντιλήφθηκε ως πρόοδο. Ηταν.

Πρόοδος, και μάλιστα σημαντική, ήταν και αυτό που έδειξε η Ατλέτικο απέναντι σε μια ανέτοιμη και προβληματική στην φάση κατοχής της μπάλας Μπάγερν. Οσα έκαναν οι ποδοσφαιριστές του Ντιέγκο Σιμεόνε ήταν μια δικαίωση της επιλογής του να παραμείνει στην Μαδρίτη και μια ενθάρρυνση προς τον Αργεντινό προπονητή προκειμένου να συνεχίσει αυτός να ξεθαρρεύει και να παρατάσσει στα μεγάλα παιχνίδια μια πιο δημιουργική και επιθετική έκδοση της Ατλέτικο συγκριτικά με τις προηγούμενες που μας είχε παρουσιάσει. Ναι, η Ατλέτικο κράτησε και πάλι λιγότερο τη μπάλα στα πόδια, άλλαξε περίπου τις μισές πάσες από αυτές που άλλαξε η Μπάγερν, αλλά αξιοποίησε πολύ καλύτερα τον μικρότερο χρόνο κατοχής της μπάλας με συνέπεια να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο αριθμό καθαρών ευκαιριών από την Μπάγερν και να φτάσει με σχετική άνεση στη νίκη.

Η Ατλέτικο ήταν πολύ συμπαγής και επιβεβαίωσε τον τίτλο της ομάδας που ξέρει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη να προστατεύει την εστία της χωρίς να αφήνει ακάλυπτους χώρους στο αμυντικό τρίτο του τερέν. Εκανε σε στιγμές πολύ πιεστική επιθετική άμυνα που έφτανε μέχρι τον Νόιερ, και το έκανε πολύ αποτελεσματικά. Κατάφερνε να μεταβεί σε ελάχιστο χρόνο και πολύ σωστά από την φάση της άμυνας στη φάση της επίθεσης, και κάπως έτσι κατάφερε να πετύχει το γκολ με τον Καράσκο. Και σε κάθε της επιθετική προσπάθεια έδειχνε ικανότερη συγκριτικά με πέρσι. Αυτό δεν συνέβη μόνο επειδή το σχήμα είχε δύο καθαρούς επιθετικούς, ούτε μόνο επειδή οι ακραίοι χαφ είναι παίκτες με ικανότητα σε δημιουργία και εκτέλεση. Συνέβη και επειδή ο Κόκε παίζει πλέον στον άξονα, πλάι στον Γκάμπι, έτοιμος να τροφοδοτήσει τους πάντες με τις κάθετες και διαγώνιες πάσες του, την ίδια ώρα που αποδίδει παραπάνω από ικανοποιητικά και στο ανασταλτικό μέρος των ευθυνών αυτής της θέσης.

Το σχέδιο αποδείχθηκε αποτελεσματικό, ο Τόρες και ο Γκριεζμάν, μαζί και ο Καράσκο κατάφεραν να παίξουν ανάμεσα στην μεσαία και την αμυντική γραμμή της Μπάγερν, εκμεταλλευόμενοι τους κενούς χώρους, και πέτυχαν να χαλάσουν την ανάπτυξη της πρωταθλήτριας Γερμανίας χάρη στην πίεση που ξεκινούσε από τους στόπερ και κούρασε πολύ γρήγορα τον Τσάμπι Αλόνσο. Είναι πολύ νωρίς για να ισχυριστεί κανείς με βεβαιότητα ότι η φετινή Ατλέτικο θα είναι καλύτερη και αποτελεσματικότερη από την περσινή, αλλά δεν είναι νωρίς για μια πρώτη διαπίστωση: ο Σιμεόνε δεν αφήνει το μαχαίρι από τα δόντια, αλλά τούτη τη φορά προσπαθεί να το κάνει με πιο πολλούς επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Και η απόπειρά του μοιάζει ενδιαφέρουσα.

Αντιθέτως δεν είχε κανένα ενδιαφέρον αυτό που – δεν – παρουσίασε η Μπάγερν, της οποίας η συμπεριφορά στην φάση κατοχής της μπάλας ήταν εντελώς αντίθετη με την διακήρυξη που έκανε ο Κάρλο Αντσελότι την παραμονή του ματς. “Δεν θέλω κατοχή για την κατοχή, με ενδιαφέρει η αξιοποίηση της κατοχής της μπάλας”, είχε πει ο Ιταλός. Και, σαν να μην τον άκουσε, η Μπάγερν δεν φανέρωσε απολύτως καμία ιδέα για το τι να κάνει με την μπάλα, την οποία είχε πολύ περισσότερο (63%) στα πόδια της. Οι παίκτες του, οι οποίοι στην συντριπτική πλειονότητά τους ήταν σε κακό βράδυ, αντάλλαξαν με εκνευρισμό και αμηχανία 692 φορές την μπάλα. Είχαν μεγάλη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις (88%), αλλά δεν φανέρωσαν κανένα σχέδιο αξιοποίησης της κατοχής της μπάλας. Εκαναν δηλαδή αυτό που, στα λόγια, δεν ήθελε ο Αντσελότι. Κατοχή για την κατοχή.

Η Μπάγερν, η οποία έχει δείξει από την αρχή της σεζόν ότι συγκριτικά με πέρσι έχει γίνει πιο απλή, παίζει πιο φυσικό ποδόσφαιρο, με πιο άμεσες μεταφορές της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, χωρίς αλλαγές θέσεων και ρόλων, δεν είναι έτοιμη. Θέλει χρόνο. Και κυρίως θέλει παιχνίδια σαν το χθεσινό, δηλαδή απέναντι σε αντιπάλους επιπέδου Champions League. Δεν βρήκε τέτοιους μέχρι τώρα στην Bundesliga, και ίσως αυτή να είναι η κυριότερη εξήγηση για την ανετοιμότητά της.

Στις ωφελημένες ομάδες της 2ης αγωνιστικής δεν γίνεται να μην συμπεριληφθεί η Νάπολι, η οποία εξελίσσει το παιχνίδι της υπό τον Μαουρίτσιο Σάρι και δείχνει ικανότητα να γίνει σημαντική στη διοργάνωση. Πολύ ωφελημένος θα νιώθει, απολύτως δικαιολογημένα, και ο Μπρένταν Ρότζερς, που πέτυχε ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη της αγωνιστικής με το 3-3 απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι, αλλά ουδείς μπορεί να δει μεγάλη προοπτική στο παιχνίδι της Σέλτικ, αφενός λόγω όσων είχε παρουσιάσει προηγουμένως και αφετέρου λόγω των ονομάτων που κυκλοφορούν στον όμιλό της.

Οι υπόλοιποι νικητές και κερδισμένοι της αγωνιστικής έκαναν περίπου τα αναμενόμενα ή και αυτονόητα, στην αρχή μιας σεζόν που δημιουργεί την αίσθηση ότι το φετινό Champions League θα είναι καλύτερο από το περσινό και θα γεννήσει ακόμη περισσότερα μεγάλα ζευγάρια και αμφίρροπες αναμετρήσεις από την περσινή φάση των 16.