Οι διεκδικητές του Champions League είναι πλέον τουλάχιστον 7

Παρακολουθώντας την πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League στον ΟΤΕ TV έπιανα τον εαυτό μου να αναζητεί ανήσυχα ομάδες που θα δώσουν την πρώτη παράσταση που θα πείθει για την ικανότητα που θα αποκτήσουν προοπτικά να κοιτάξουν στα μάτια τις παραδοσιακές διεκδικήτριες του τροπαίου, τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα, τη Μπάγερν, και να απειλήσουν να σπάσουν την ρουτίνα. Εξετάζοντας υπό αυτό το πρίσμα την 1η αγωνιστική, κλείνω τον φάκελο με χαμόγελο, διότι υπήρξαν τουλάχιστον δύο ομάδες που έδωσαν τέτοιο σημάδι. Η Μάντσεστερ Σίτι, σε ένα πολύ καλό βράδυ, και η Γιουβέντους σε μια μέτρια βραδιά οδήγησαν τον παρατηρητή στο ίδιο συμπέρασμα: αν η σεζόν εξελιχθεί όπως την έχουν στο κεφάλι τους ο Πεπ Γκουαρδιόλα και ο Μαξ Αλέγκρι, η Σίτι και η Γιούβε θα φτάσουν μέχρι την προημιτελική φάση και θα θεωρούν εαυτές ικανές να κοιτάξουν στα μάτια και τον επόμενο και τον μεθεπόμενο αντίπαλο.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο για την Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά δεν βιάζομαι καθόλου να τη βγάλω από αυτή τη συζήτηση. Αφενός επειδή πιστεύω ότι ο Καβάνι, αν δεν τον πνίξουν στο άγχος, θα βρει την αποτελεσματικότητα που είχε στη Νάπολι και θα γίνει ο επιθετικός leader που θα δώσει νέες, πολύ ενδιαφέρουσες στο Champions League, δημιουργικές και επιθετικές διαστάσεις στο παιχνίδι της Παρί, και αφετέρου επειδή στο παιχνίδι με την Αρσεναλ διέκρινα πολύ καθαρό και αποτελεσματικό σχέδιο από τον Ουνάι Εμερι. Η αποστολή του προπονητή είναι να δημιουργεί αποτελεσματικούς μηχανισμούς για να φτάνει η μπάλα στο επιθετικό 1/3 του τερέν, κι αυτό ο Εμερι μας έδειξε ότι το επιτυγχάνει ήδη, την ίδια ώρα που η Παρί δεν συμπεριφέρεται ανασταλτικά με την αφέλεια που είχαν προηγούμενες εκδόσεις της. Συνεπώς το κύριο για την Παρί είναι να μην πνίξει τον Εμερι και τον Καβάνι με το άγχος που δημιουργεί η νεοπλουτίστικη ανυπομονησία της να φτάσει μέχρι τον τελικό.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο ούτε για την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά και αυτή δεν θα την βγάλω από την κουβέντα όσο έχει στον πάγκο της τον Τσόλο Σιμεόνε. Η αύρα στη Μαδρίτη δεν είναι το ίδιο καλή, η συμπεριφορά του Αργεντινού στην εκκίνηση της σεζόν φανερώνει ότι λειτουργεί ακόμη επηρεασμένος από τον τελικό του Μιλάνου, και ξαφνικά συμφώνησε με τη διοίκηση να μικρύνουν, σε διάρκεια, κατά δύο χρόνια το συμβόλαιό του. Και πέρσι όμως υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα που η Ατλέτικο ζούσε με τον εκνευρισμό της αφλογιστίας, και ο Σιμεόνε βρήκε την λύση. Και επειδή φέτος έχει πιο γεμάτο ρόστερ, δεν βιάζομαι καθόλου να του πω αντίο.

Η Σίτι άρχισε νωρίς, πάρα πολύ νωρίς να μετασχηματίζεται σε ομάδα που βγάζει στο τερέν τις ιδέες του Γκουαρδιόλα. Ηταν σοκαριστικά ίδια με την καλή Μπάγερν του Πεπ στο ματς με τη Γουέστ Χαμ, το ξανάκανε απέναντι στην Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο στο Ολντ Τράφορντ, και το ξανάκανε με άνεση απέναντι σε μια καλοφτιαγμένη Γκλάντμπαχ, βγάζοντας μια αίσθηση υπεροχής και αποδίδοντας ψυχαγωγικό ποδόσφαιρο του υψηλότερου ρυθμού. Είναι νωρίς, αλλά τα σημάδια είναι πολλά. Οπως πολλές είναι και οι επιλογές ποδοσφαιριστών συμβατών με τις ιδέες του Πεπ στο ρόστερ της Σίτι. Φαινομενικά είναι μια ομάδα δίχως κενό στο ρόστερ της, δίχως έλλειμμα ποιότητας σε κάποια θέση. Είναι όμως πολύ νωρίς, και ακριβώς επειδή δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί από μια κακή εμφάνιση ή ένα αρνητικό αποτέλεσμα για να δούμε και να κρίνουμε την αντίδρασή της, κρατάμε την επιφύλαξη και, καταγράφοντας τη στιγμή, κρατάμε την αίσθηση που δημιουργεί ότι αν ξαναφτάσει στην ημιτελική φάση του Champions League δεν θα είναι ο φτωχός συγγενής που ήταν πέρσι.

Η Γιουβέντους έχει σχηματίσει το πληρέστερο και καλύτερο ρόστερ που είχε ποτέ στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας. Εχει πλέον τις περισσότερες επιλογές επιπέδου Champions League που είχε ποτέ στην άμυνα και την επίθεσή της. Το στοίχημά της είναι μόνο ένα: να μάθει εγκαίρως να ζει δημιουργικά χωρίς τον Πογκμπά. Ο Μαξ Αλέγκρι ψάχνεται και πειραματίζεται ίσως περισσότερο από όσο ο χρόνος του επιτρέπει με την τριάδα των Λεμινά, Ασαμόα, Κεντίρα στη μεσαία γραμμή, παίζοντας με την φωτιά, διότι ρισκάρει την πρωτιά στον όμιλο. Είτε επιλέξει να παίξει με deep lying playmaker, είτε όχι, ο Ιταλός πρέπει να πατήσει το forward στα πειράματα και να βάλει στο αρχικό σχήμα τον Μίραλεμ Πιάνιτς αντί του “όχι επιπέδου διεκδικήτριας Champions League” Ασαμόα. Δηλάδη είτε παίξει με τη χθεσινή διάταξη (“6αρι” ο Λεμινά, αριστερός ενδιάμεσος ο Ασαμόα, δεξιός ενδιάμεσος ο Κεντίρα), είτε δημιουργήσει “περιβάλλον Πίρλο” στον Πιάνιτς, βάζοντάς τον μπροστά από Λεμινά – Κεντίρα, ο Αλέγκρι πρέπει να βρει τον τρόπο να λειτουργήσει την Γιουβέντους με τον Πιάνιτς μέχρι την επιστροφή του Μαρκίζιο.

Βλέποντας την Γιούβε ακόμη και σε μια μέτρια βραδιά απέναντι σε μια πάρα πολύ καλά οργανωμένη Σεβίλλη, η οποία μάλιστα αποδιοργάνωσε την Κυρία με την επιλογή να την πιέσει από την πρώτη μπαλιά στο χτίσιμο των επιθέσεών της, ο παρατηρητής μένει με την εντύπωση ότι εφόσον λύσει το μοναδικό – σοβαρό – πρόβλημά της στη μεσαία γραμμή, η ομάδα που εξελίσσει ο Αλέγκρι θα έχει την βάση για να στηρίξει την προσδοκία της να κατακτήσει το τρόπαιο μετά από μια 20ετία.