Ο «κανόνας» θέλει τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές να κάνουν πρωταθλητισμό και να διεκδικούν τίτλους και διακρίσεις. Ακόμη κι όταν αυτοί βρίσκονται σε μικρότερους συλλόγους, σε πιο νεαρή ηλικία, έγκαιρα τα μεγαλύτερα κλαμπ τους αποκτούν, έναντι δεκάδων εκατομμυρίων. Η... εξαίρεση στο συγκεκριμένο κανόνα (όπως και σε όλους) θέλει αστέρια της μπάλας, όχι να παλεύουν για να αποκτήσουν τρόπαια, αλλά για να αποφύγουν τον υποβιβασμό. Τι κι αν οι ίδιοι στην καριέρα τους έχουν αποκτήσει μέχρι και Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι παρακάτω πέντε ποδοσφαιριστές ανήκουν στους κορυφαίους, όχι όμως και ο σύλλογός που αγωνίστηκαν φέτος, καθώς έπεσε στη δεύτερη κατηγορία.

Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ (Νιούκαστλ)
Πριν από ένα χρόνο σήκωσε ως αρχηγός της Αϊντχόφεν το πρωτάθλημα Ολλανδίας και ο ίδιος αναδείχθηκε καλύτερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής για τη σεζόν 2014-15. Το ίδιο καλοκαίρι, ο 25χρονος μέσος αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη του για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του, με την Νιούκαστλ να δίνει 20 εκατομμύρια ευρώ για να τον προσθέσει στην ολλανδική παροικία της. Ο Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της Νιούκαστλ που αγωνίστηκε και στα 38 παιχνίδια της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, ήταν ο πρώτος σκόρερ με 11 τέρματα και πολλές φορές έμοιαζε να παλεύει μόνος, ώστε οι «καρακάξες» να αποφύγουν τον υποβιβασμό. Παρά τη δική του ποιότητα, η ομάδα του δεν τα κατάφερε.

Ρον-Ρόμπερτ Τσίλερ (Ανόβερο)
Μπορεί φέτος ο Σβαϊνστάιγκερ να έγινε ο πρώτος Γερμανός ποδοσφαιριστής, που φόρεσε τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εντούτοις ο 27χρονος τερματοφύλακας ήταν ο πρώτος που πέρασε στα 19 του το κατώφλι του Ολντ Τράφορντ. Δεν έπαιξε ποτέ σε επίσημο αγώνα με την πρώτη ομάδα των «μπέμπηδων» και το 2010 επέστρεψε στην πατρίδα του, προκειμένου να αγωνιστεί στο Ανόβερο. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στην Μπουντεσλίγκα του έδωσαν μία θέση στην εθνική Γερμανίας και μάλιστα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ήταν τρίτος τερματοφύλακας των «πάντσερ», πίσω από τους Νόιερ και Βαϊντενφέλερ. Φέτος, το Ανόβερο δεν κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό, με τον ίδιο να ανακοινώνει την αποχώρησή του, όταν η ομάδα έπεσε και μαθηματικά. Επόμενος σταθμός της καριέρας του θα είναι η πρωταθλήτρια Αγγλίας, Λέστερ.

Μούσα Σισοκό (Νιούκαστλ)
Δεύτερος σε συμμετοχές με τις «καρακάξες» φέτος στην Πρέμιερ Λιγκ, πίσω από τον Βαϊνάλντουμ (με περισσότερα λεπτά όμως), ο Σισοκό έδωσε στο πρωτάθλημα οκτώ ασίστ, οι οποίες δε στάθηκαν αρκετές για να αποφύγει τον υποβιβασμό η Νιούκαστλ. Παρόλα αυτά, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ τον έχει συμπεριλάβει κανονικά στην αποστολή της εθνικής Γαλλίας για το ερχόμενο Euro, κάτι που φανερώνει και την ποιότητα του 26χρονου χαφ, αν και ο ίδιος δεν μπόρεσε να σώσει την ομάδα του. Ο Σισοκό που ήταν μέλος των «τρικολόρ» και στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο – πάλι ως παίκτης της Νιούκαστλ – δύσκολα θα συνεχίσει και του χρόνου στο Σεντ Τζέιμς Παρκ.

Κέβιν Γκροσκρόιτζ (Στουτγκάρδη)
Ένας από τους αγαπημένους παίκτες του Γιούργκεν Κλοπ, κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Ντόρτμουντ. Η ευχέρειά του να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις στον αγωνιστικό χώρο (από δεξί μπακ μέχρι αριστερό εξτρέμ), είχε κάνει τον Γκροσκρόιτζ αναπόσπαστο μέλος της ομάδας που κατέκτησε την Μπουντεσλίγκα το 2011 και το 2012, αλλά και έφτασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (αγωνίστηκε και στα 90 λεπτά) το 2013. Το καλοκαίρι του 2014 ήταν στην αποστολή της εθνικής Γερμανίας, που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Βραζιλία, όμως ένα χρόνο αργότερα, η αποχώρηση του Γιούργκεν Κλοπ και η έλευση του Τόμας Τούχελ στην Ντόρτμουντ έφερε και τον Γερμανό άσο εκτός Βεστφάλεν. Η μεταγραφή του στην Γαλατασαράι κρίθηκε εκπρόθεσμη από τη FIFA, καθώς ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ο Γκροσκρόιτζ να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής μέχρι τον Ιανουάριο του 2016, με τον ίδιο να επιστρέφει τότε στην πατρίδα του, χωρίς να αγωνιστεί ποτέ με την Γαλατασαράι. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του η Στουτγκάρδη, στην οποία έγινε αμέσως βασικός. Ο ίδιος τραυματίστηκε προς το τέλος της σεζόν, ενώ η ομάδα του υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία.

Τζουζέπε Ρόσι (Λεβάντε)
Μόλις στα 17 του χρόνια υπέγραψε συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως στο ευρύ κοινό δεν έγινε γνωστός από τη θητεία του στο Ολντ Τράφορντ, αλλά από την εξάχρονη παρουσία του (2007-2013) στην Βιγιαρεάλ. Πιο παραγωγική σεζόν του Ιταλού επιθετικού με το «κίτρινο υποβρύχιο» ήταν το 2010-11, όταν σε 56 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις σημείωσε 32 τέρματα (18 La Liga, 11 Europa League, 3 Copa Del Rey). Από τον Ιανουάριο του 2013, ο Ρόσι επέστρεψε στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Φιορεντίνα. Μετά από μία εξαιρετική σεζόν το 2013-14 (16 γκολ σε 21 συμμετοχές στη Serie A), η ατυχία του χτύπησε την πόρτα το καλοκαίρι του 2014. Σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο, με αποτέλεσμα να χάσει όλη την επόμενη σεζόν. Το 2015-16 ξεκίνησε να παίζει και πάλι με τους «βιόλα», όμως τον περασμένο Ιανουάριο μετακόμισε εκ νέου στην Ισπανία, αυτή τη φορά για την Λεβάντε. Παρά το γεγονός ότι πέτυχε έξι τέρματα μέχρι το τέλος της La Liga δεν κατάφερε να αποτρέψει τον υποβιβασμό της ομάδας του. Η μόνη διαφορά του Ρόσι σε σχέση με τους παραπάνω ποδοσφαιριστές είναι πως ο Ρόσι αγωνιζόταν ως δανεικός στην Λεβάντε από την Φιορεντίνα και δεν άνηκε σε εκείνη.