“Ζιζού” ή “Τσόλο”; Το ποδόσφαιρο κερδίζει, όποιος και αν είναι ο νικητής

Πέρα από συλλογικές προτιμήσεις, ή από την προσδοκία να παρακολουθείς τις βαρύτερες φανέλες να συγκρούονται στον τελικό του Champions League, το φετινό ζευγάρι δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την wish list που έφτιαχνες κατά την εξέλιξη της φετινής διοργάνωσης, κυρίως για δύο λόγους: η σημερινή Ατλέτικο και η σημερινή Ρεάλ προσφέρουν έναν “50-50”, ή έστω έναν όσο το δυνατόν πλησιέστερο στο “50-50” τελικό και συνεπώς υπόσχονται – στη θεωρία – μια αμφίρροπη και δραματική αναμέτρηση, ενώ συγχρόνως εγγυώνται στο ποδόσφαιρο ότι το βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου θα αναδείξουν τον πρωταγωνιστή μιας ακόμη σπουδαίας ποδοσφαιρικής ιστορίας. Διότι ο προπονητής που θα σηκώσει το τρόπαιο θα αναδειχθεί σε ήρωα ενός χολιγουντιανού σεναρίου που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια σπουδαία αθλητική κινηματογραφική ταινία.

Ας ξεκινήσω την κουβέντα από τον προπονητή του – στα χαρτιά και στις στοιχηματικές αποδόσεις – φαβορί. Δεν είναι μόνο ότι 4,5 μήνες πίσω, όταν ξαφνικά ανέλαβε την Ρεάλ, δεν στοιχημάτιζε κανείς ότι θα την ταξίδευε τούτες τις μέρες στο Μιλάνο για τον τελικό του Champions League. Τον καιρό εκείνο στην πραγματικότητα ήταν πολλοί περισσότεροι οι μυημένοι παρατηρητές των πρώτων βημάτων του στην προπονητική που προέβλεπαν ή υπαινίσσονταν ότι θα έχει παταγώδη αποτυχία στην πρώτη του φορά στον πάγκο της Ρεάλ επειδή ήταν ανέτοιμος/άπειρος ή ανεπαρκής, από όσους ισχυρίζονταν ότι ο Φλορεντίνο Πέρεθ έκανε καλά που τον εμπιστεύθηκε και εκτιμούσαν ότι είναι επαρκώς προετοιμασμένος για να πετύχει. Ολα αυτά αρκούν για να πιστοποιήσουν ότι η κατάκτηση του Champions League θα είναι η πρώτη υπέρβαση – καθαρό σημάδι ότι ο Ζινεντίν Ζιντάν μπορεί να έχει επιρροή στο ποδόσφαιρο και ως προπονητής, η πρώτη σαφής ένδειξη ότι ο “Ζιζού” θα είναι σημαντικός για το ποδόσφαιρο και στην προπονητική ζωή του. Και ακριβώς επειδή είναι ο Ζιντάν, για τον οποίο η συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιρόφιλων ανά τον πλανήτη εύχεται να ξαναγίνει πρωταγωνιστής ώστε να ξαναμπεί για τα καλά στην δημόσια ζωή του ποδοσφαίρου, η φωτογραφία του με το τρόπαιο το βράδυ του Σαββάτου θα είναι αυτή με τα περισσότερα shares από οποιαδήποτε άλλη στα social media του πλανήτη.

Και τι να πρωτογράψεις για αυτό που θα έχει επιτύχει ο Ντιέγκο Σιμεόνε αν κρεμάσει στο στήθος του το μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης; Αυτό το τρόπαιο θα είναι ο ορισμός της ολοκλήρωσης του επιτυχημένου έργου ενός προπονητή σε έναν σύλλογο, αφού θα λειτουργεί ως μεγάλη πιστοποίηση της αλλαγής μεγέθους του κλαμπ που πήρε στα χέρια του τον Δεκέμβριο του 2011. Από την Κυριακή πιθανότατα δεν θα υπάρχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου προπονητή που να έχει αλλάξει τόσο πολύ το επιχειρηματικό και αγωνιστικό μέγεθος του κλαμπ που πήρε στα χέρια του σε διάρκεια μιας σκάρτης 5ετίας. Αν το βράδυ του Σαββάτου με έβρισκε κάτοχο του Champions League, στη θέση του Σιμεόνε θα έκλεινα αυτόν τον κύκλο ζωής στην Ατλέτικο.

Μέχρι σήμερα η ιστορία στην οποία συμπρωταγωνιστούν κυλά υπέροχα. Ο ένας πλέκει το εγκώμιο του άλλου, οι αναφορές του Ζιντάν προς τον Σιμεόνε ξεχειλίζουν από σεβασμό και θαυμασμό, την ώρα που ο Αργεντινός δεν αρκείται σε μια απλή αναγνώριση της φαινομενικής επιτυχίας του Γάλλου στο πρώτο περίπου πεντάμηνό του στον πάγκο της Ρεάλ αλλά μπαίνει και στην ανάλυση των αλλαγών που έφερε ο “Ζιζού” στο παιχνίδι της “Βασίλισσας”, αποδεικνύοντας με αυτή ότι δεν αερολογεί από διπλωματικό σεβασμό αλλά ακριβολογεί. Ο Ζιντάν αναγνωρίζει τον Σιμεόνε ως ολοκληρωμένο προπονητή και υπογραμμίζει ότι δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, την ίδια ώρα που ο “Τσόλο” υπογραμμίζει ότι η Ρεάλ πρέπει να νιώθει τυχερή που καθοδηγείται από τον “Ζιζού”.

Το ποδόσφαιρο είναι τυχερό που το Σάββατο θα δει έναν προπονητή που θα σηκώνει για πρώτη φορά, με αυτή την ιδιότητα, το βαρύτερο συλλογικό τρόπαιο στον πλανήτη. Οχι μόνο επειδή το γεγονός αυτό υπηρετεί την ανάγκη να αλλάζουν τα πρόσωπα και να γεννιούνται νέες προσωπικότητες της προπονητικής που σπάνε τη ρουτίνα, αλλά και λόγω των συγκεκριμένων υποψήφιων πρωταθλητών. Καθένας εκ των δύο έχει εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια θαυμαστές ανά τον πλανήτη. Και είναι και το άλλο: στο ποδόσφαιρο γυρεύουν ινδάλματα, πρότυπα και προσωπικότητες για να θαυμάζουν όχι μόνο τα μικρά, αλλά και τα μεγαλύτερα παιδιά, αυτά που δεν θαμπώνονται μόνο από την λάμψη των ποδοσφαιριστών αλλά και από αυτή των ποδοσφαιριστών. Κι επειδή όλοι κρύβουμε έναν football manager μέσα μας, είναι δεδομένο ότι το βράδυ του ερχόμενου Σαββάτου μας περιμένει μια ιστορία που θα αποδειχθεί σπουδαία τροφή και για την δική μας ψυχή.