Σίγουρα η πλειοψηφία των φιλάθλων δεν πίστευε, βλέποντας την εικόνα των δύο ομάδων στο πρώτο ημίχρονο, πως η Σεβίλλη θα έκανε την ολική ανατροπή στην επανάληψη απέναντι στη Λίβερπουλ και θα έφτανε στην κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου Γιουρόπα Λιγκ στην ιστορία της. Κι όμως, οι Ανδαλουσιανοί έκαναν αυτό που θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Παρά το εις βάρος τους 0-1 στο πρώτο 45λεπτο, έκαναν το απόλυτο come back στην επανάληψη και σήκωσαν το τρόπαιο.

Αυτή ήταν μόλις η όγδοη φορά στην ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων, που ένας τελικός εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο. Να νικάει, δηλαδή, η μία φιναλίστ στο πρώτο ημίχρονο, όμως στην επανάληψη (στο 90λεπτο, όχι με παράταση ή πέναλτι) το τρόπαιο να καταλήγει στην αντίπαλό της. Έξι φορές έχει συμβεί αυτό στο κύπελλο πρωταθλητριών και μία φορά στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ποτέ δηλαδή στο κύπελλο κυπελλούχων. Το FourFourTwo του gazzetta.gr θυμίζει.

Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ

Μπενφίκα – Ρεάλ Μαδρίτης 5-3 (1961-62)
Μετά το 7-3 της Ρεάλ επί της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης το 1960, είναι ο τελικός με τα περισσότερα γκολ. Πάνω από τα μισά είχαν μπει στο πρώτο ημίχρονο, με τη «βασίλισσα» να κάνει γρήγορα το 2-0 και την Μπενφίκα να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια σχεδόν αμέσως. Το τρίτο γκολ του Πούσκας έδωσε προβάδισμα στην Ρεάλ στην ανάπαυλα, όμως στην επανάληψη οι «Αετοί της Λισαβόνας» μετέτρεψαν τον τελικό σε παράσταση για ένα ρόλο. Με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Εουσέμπιο, που πέτυχε δύο γκολ, έφτασαν στο τελικό 5-3 και στο δεύτερο συνεχόμενο κύπελλο πρωταθλητριών.

Μίλαν – Μπενφίκα 2-1 (1962-63)
Ένα χρόνο αργότερα, ήταν η σειρά της Μίλαν να πληρώσει με το ίδιο – περσινό – νόμισμα την κάτοχο του τροπαίου. Ο Εουσέμπιο ήταν αυτός που είχε ανοίξει το σκορ για την Μπενφίκα στο πρώτο ημίχρονο, όμως ο πρωταγωνιστής του τελικού έμελλε να ήταν «ροσονέρο». Με δύο γκολ μέσα σε διάστημα δέκα λεπτών στην επανάληψη, ο Ζοσέ Αλταφίνι έκανε την ανατροπή για την Μίλαν, η οποία με το τελικό 2-1 σήκωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της (ακολούθησαν άλλες έξι) το κύπελλο πρωταθλητριών.

Σέλτικ – Ίντερ 2-1 (1966-67)
Συχνό φαινόμενο οι ανατροπές στους τελικούς του κυπέλλου πρωταθλητριών τη δεκαετία του ’60. Μία ακόμη, λοιπόν, στην εθνικό στάδιο της Λισαβόνας, όπου η Ίντερ πήρε πολύ νωρίς προβάδισμα με το πέναλτι του Ματσολα. Στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο, η Σέλτικ ήταν αυτή που κυριάρχησε – παρά το κατενάτσιο των Ιταλών – και με δύο γκολ από τους Γκέμελς και Τσάλμερς έφτασε στο 2-1, που της χάρισε το ένα και μοναδικό κύπελλο πρωταθλητριών στην ιστορία της.

Πόρτο – Μπάγερν 2-1 (1986-87)
Χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να έχουμε και πάλι ανατροπή σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών. Οι Βαυαροί ήταν αυτοί που προηγήθηκαν με τον Κογκλ στο πρώτο ημίχρονο, όμως στα τελευταία λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου ήρθε η ολική ανατροπή από τους «δράκους». Το τακουνάκι του Ματζέρ – ψηφίστηκε ως ένα από τα ωραιότερα γκολ σε τελικούς – και το γκολ του Ζουάρι έδωσαν στην Πόρτο τη νίκη με 2-1 και ταυτόχρονα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της.

Μάντσεστερ Γιουν. – Μπάγερν 2-1 (1998-99)
Για μία ακόμη φορά «θύμα» μιας ανατροπής (η κορυφαία μαζί με αυτή το 2005 στην Κωνσταντινούπολη) ήταν οι Βαυαροί. Για 90 και πλέον λεπτά κρατούσαν σφιχτά το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ στα χέρια τους, χάρις στο γκολ του Μπάσλερ από το έκτο λεπτό, όμως στις καθυστερήσεις είδαν το όνειρό τους να γκρεμίζεται. Αφού η Μπάγερν δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις πολλές ευκαιρίες που της δόθηκαν να «καθαρίσει» το ματς, ήρθε αρχικά ο Σέριγχαμ να ισοφαρίσει στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια ο «δολοφόνος με το παιδικό πρόσωπο», Σόλσκιερ, να ολοκληρώσει την απίθανη ανατροπή στο 93’ και να δώσει τη νίκη στους «μπέμπηδες» με 2-1.

Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ 2-1 (2005-06)
Η τελευταία – μέχρι στιγμής – ανατροπή σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Παρά την αποβολή του Λέμαν από πολύ νωρίς, η Άρσεναλ ήταν αυτή που πήρε προβάδισμα στο σκορ με τον Σολ Κάμπελ. Στην επανάληψη, όμως, δεν άντεξε και μέσα σε τέσσερα λεπτά η Μπαρτσελόνα έφτασε στην ανατροπή. Ετό στο 76’ και Μπελέτι στο 80’ ήταν αυτοί που σκόραραν για τους «μπλαουγκράνα» και διαμόρφωσαν το τελικό 2-1, που τους χάρισε το τρόπαιο.

Κύπελλο ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ

2004-05 ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Σπόρτινγκ Λισαβόνας 3-1
Ο ένας και μοναδικός τελικός (πριν το φετινό της Σεβίλλης με την Λίβερπουλ) της διοργάνωσης, που έγινε ανατροπή ήταν το 2005. Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας ήθελε μέσα στο σπίτι της, μια και ο τελικός γινόταν στο Ζοσέ Αλβαλάδε, να σηκώσει το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της (έχει πάρει το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1963). Στο πρώτο ημίχρονο όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, καθώς είχε πάρει προβάδισμα με το γκολ του Ροζέριο. Στην επανάληψη, όμως, έγινε η ολική ανατροπή. Μπερεζούτσκι, Ζιρκόφ και Βάγκνερ Λοβ σκόραραν για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία επικράτησε με 3-1 και κατάκτησε το μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της.

Υ.Γ. Το «έπος» της Κωνσταντινούπολης το 2005, με την Λίβερπουλ να... επιστρέφει από 0-3 του ημιχρόνου από τη Μίλαν και να κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ στα πέναλτι δεν μπήκε στη λίστα, γιατί δεν κρίθηκε στο 90λεπτο.