Τι εννοείς παίζει... αντιποδόσφαιρο;

Μόνιμα όρθιος σε υπερένταση. Εκνευριστικός και προκλητικός για τους αντιπάλους. Kουνάει χέρια, φωνάζει, βρίζει θεούς και δαίμονες. Ετσι όπως είναι ντυμένος αλά men in black θα μπορούσες να πεις ότι η αύρα του αποτελεί την προσωποποίηση του διαβολικού ποδοσφαίρου. Πως είναι ο κακός που ήρθε στον πλανήτη μας για να καταστρέψει το jogo bonito, την χαρά του παιχνιδιού.

Λύσσα κακιά έπεσε λοιπόν στα social media μετά και από αυτόν τον θρίαμβο. Το “παρκάρισμα του λεωφορείου” του Ζοσέ Μουρίνιο πέρασε σε άλλη διάσταση. Τώρα έχουμε το “αντιποδόσφαιρο” του Ντιέγο Σιμεόνε. Μιλάμε το τι κατάρα έχει φάει ο Αργεντινός από τους απανταχού φωστήρες του αθλήματος δεν περιγράφεται. Είναι το πιο εύκολο πράγμα το να το διαπιστώσεις. Ρίξε μια ιντερνετική ματιά γύρω σου και θα καταλάβεις πως εκείνος φταίει για όλα τα δεινά της μπάλας. Ποια είναι όμως αυτά και τι πάει να πει αντιποδόσφαιρο;

Μα η ομάδα του είναι δασκαλεμένη για να χαλάει το ρυθμό. Κλωτσούν δυνατά μπάλα και αντιπάλους. Κάνουν θέατρο, βουτούν, κοροϊδεύουν με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να κλέψουν χρόνο. Ακόμα και ο ίδιος ο ηγέτης τους πέταξε μέσα στον αγώνα μπάλα για να τον διακόψει. Αυτό κύριε είναι το αντιποδόσφαιρο. Ωραία, αλλά το κανονικό ποδόσφαιρο τότε ποιο είναι; Μα φυσικά εκείνο που θέλεις να έχεις τη μπάλα και να βάζεις γκολ. Να παράγεις θέαμα, να σε βλέπουν τα μάτια και να δακρύζουν από ευτυχία για τις όμορφες ενέργειες, τα τριγωνάκια, τους συνδυασμούς. Μα καλά και τότε γιατί δεν νικάει αυτός που τις κάνει όλες αυτές τις ομορφιές και παίρνει τις προκρίσεις ο διάβολος με τα μαύρα;

Μα επειδή...

1. Στο παιχνίδι νικάει αυτός που κάνει το λιγότερα λάθη!
2. Το παιχνίδι ευνοεί αυτόν που υποχρεώνει τον αντίπαλο να κάνει περισσότερα λάθη!
3. Εκτός έδρας αντί να προσπαθείς να γίνεις ισχυρότερος του γηπεδούχου, μπορείς απλά να περιμένεις να εκμεταλλευθείς τις καταστάσεις!
4. Σε αυτό το παιχνίδι αυτός που έχει τη μπάλα είναι πιθανότερο να κάνει λάθος και να τη χάσει!
5. Από τη στιγμή που δεν έχεις τη μπάλα, μειώνεις τις πιθανότητες να τη χάσεις και να κάνεις εσύ λάθος!

Αυτές οι πέντε νόρμες-φιλοσοφίες βρίσκονται στο μυαλό του Τσόλο και μπορούν να αποτελέσουν έναν ειδικό αντίλογο για το πως ορίζεται και παίζεται το παιχνίδι με τη μπάλα στα πόδια. Στον αντίλογο, πρόσφατα, ο Τσάβι εξήγησε σε μία ισπανική τηλεοπτική εκπομπή το εύλογο: «Οι μεγάλες ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα δεν μπορούν να παίζουν όπως η Ατλέτικο. Οφείλουν να μένουν προσκολλημένες στο δικό τους αγωνιστικό στιλ».

Σε αυτή τη λογική λοιπόν δεν μπορείς να κάνεις ό,τι οι Ροχιμπλάνκος έχοντας στην 11άδα τον Μέσι, τον Νεϊμάρ, τον Κριστιάνο και τον Μπέιλ. Σαν προπονητής πρέπει να αξιοποιήσεις τα δικά τους όπλα: την τεχνική, την ταχύτητα, την ντρίμπλα. Αντιστοίχως, το ίδιο θα κάνεις και εάν είσαι ο κόουτς της Ατλέτικο. Θα πρέπει να δεις τι έχεις και πως θα πάρεις το 150% από αυτό. Με τον Γκάμπι, τον Φιλίπε Λουίς, τους Κόκε, Σαούλ (που είναι παικταράδες που εσύ ανέδειξες) θα το δεις αλλιώς το έργο.

Σημασία έχει να νικάς. Το αποτέλεσμα κι όχι ο τρόπος είναι που γράφουν την ιστορία. Πως αλλιώς θα μπορούσες να κοντράρεις όλα αυτά τα εκατομμύρια; Ειδάλλως θα είχαμε συνέχεια τους ίδιος νικητές. Ο μικρός δεν θα είχε κανένα δικαίωμα στο όνειρο. Ο κάθε Δαυίδ της ιστορίας δεν θα έριχνε ποτέ τον Γολιάθ. Ολα θα ήταν προβλέψιμα. Και κάπου εδώ έρχεται να σε επαναφέρει στην τάξη του ρεαλιστικού αντιποδοσφαίρου μία ωμή πραγματικότητα...

Στην τελευταία τριετία η Μπάγερν με τη μπαλάρα που έπαιξε επί Πεπ Γκουαρδιόλα, αποκλείστηκε ισάριθμες φορές στα ημιτελικά. Κοτζάμ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ πήγαν μία φορά τελικό. Στην ίδια περίοδο αυτή η Ατλέτικο πάει να παίξει τον δεύτερο τελικό της. Επίσης έχει επτά στις οκτώ νοκ άουτ προκρίσεις (σ.σ.: αποκλείστηκε μόνο πέρσι στα προημιτελικά από τη Ρεάλ). Αλλά όχι. Σύμφωνα με τη λογική των προπονητών του καναπέ, θα έπρεπε να παίζει επιθετική και όμορφη μπάλα. Αντί να ταμπουρωθεί και να κρατήσει το μηδέν πίσω απέναντι σε Μπάρτσα, Μπάγερν, όφειλε για το καλό του αθλήματος και την υστεροφημία της, να τις παίξει στα ίσα. Και να έτρωγε μία εξάρα, ώστε να λέμε όλοι ότι δεν φοβήθηκε και έκανε το παιχνίδι της απέναντι στα θηρία.

Αποκάλεσε το λοιπόν όπως θέλεις. Πες το αντιποδόσφαιρο, αθλιότητα. Μίλα για λεωφορεία, πούλμαν, βανάκια, τρακτέρ, μόνο άμυνα και ό,τι άλλο θες. Η αλήθεια όμως είναι μία και δεν μπορείς να την αλλάξεις. Τούτο είναι ένα παιχνίδι τακτικής. Και εκ του αποτελέσματος η τακτική που υπερισχύει είναι αυτή του Τσόλο. Και δεν υπάρχει καμία απολύτως ντροπή σε αυτό που κάνει. Μεγαλύτερη ντροπή θα ήταν εάν είχε αποκλειστεί με μία τριάρα ή παραπάνω στην καμπούρα. Και εάν νομίζεται ότι αυτό που κάνει αυτή η Ατλέτικο είναι κάτι απλό και όχι η επιτομή της τέχνης της άμυνας και της αντεπίθεσης, τότε γιατί δεν μπορούν να το εφαρμόσουν με την ίδια αποτελεσματικότητα κι άλλες ομάδες που έχουν παρόμοια φιλοσοφία;

ΥΓ.: Ολα αυτά τα γράφει κάποιος που θεωρεί κορυφαίο προπονητή των ημερών μας τον Γκουαρδιόλα. Και που μετά από αυτά τα ματς τον θεωρεί ακόμα καλύτερο από πριν...

Follow me: @jorgekaraman