Η μεγάλη βελτίωση του Λαμέλα
Ήταν στα τέλη του 2011, όταν το Μονουμεντάλ είχε βυθιστεί στο χάος. Μετά την ήττα με συνολικό σκορ 3-1 από τη Μπελγράνο, η Ρίβερ Πλέιτ υποβιβαζόταν για πρώτη φορά στην 110ετή της ιστορία. Το γήπεδο αποτελεί μια ζωντανή παράσταση του δράματος: Η αστυνομία με κανόνια νερού προσπαθεί να εμποδίσει τους οπαδούς, κουκουλοφόροι νεαροί ρίχνουν κάθε είδους αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο και μέσα σε κλοιό από σεκιούριτι, η ομάδα της Ρίβερ θρηνεί ανεξέλεγκτα.
Μέσα σε αυτό το άσχημο θέαμα, σκυμμένος και πνιγμένος στα δάκρυα ήταν ο νεαρός Έρικ Λαμέλα. Έχοντας φτάσει στο τέλος της πρώτης του πλήρους χρονιάς στην αγαπημένη του ομάδα, θα ήταν η τελευταία φορά που θα φορούσε την φανέλα με το νούμερο 10.
Δύο μήνες μετά μετακινήθηκε στη Ρώμη για να ξεκινήσει τη νέα του ζωή στη Serie A. Μέχρι τον Αύγουστο του 2013 ο Λαμέλα είχε αλλάξει ξανά πόλη, ξεκινώντας μια περίοδο που εξελίχθηκε σε δοκιμασία 18 μηνών στην Τότεναμ. Ο Αργεντινός ήταν αδύναμος και σπαταλούσε ευκαιρίες, εύθραυστος. Ξεκάθαρα είχε την τεχνική για να δαπανηθούν 30 εκατομμύρια για την απόκτησή του, όμως δεν είχε προσαρμοστεί για να τις δικαιολογήσει.
Νέα προσωπικότητα
Η ιστορία του Λαμέλα από τότε μέχρι τώρα έχει αναφερθεί συχνά. Τραυματίας υπό τον Βίλας-Μπόας, δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη του Τιμ Σέργουντ και τελικά επανήλθε από τον Μαουρίτσιο Ποκετίνο. Ωστόσο, είναι τελείως διαφορετικός αυτές τις μέρες. Ψήγματα των παλιών ατελειών μπορούν να εντοπιστούν, όμως αποφασιστικός και συχνά... μοχθηρός, ο Αργεντινός έχει γίνει βασικό εργαλείο της αμείλικτης μηχανής του Ποκετίνο.
Η προοπτική του Λαμέλα συζητιόταν για καιρό. Ένα «διαμάντι» των ακαδημιών της Ρίβερ Πλέιτ, που τράβηξε το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα ως πιτσιρικάς, συχνά άκουγε το όνομά του να συνδέεται με top επιπέδου ομάδες. Αυτός που κανείς δεν καταλάβαινε τότε ήταν πως η προσωπικότητα και όχι τα αγωνιστικά του στοιχεία θα αποτελούσαν το διαβατήριό του για την κορυφή.
Το 2016 κάθε παίκτης στον κόσμο φαίνεται να έχει το δικό του video στο Youtube. Μονταρισμένο και με επιβλητική μουσική, αυτά τα video κάνουν τον καθένα να δείχνει αστέρι. Οπότε, όταν ο Λαμέλα υπέγραψε στους Σπερς και οι οπαδοί έψαξαν να δουν την νέα τους μεταγραφή, είδαν έναν φανταχτερό εξτρέμ με ένα μεγάλο εύρος από κόλπα. Ίσως δεν ήταν τελείως αναληθές για τον Λατινοαμερικάνο, ωστόσο τα video αυτά δεν κατάφεραν ποτέ να αποδώσουν πλήρως την εικόνα του.
Τα ποιοτικά στοιχεία που του επέτρεψαν να βρει ισορροπία στο White Hart Lane είναι εκείνα που υπάρχουν σε μικρά αποσπάσματα, όπως αυτή η μικρή συνέντευξή του στον Guardian τον Νοέμβριο του 2014. «Υπήρχε αρκετή κουβέντα, όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και τον Δεκέμβριο. Ο κόσμος μιλούσε για την παρουσία μου στην Ιταλία», θυμόταν ο Λαμέλα. «Αλλά έχοντας μιλήσει με την οικογένειά μου και την κοπέλα μου ήμουν πεπεισμένος ότι η ώρα μου θα ερχόταν. Ότι από τη στιγμή που θα ξεφορτωνόμουν τον τραυματισμό, θα μπορούσα να δείξω τι αξίζω. Δεν θα εγκαταλείπαμε ποτέ αυτή την πρόκληση».
Αληθινό θάρρος
Ο Λαμέλα, βλέπετε, δεν είναι κλασικός ποδοσφαιριστής. Ο 24χρονος προδίδεται τόσο από την εμφάνισή του, όσο και από την τεχνική του ικανότητα. Δεν είναι ούτε κάποιος που του αρέσει να επιδεικνύει φανταχτερές ενέργειες, ούτε κάποιος υπερβολικά ερωτευμένος με τις ικανότητές του. Οι αποτυχίες του τον έκαναν ισχυρότερο και η θέληση για αυτοβελτίωση είναι χαρακτηριστική.
Αν, για παράδειγμα, ψάξετε στα social media, θα τον βρείτε σε γήπεδα να χορεύει με τους ποδοσφαιριστές και να δείχνει την τεχνική του. Πρόκειται για μοντάζ που δύσκολα θα βρεθούν σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Ωστόσο, για να εκτιμηθεί καλύτερα η αναμόρφωση του Λαμέλα, είναι σημαντικό να εκτιμηθεί η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία έλαβε χώρα.
Για αρκετό καιρό δεν ήταν δημοφιλής στο White Hart Lane. Οι λανθασμένες επαφές του έφερναν ξεκάθαρη μουρμούρα στις κερκίδες και υπήρχαν στιγμές που οι σχέσεις ανάμεσα στους παίκτες και στους οπαδούς γίνονταν αρκετά άβολες. Όταν φημολογούταν ότι η Μαρσέιγ ήταν κοντά στην απόκτησή του με δανεισμό τον Αύγουστο του 2015, η διαφαινόμενη μεταγραφή του έδειχνε λυτρωτική. Είχε ακούσει αρκετά.
Ένας άλλος κόσμος
Αλλά στη συνέχεια, αποδείχθηκε ότι αυτό απλά τον υποτιμούσε. Ίσως επειδή εκείνο το τραυματικό απόγευμα στο Μονουμεντάλ παραμένει επίκαιρο. Το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι αρκετά ιδιαίτερο και συχνά θεωρούμε ότι η Premier League αποτελεί το απόλυτο μέρος για αποδείξεις, όπου η πίεση και οι απαιτήσεις συναντιούνται.
Αλλά σκεφτείτε τι άντεξε και σε τι εκτέθηκε ο Λαμέλα, ή πιο συγκεκριμένα, το σκληρό αποτέλεσμα του να εκτίθεσαι σε τέτοια ποδοσφαιρική πικρία ως έφηβος. Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, οι ζωντανές εμπειρίες τείνουν όχι μόνο να παραμένουν στο υποσυνείδητο, αλλά επίσης να διαμορφώνουν προσωπικότητα και να δείχνουν το δρόμο για το μέλλον.
Αντιμετωπίζοντας την ίδια δυσκολία, ίσως κάποιος άλλος να άφηνε την Τότεναμ στην πρώτη δυσκολία. Αντί να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά, θα είχαν εγκαταλείψει την πρόκληση στην Αγγλία και θα έκαναν νέα αρχή σε κάποιο πρωτάθλημα που συγχωρεί πιο εύκολα. Ο Λαμέλα δεν το έκανε και αυτό, ίσως, είναι κάτι που συχνά παραβλέπεται.
Ενώ ο Ποκετίνο και το προπονητικό του τιμ έχουν σαφή επιρροή στην πορεία του παίκτη, καμιά οδηγία, κατεύθυνση ή πίστη δεν θα αρκούσαν από μόνες τους.
Η αλλαγή είναι θετική
Και έπρεπε να υπάρξει σημαντική αλλαγή. Τον Αύγουστο του 2013, μετά τη μετακίνηση του Λαμέλα στην Αγγλία, ο δημοσιογράφος Πάολο Μπαντίνι έγραφε: «Ο Λαμέλα έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης. Περισσότερο στην αμυντική πλευρά του παιχνιδιού του. Ήταν αδύναμος κατά διαστήματα στο να αμύνεται με τη Ρόμα και εξαρτάται από τον Βίλας-Μπόας το αν θα απαιτήσει περισσότερα από αυτόν στον συγκεκριμένο τομέα, ή απλά θα τον χρησιμοποιήσει με τέτοιο τρόπο που θα έχει λιγότερες ευθύνες».
Όταν υπάρχει μια τέτοια αντίληψη, είναι σπάνια σωστή. Οι περισσότεροι παίκτες που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία περνούν ολόκληρη την καριέρα τους έχοντας προνομιακή μεταχείριση και ανεκτικότητα. Το παράδειγμα του Λαμέλα είναι σπάνιο. Η βελτίωσή του επήλθε όχι μόνο από την σπάνια ανεκτικότητα, αλλά από τη δική του θέληση να γκρεμιστεί και να χτιστεί εκ νέου.
Αυτή η αλλαγή μπορεί να είναι πιο συνηθισμένη σε πιο μέτριους παίκτες, οι οποίοι πρέπει συχνά να αλλάξουν απλά και μόνο για να κάνουν καριέρα, αλλά είναι σπάνιο σε κάποιον που έχει χριστεί διεθνής με την Αργεντινή πριν τα 20ά του γενέθλια. Αυτό το είδος παίκτη φτάνει γρήγορα στην κορυφή, περιμένει να έχει προνομιακή συμπεριφορά και σπάνια στα μέσα της καριέρας του αλλάζει συνήθειες. Όταν του ζητούν να δουλέψει σκληρότερα και να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση, συνήθως σπεύδει να καλέσει τον ατζέντη του.
Εξαιρετικά ιδιαίτερος
Χρειάζεται έναν ιδιαίτερο προπονητή λοιπόν, προκειμένου να επιβλέπει αυτή την αλλαγή, αλλά επίσης ένα ιδιαίτερο πρόσωπο για να καταλαβαίνει την αναγκαιότητα. Οπότε ο Λαμέλα είναι ιδιαίτερος. Ίσως όχι με τον φανταχτερό τρόπο του Γκάρεθ Μπέιλ, αλλά μέσα από τις εμπειρίες της καριέρας του και την προσωπικότητά του, έχει φέρει κάτι το πολύτιμο στο White Hart Lane. Είναι ο μηχανισμός κλειδώματος στην κορυφή του συστήματος, ένα πλεονέκτημα στην επίθεση όποτε χρειάζεται και επίσης ένας από τους πιο δουλευταράδες παίκτες κλάσης που έχει δει η Premier League.
Ίσως εκείνη η μέρα του 2011 στο Μπουένος Άιρες να μην σήμαινε τίποτα, ίσως σήμαινε τα πάντα. Ανεξάρτητα από αυτό, ο Λαμέλα επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει ένα σύμβολο της αλλαγής στην Τότεναμ. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ίδιου, αλλά και του προπονητή του.
