Σε ένα ματς όπου ο Τζο Χαρτ έσωσε πέναλτι του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο Νταβίντ Λουίζ πήρε κίτρινη κάρτα στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα και ακολούθησαν άλλες πέντε κάρτες στο ενενηντάλεπτο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι την είχε ο τρόπος που αμυνόταν η μεσαία γραμμή της Μάντσεστερ Σίτι.

Σύμφωνα με το Stats Zone του FourFourTwo, η Παρί Σεν Ζερμέν είχε τη διπλάσια κατοχή από τη Σίτι. Οπότε θα ήταν λογικό να το δούμε ως ένα ματς όπου η γαλλική ομάδα έλεγχε το ρυθμό του αγώνα. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των κομβικών ευκαιριών ήρθε ως αποτέλεσμα της αμυντικής λειτουργίας του κέντρου των Πολιτών.

Καλύτερα με λιγότερη κατοχή

Πριν εξετάσουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, υπάρχει ένα βαθύτερο μοτίβο που η Σίτι διατηρεί, κυρίως στο Champions League, το οποίο πρέπει να συζητηθεί. Από τον Δεκέμβριο, η ομάδα του Πελεγρίνι έχει παίξει 10 ματς όπου ο αντίπαλος είναι ή στην πρώτη πεντάδα της Premier League (Λέστερ, Τότεναμ, Άρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) ή στο Champions League (Ντιναμό Κιέβου, Παρί Σεν Ζερμέν).

Στα έξι παιχνίδια όπου η Σίτι είχε τουλάχιστον το μισό της κατοχής (μέσο όρο σχεδόν 58%), έχασε τέσσερις φορές και είχε συνολικά διαφορά τερμάτων -5. Αλλά στα τέσσερα ματς όπου η Σίτι είχε κάτω από 50% (μέσο όρο 41%), έχασε μόλις ένα παιχνίδι και είχε διαφορά τερμάτων -1. Πρόκειται για μια αμήχανη συνειδητοποίηση ότι η μεσαία γραμμή της Μάντσεστερ Σίτι, συγκεκριμένα οι κεντρικοί της μέσοι, είναι υπερβολικά χαλαροί αμυντικά σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι στα μεγάλα παιχνίδια, όταν η ομάδα πρέπει να αμυνθεί περισσότερο από τον αντίπαλό της, έχουν καταφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, όπως φάνηκε στο Παρίσι όταν το παιχνίδι υπαγορευόταν από την αμυντική επιμέλεια των μέσων της Σίτι, η αγγλική ομάδα μπορεί να κρατήσει απέναντι σε κορυφαίας ποιότητας αντιπάλους.

Τι ακριβώς λοιπόν ισχύει; Για να κατανοηθεί καλύτερα το πως η Σίτι συνεχώς τα πηγαίνει καλύτερα όταν αμύνεται περισσότερο, σκεφτείτε τις στιγμές όπου η μεσαία γραμμή των Χέσους Νάβας, Νταβίδ Σίλβα, Φερνάντο και Φερναντίνιο δημιούργησε μια δυναμική που ανάγκασε την Παρί να κρατήσει τη μπάλα υπό τους όρους της Σίτι.

Η εικόνα από κάτω δείχνει μία από τις πολλές φορές όπου η ομάδα του Πελεγρίνι είχε τέσσερις παίκτες μπροστά στη μπάλα, μαζί με την αμυντική γραμμή, κάνοντας πολύ δύσκολο για την Παρί το να την διασπάσει. Επιπλέον, οι τέσσερις μέσοι ήταν συμπαγείς και είχαν ισορροπία. Από αυτό το σχήμα, η Σίτι είχε τη δυνατότητα να δουλέψει συλλογικά και να βρει τρόπο να εμποδίσει τη μπάλα από το να φτάσει στον Ιμπραΐμοβιτς.

Η αμυντική τους δουλειά στην πραγματικότητα οδήγησε σε μια επικίνδυνη αντεπίθεση, που κορυφώθηκε με τον Νάβας να βγάζει ωραία τη μπάλα για το κεφάλι του Σίλβα. Στο επόμενο παράδειγμα, παρότι η Παρί πούλησε τη μπάλα, δεν πρέπει να αγνοηθεί ο τρόπος άμυνας των τεσάρρων του κέντρου της Σίτι. Ήτα ξανά πειθαρχημένοι στο αμυντικό τους σχήμα και οι κεντρικοί μέσοι, Ο Φερνάντο και ο Φερναντίνιο, ήταν άμεσοι στην επανάκτηση της μπάλας.

Αυτή η ακολουθία στην ουσία οδήγησε στο πρώτο γκολ της Σίτι

Ακόμα και σε στιγμές όπου οι πρώην Πρωταθλητές ήταν τόσο οργανωμένοι όσο στα προηγούμενα δύο παραδείγματα, οι μέσοι τους έδειξαν εξαιρετικό ενθουσιασμό να κερδίσουν τη μπάλα και να βγουν πάνω στους αντιπάλους. Σκεφτείτε το παρακάτω σκηνικό. Πρώτα, ο Φερνάντο κάνει ένα σπουδαίο τάκλιν πάνω στον πολύ τεχνικά προικισμένο Ντι Μαρία. Ο Σίλβα ακολουθεί με μια ακόμα δυνατή μάχη ένας εναντίον ενός, δίνοντας στη Σίτι την ευκαιρία να κινηθεί μπροστά με τη μπάλα.

Οι προσωπικές προσπάθειες του διδύμου ήταν στην πραγματικότητα πρόγευση για τα όσα ακολούθησαν στο δεύτερο γκολ τους και ένα ακόμα παράδειγμα για το πως έκαναν δύσκολη τη δουλειά της Παρί να παίξει όπως ήθελε.

Αντιστρόφως, σε αυτή την τελευταία ακολουθία, αυτό που ξεκίνησε ως οργανωμένη λειτουργία της μεσαίας γραμμή, γρήγορα εξελίχθηκε σε χάος. Η αμυντική λειτουργία αποδομήθηκε, με το πάσινγκ γκέιμ της Παρί να αναγκάζει τους τέσσερις μέσους της Σίτι να γυρίζουν προς την δική τους εστία. Αυτό οδήγησε σε ένα κόρνερ, από το οποίο κατάφεραν να πετύχουν το δεύτερο γκολ τους στο παιχνίδι.

Στο παραπάνω κλιπ ξανά επιβεβαιώνεται ότι το μομέντουμ σε αυτό το παιχνίδι επηρεαζόταν περισσότερο από το πως η μεσαία γραμμή της Σίτι ανταποκρινόταν αμυντικά τη δεδομένη στιγμή. Ανεξαρτήτως από το ποια ομάδα ευνοήθηκε, όλα αυτά προήλθαν από την ίδια αιτία. Η Σίτι αποδίδει καλύτερα όταν επιτρέπει σε ομάδες όπως ο Παρί Σεν Ζερμέν να έχουν περισσότερο τη μπάλα, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ελέγξει την αντίπαλη κατοχή.

Η σειρά του Πεπ

Οπότε πως θα λειτουργήσει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα; Στο άμεσο μέλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες από ότι τους δίνουν οι περισσότεροι να αποκλείσουν την Παρί και να προχωρήσουν στο Champions League. Όμως πιθανότατα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει ίσως το ότι ίσως αυτό μας δίνει μια ιδέα για το τι θα γίνει την επόμενη σεζόν.

Με την πιθανή αποχώρηση του Γιάγια Τουρέ, ο οποίος έχασε το πρώτο ματς με την Παρί λόγω τραυματισμού και την άφιξη του Πεπ Γκουαρδιόλα, ενός έξπερτ στο ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων, ίσως αυτό το ρευστό στιλ παιχνιδιού και η απρόβλεπτη γραμμή ανάμεσα στην άμυνα και στην επίθεση να οδηγήσουν την ομάδα σε ένα καλύτερο μέλλον.