Ο Βάρντι αποδείχθηκε... αλεπού κι από την 6η κατηγορία της Αγγλίας οδηγεί τη Λέστερ στην κατάκτηση του τίτλου, ενώ έχει βάλει τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας στο ντουλάπι του! Οι μικρές κατηγορίες του Νησιού κρύβουν θησαυρούς και τα μάτια της Premier League είναι στραμμένα πάνω τους! Το νέο λαβράκι φαίνεται πως βρέθηκε και ο Γιασίρ Κασίμ είναι έτοιμος να βαδίσει στα χνάρια του Βάρντι. Η ιστορία του... μεγάλη για ένα παιδί που ξέφυγε από τον Σαντάμ Χουσεϊν κι έκανε το όνειρο του πραγματικότητα! Πως ο γιος του πωλητή μεταχειρισμένων ανταλλακτικών αυτοκινήτων έγινε το είδωλο χιλιάδων οπαδών στο Wiltshire!

Ο 24χρονος μέσος έμαθε το ποδόσφαιρο με σκληρό τρόπο, αφού την πρώτη του κλωτσιά στη μπάλα την έδωσε στους δρόμους της Βαγδάτης! Γι αυτόν κάθε μέρα στην προπόνηση είναι ευλογία, αφού οι εφιαλτικές ημέρες ανήκουν στο παρελθόν! Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1991, δυο μήνες μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου! Ζούσε με τον πατέρα του Σάφα, με τη μητέρα του Σουμάγια και τα δυο του αδέλφια σε μια πολυκατοικία της ιρακινής πρωτεύουσας! «Για να είμαστε δίκαιοι, η ζωή ήταν καλή. Βέβαια, όταν είσαι παιδί δεν σκέφτεσαι κάτι κακό, ακόμα και αν υπάρχει δικτατορία. Ο καιρός ήταν πάντα καλός, ήμασταν πάντα έξω, παίζοντας μέχρι αργά το βράδυ. Δεν είχα ευθύνες, ενώ το να πηγαίνεις στο σχολείο ήταν μια πολύ ευχάριστη στιγμή» θα τονίσει.

Ο Κασίμ μεγάλωσε και βρήκε γρήγορα καταφύγιο στο ποδόσφαιρο, όχι σε γήπεδα με χορτάρι και σε οργανωμένους χώρους, αλλά στην άσφαλτο. «Ημασταν 50-60 παιδιά στην άσφαλτο κλωτσώντας μια μπάλα με γυμνά πόδια. Ηταν ένα χάος και δύσκολο να ξεχωρίσει, επειδή ήταν όλες οι ηλικίες μαζί. Υπήρχαν 15χρονα μαζί με 7χρονα παιδιά. Μέχρι το τέλος της ημέρας ήμασταν όλοι μελανιασμένοι, αιμορραγούσαμε στον δρόμο για το σπίτι. Ημουν πάντα βρώμικος και με αίματα, τα πόδια μου ήταν σκισμένα επειδή παίζαμε στην καυτή άσφαλτο» τονίζει ο Κασίμ.

Δυστυχώς οι αναμνήσεις του δεν περιορίζονται στη ματωμένη άσφαλτο. Ο πατέρας του έγινε αντίπαλος του Σαντάμ Χουσεϊν και οι μέρες ξεγνοιασιάς του μικρού μετατράπηκαν σε ένα ανελέητο κυνήγι της οικογένειάς του! Ο πατέρας του αναγκάστηκε να τα πουλήσει όλα σε εξευτελιστική τιμή, έβαλε στην τσέπη του 700 λίρες και ένα βράδυ άφησε την Βαγδάτη για την Ιορδανία. Η δωροδοκία ενός φύλακα τους άνοιξε τις πύλες για ένα νέο ξεκίνημα. Επειτα από ένα έτος μετακόμισε στο Λονδίνο στο πλαίσιο του προγράμματος του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες!

Στην ευαίσθητη ηλικία των επτά ετών βρήκε στην Αγγλία αυτά που ονειρευόταν. Γήπεδα με χορτάρι, παιχνίδι με παιδιά της ηλικίας του, ένα ζευγάρι παπούτσια, κάλτσες! Δεν γύρισε σπίτι ποτέ με ματωμένα πόδια, δεν χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο για να του τοποθετήσουν νάρθηκα. Τα σημάδια επουλώθηκαν, αλλά δεν έφυγαν, έμειναν για να του θυμίζουν τη χώρα του! Μπορεί η Αγγλία να του έδωσε την ευκαιρία της ζωής του, αλλά το Ιράκ είναι η χαμένη πατρίδα την οποία δεν ξεχνά! Μπορεί η επιστροφή στη Βαγδάτη να φαντάζει αδύνατη, αλλά το όνειρο για πρόκριση στο Μουντιάλ της Ρωσίας μπορεί να παραμείνει ζωντανό. «Ο πατέρας μου φυλακίστηκε από τον Σαντάμ Χουσεϊν, πολέμησε στον πόλεμο του Ιράν, έζησε στιγμές που δεν θέλει να ζήσει άλλος άνθρωπος. Αφησε τους φίλους του, την οικογένειά του, την επιχείρησή του, για να μας δώσει μια καλύτερη ευκαιρία. Είμαι ευτυχισμένος όταν φορώ την φανέλα της Εθνικής γιατί ο πατέρας μου είναι περήφανος. Εχασα τα παιδικά μου χρόνια, όμως αισθάνομαι και πάλι παιδί» λέει ο Κασίμ που βλέπει τις μετοχές του στα ύψη!

Η πρόταση ύψους 1 εκατ. λιρών από τη Σουόνσι απορρίφθηκε, η Σουίντον έχει χτίσει πάνω του και αν τον αφήσει θα είναι για περισσότερα χρήματα. Ο Κασίμ λατρεύεται από τον κόσμο και ο ίδιος λατρεύει τα παιδιά. Αλλωστε, βοηθά αρκετά το ίδρυμα «Yes2Iraq» που είναι στο πλευρό ορφανών παιδιών. Αλλωστε, το κλειδί για μια καλή κοινωνία είναι η αγάπη στα παιδιά, κάτι που ασπάζεται ο 24χρονος Ιρακινός!